таго, ці варта пераехаць на пмж у вёску, вам давядзецца звыкнуць да вельмі шмат-якіх рэчаў, якія ў гарадох проста немагчымыя.

Галоўнае! З тутэшымі амаль немагчыма пра штосьці дамовіцца. Трэба вам, напрыклад, завярнуць зямлю і падрыхтаваць пляцоўку пад будаўніцтва. Вам даюць нумар дзядзькі-класіка-гэтай працы. З дзядзькай (ягонае прозьвішча звычайна ( Read more... )

Суседка дала пакаштаваць паммдорыкі. У нас таксама ўрвдзілі сёлета. І без цяпліцы. Але засмуціла мяне тое, што памідорыкі ў яе пазначаны вось як: памідоры-х-ёчкі.


( Read more... )

Я звыклы да таго, што ўсе расьліны трэ паліваць, каб яны расьлі. Але ў нашых «ебянёх» бульбу паліваць ня трэба. Так кажуць.

Ну, мы яе й не палівалі. Зь суседняга лесу прылезла пустазельле: дратоўнік, лебяда, нейкая расквецістая х*йня, якой назвы ня ведаюць нават «кантралёры», прыгожыя дробныя ды буйныя палёвыя кветачкі, што ў Менску прадаюцца ў ( Read more... )

Днямі ў Стаўпецкім краі было 33-34С. П*здзец! Але ёсьць плюсы: лепнік (клей) маркі Ceresit i Lux дзеля тэрамаізаляцыі сохне інмгненна. Мінусы: пенапласт на мурох быў вельмі даўно, і яго давялося чысьціць. Таму роўнай паверхні не атрымалася. Плюсы: давядзецца класьці яшчэ адзін пласт лепніку. Мінусы: доўбаная сьпёка. Плюсы: не дае спыніцца працы, а ( Read more... )

Заўважыў вось такую рэч. Што больш жывеш у вёсцы, не проста ў вёсцы, а менавіта ў «ебянёх», куды ня кожны Жып можа дабрацца ўзімку, то больш увагі зьвятаеш на вопратку, у якой едзеш у горад. У суседні гарадзкі пасёлак можна паехаць у шлёпках, шкарпэтках, цішотцы са слядамі кашэньня травы. А вось у Стоўпцы, я не кажу пра Менск, вопратка мусіць быць ( Read more... )

Вясковы банк з сеткі «беларусбанк» працуе тры разы на тыдзень: панядзелак-серада-пятніца з абавязковым перапынкам на «абед». Пошта працуе чатыры разы на тыдзень, апроч панядзелка, суботы і нядзелі. Таксама мае перапынак на «абед». Тамтэйшая зельня (аптэка) працуе тры разы на тыдзень, бо ня могуць адшукаць правізара. Але гэты нарыс не пра тое.

У ( Read more... )

Адпампаваць каналізацыю каштуе даволі шмат, як выклікаць асінізатар са Стоўпцаў. Спачатку кошт быў 120 рублёў, потым 130 рублёў. Потым мэханізатар (я яго не магу назваць кіроўцам) загруз у студзеньскім сьнезе і захацеў ужо 160 рублёў.

Вясковае тутэйшае людзтва з мяне сьмяецца, як з лоха, маўляў, купі-сабе-помпу-ды-адпампуй-у-кусты. Яны ня ведаюць, ( Read more... )

І я стаў вясковым жыхаром. Жыцьцё, якое я прабавіў за мяжой, зараз здаецца чымсьці ўжо далёкім, але, разам з тым, вельмі яскравым.

Ці я сумую па тых гадох? Не. Трэба рухацца наперад, тым больш, што ТАМ зараз рабіць няма што. Па-шчырасьці, ёсьць што, натуральна. Напрыклад - кіраваць аутобусам ці таксоўкай. Але тамтэйшыя ўлады будуць глядзець на « ( Read more... )

Самыя занятыя будаўнікі, напэўна, на Стаўпеччыні. Акурат пачалася зіма і час разгледзіць, што я зрабіў, а што не, дзякуючы будаўнікам.

Гэтак, у сакавіку планавалася:

- зьнесьці старую пуню (done);

- паставіць новую пуню (done);

- зрабіць новую пуню цёплай з дапамогай пенапласта (done);

- пабудаваць штосьці накшталт «гасьцявое хаты» з печай, ( Read more... )

Вас там сёньня засыпала?

Нас засыпала так няблага. І зноў я ўпэніўся, што прагноз надвор'я - гэта поўная фігня. Мусіў даўно пачацца дождж, а ёсьць толькі вецер. Ды яшчэ ўсё цячэ.

Давялося мне ўдзень зьезьдзіць у бліжэйшую вёску па харчы і піва, бо сёньня мы будзем пераглядаць «Тэорыю вялікага выбуха», а яна файна заходзіць пад піва. Дык вось: ( Read more... )