Wat al niet rijmt
Mijn Journal heet _vandaag_ maar ik wil eerst meer publiceren over een man die mij fascineerd.
Al is het na zijn dood dat mijn interesse in hem is gebloeid en al is mijn naam niet zo dat het rijmt.
Wat al niet rijmt.
Oh & nog iets. Ik ben een meisje van 17 en een half.
.jpg)
Hierboven de foto van hem die achterop het boek staat die ik heb gelezen. De kleine blonde dood. Ik las na het lezen van dat boek dat het vol stond met leugens. Ik hou niet van leugens en daarom noem ik het verdraaien van de waarheid. Het komt op hetzelfde neer, maar het klinkt mooier. Minder fout.
Het was een mooi boek. Ik wil meer over en van hem lezen. Mijn drang om meer over hem te weten te komen is omdat ik het een mysterieuse man vind. Zijn verdraaiing van de waarheid en van de werkelijkheid boeit mij sterk. Want wat is echt? Wie zegt wat de waarheid is?
Toen ik de foto zag, dook er ook een andere naam in dit verhaal op; Loan Son. Met haar was hij in Noord Spanje. De eerste vragen die mijn hoofd vullen; Wie is die vrouw? Waarom waren zij samen in Spanje? Wordt vervolgd.
.jpg)
Hierboven zie je hem met Iris.
Hij verteld zelf; De enige foto die ik heb kunnen vinden van mezelf met een baby staat hierbij. Ik zit op deze foto met de oudste dochter van de fotograaf in mijn armen. Iris heet dit kleine meisje, dat ondertussen ook alweer acht is. Iris is
het enige meisje dat ik af en toe, samen met haar vader thuis ontvang. Ze is dol op mijn huis, omdat het zoveel trapjes en kamertjes bevat. Iris vraagt altijd heel beleefd of ze rond mag kijken en dat mag ze altijd. Ze gooit nooit wat om (wat ik als beroepstrut heel fijn vind) en ze is altijd heel tevreden als ze samen met haar vader afscheid neemt. "Dag Boudewijn, het was weer een fijne ontdekkingsreis," zegt ze dan. Iris is het bewijs dat de fotograaf met wie ik nu al zo lang samenwerk, méér kan maken dan alleen foto's. Heel af en toe ben ik jaloerser op zijn dochter dan op zijn foto's.
En dan ontdek ik dat Iris Koppe nu zelf verhalen schrijft. Wordt ook vervolgd.