день сурка

[aljbucit]

Если вдруг иногда удаётся поднять голову, окутанную ежедневной монотонной рутиной, и осмотреться вокруг, то всё чаще замечаю, что всё это как-будто уже было. Всё, что происходит, повторяется вновь и вновь, и я уже знаю, что будет дальше, кто как прореагирует, какие будут ощущения, какие рассуждения и выводы. 
Кажется, что уже ничем нельзя удивить,

Comments

[artashes98]

Всё правильно, так и должно быть.

"А ведь хочется проснуться и увидеть следующий день, следующий кусок жизни, хочется идти дальше, не беспокоясь, что дорога поведёт по кругу и безжалостно вернёт в ту же самую точку."
Ерунда. Иди и не беспокойся. Получай как можно больше удовлетворения от самого процесса "идти дальше". Какое тебе дело, куда приведёт дорога? Все дороги в конце приводят сама знаешь к чему :))) [вон там Смоктуновский говорит! :)]. А ты наслаждение получила от того, КАК он говорит? Если да, молодец! Это и есть пресловутый процесс.

И не заморачивайся. Философиня, тоже мне!! :))))))))

[aljbucit]

>Философиня, тоже мне!! - Էլի դու սկսեզիր՞՞՞ :)))))

Нет, не заморачиваюсь, всё в порядке! :) Мефистофель правильно мыслит: "Таков вам положен предел, Его ж никто не преступает. Вся тварь разумная скучает..."
Просто написалось так. Наблюдала на днях конфликт (бабы дуры!!:)), такая пустая трата времени, проблемы из ничего, и даже неохота было на это как-то реагировать, и всё настолько предсказуемо и банально. И так очень часто. А недовольство собой и желание сделать что-то выдающееся может и на пользу пойти. :)

>А ты наслаждение получила от того, КАК он говорит?

Ещё как! У меня весь цикл есть - "Вновь я посетил", Смогтуновский читает стихи Пушкина, - высший класс!
Вот, нашла на Яндексе, можешь послушать:
http://video.yandex.ru/users/lucia64/view/451/

Իսկ դու ոնց ես, Արտաշես՞ :) Վաղուց չեմ կարդացել մատյանդ:

[artashes98]

Ապրես հղումի համար: Առաջին գործը լսեցի: Ինքը շատ համակրելի մարդ ա, բայց միշտ չի, որ համաձայն եմ իր ասմունքելու հետ: :)

Ես իմ վերջին շաբաթն եմ բոլորում Ամերիկայում: Վերադառնում եմ Հայաստան՝ անորոշ ժամանակով (չեմ սիրում պրիմիտիվ բառեր՝ «ընդմիշտ»-ի նման :))):

Մի տեսակ եմ......

[aljbucit]

Արդեն վերջին շաբաթն է ??!!..
Ճիշտ է, «ընդմիշտ» պետք չի մտածել, դու հաստատ էլի մի արժանի զբաղմունք կգտնես: Բայց սկզբի ժամանակը երեւի դժվար կլինի , չգիտեմ...
Հաջողություն քեզ՜՜

[artashes98]

Շնորհակալություն:

Սա կարդա՝ կոմենտներով...
http://mar-amirchanyan.livejournal.com/167061.html?thread=3038101

[aljbucit]

>իմ փոքրիկ արհեստական աշխարհն եմ աշխատելու ստեղծել, իմ «փուչիկը», որտեղ ձևացնելու եմ, թե «ապրում ենք, էլի»: ՈՒ չեմ պայքարելու... դժվար թե անեմ ստորություն, բայց մարտիկ չեմ...<

Գիտես՞, տրամաբանորեն շատ մոտիկ է քո ներկայացրած Ջեկ Լոնդոնի հատվածին: Հազվագյուտ մարդիկ ("rare souls, or fools"), որոնք հասկանում են, ինչքան վատ է, սխալ է, անհույս է իրականությունը, որոնք կուզենային փոխել, բայց մարտիկ չեն, ամեն մեկը իր համար գտնում են (էնթագիտակցաբար) սեփական ամենաուժեղ կամ ամենաթույլ տեղը, որը թույլ է տալիս ինֆարկտ չստանալ ու ապրել:
Իսկ որ մարտիկ էլ լինեիր, մի քանի անհատներ չեն կարող քանդել դարերով կուտակված ու ժանգոտած շերտերը ու արթնացնել ուժն ու հավատը այն մարդկանց մեջ, որոնք գոնե սրիկա չեն ու ազնիվ են:

[artashes98]

Ով մարտիկ ա (ճիշտ գաղափարի համար), նա պայքարում ա հենց սեփական մարդկային կայացման համար՝ առաջին հերթին: ՈՒրիշները կզարթնեն, թե չէ - առանձին հարց ա իր համար: ՈՒ հետո, բացարձակապես համաձայն չեմ, որ դարերի շերտերը չի կարելի փոխել: Լրիվ հնարավոր բան ա՝ խոհեմության սահմաններում, իհարկե: Ինչի մասին ա խոսքը, նայիր հայերի կամ ամերիկացիների կամ հոլանդացիների նիստուկացին, ավանդույթներին, քաղաքական ռեալություններին հիմա և ընդամնեը 100 տարի առաջ: Տեսար, ինչպիսի հեշտ էքսպերիմենտ էր

[aljbucit]

>բացարձակապես համաձայն չեմ, որ դարերի շերտերը չի կարելի փոխել

[artashes98]

Բարքերը փոխելու տարբեր մեթոդներ կան՝ տարբեր տիպի մարդկանց համար: Մի քիչ պարզունակեցնելով, ասեմ, որ պետության կողմից օրենքի ռեալ ուժով փոփոխությունները ամենամասայականն են (չնայած շատ խորքային չեն սովորաբար): Իսկ եթե այդ պետական ուժը համընկնի մարդկանց ներքին բարոյական նորմերի հետ՝ իրոք կարելի է հասնել զգալի արդյունքների: Բայց այստեղ էլ ՇԱՏ մեծ պրոբլեմը նա է, որ հենց տարրական ճիշտ բարոյական նորմերը քայքայվում ու այլասերվում են Հայաստանում (ու շատ ուրիշ երկրներում)՝ տեղը զիջելով «հարգանքի» իրական ստոր ու հանցագործ մարդկանց նկատմամբ. «բա ապրի, ընտանիք ա պահում», և այլն, և այլն: Էհ, բերանս բաց անել մի տու....

Չէ, գծի վրա կանգնելու հարցում այնտեղ ապրող մամաս, օրինակ, շատ մեծ տարբերություն ա տեսնում ու շատ ուրախ ա: Ափսոս, որ քեզ հիվանադագին մարդիկ են հանդիպել:

[aljbucit]

>Ափսոս, որ քեզ հիվանադագին մարդիկ են հանդիպել

ափսոս, բայց մի քանի հոգի, չեմ ասում, որ բոլորը..

Համաձայն եմ բացատրությանդ հետ (բարքերը փոխելու մասին):

!

[artashes98]

http://artashes98.livejournal.com/212279.html