-
Хвілінка развясёлага спаму.
Я люблю конкурсы перакладчыкаў. Яны пашыраюць мой літаратурны кругагляд. Вось зірнула я на спісы аўтараў, прапанаваных для перакладу, палезла пачытаць творы. І ажно працверазела. Ёшкі-матрошкі! А Балабан-та - красаўчык! А Малярчук-та - Душачка! А Пахтава-та - сплашная благадаць! Пра Заміроўскую і казаць няма чаго - малайца дзеўка. Карацей, сябры, ( Read more... ) -
Ну што, раздзяўбаі?
Сёння я здала апошні іспыт у аспірантуру. Інгліш было здаваць значна прыемней, чым філасофію, чэс слова. З гэтай нагоды мы з мамкаю выпіваем чырвоненькае. І гэта ўсе мае навіны ( Read more... ) -
Жаргон такі жаргон
-А твае студні фідбэчаць?
-Не, паршыўцы, не фідбэчаць.
-Дык ты, мо, дрыліш мала?
-Ды нармальна я дрылю.
З днём ведаў, разумнікі. -
Ну чо, ныцікі, лета скончылася?
Ева пасталела яшчэ на адно лета. Вучыцеся ў сталых духам, як трэба сустракаць восень.
( Read more... ) -
мяне ўкусіў хлопчык, і таму ў мяне цяпер валасы кароткія.
Гартала я, значыцца, адзін часопіс пра йогу і падумала, што больш літаратараў, чым у гэтым часопісе можна знайсці хіба што ў часопісе пра літаратуру. -
Яшчэ колькі слоў пра Вільню
Тут паціху пачалі з'яўляцца рэфлексіі на Вільню.
Магу толькі дадаць:
цэ воно, маляты, цэ воно. -
(Untitled)
З усёю адказнасцю магу заявіць, што Маша Пушкіна клёвая жэншчына.
Гэта пакуль усё, што можна па сушчэству сказаць пра Вільню. -
Опанькі, неспадзяваначка
Тут раптам высвятляецца, што стан маіх галасавых звязак несумяшчальны з родам маёй дзейнасці.
Ядрыць!
Пайду з суседам Сямёнавічам на лесвічную пляцоўку пакуру ягоныя папяросы. Чыво ўжо там! Паміраць дык з песняй! -
Навіны з агародаў
я хацела напісаць, што страціла полкіло нэрвовых клетак у паліклініцы, але ж гэта ўсё пустое.
З асноўных навінаў: лета.
(гэта калі раптам нехта не ў курсе).
Невыносна хочацца выпіць вінца.
З.Ы. Каця, прывязі мне халвы.
