Opdat wij niet vergeten;
2004: Hoe in nieuwe gebieden, zoals Zeeland, de hiërarchie nog werd bepaald door wie het hoogste punt op de groepsfoto kon vinden. (Tevens niet vergeten hoe lang rode wodka kleurstof op je lippen blijft zitten.)
En zo ook in de Efteling werd mijn plaats weer duidelijk.
Hoe lang mijn haar, wat voor een rocker & hoe hippieesque ik wel niet was.
2005: Hoe ik aanbeden werd als hippiekoning.
2006: Dat je op lowlands ongewassen met beplaktattoode en modderige armen voor 12 uur al aan de eerste alcoholische versnapering mag zitten begeleid door een fijn deuntje & een aangenaam zonnetje.
Hoe mooi mannenavonden zijn.
Dit spreekt voor zich...
Welk een herinneringen. Wat een verhalen. Zoveel moois.