-
(Untitled)
Постпяснярскае, ці як мы хадзілі на прэм’еру ў тэатр
(“Пясняр”, рускі тэатр ім. М. Горкага)
Учора была ці не на першым у жыцці спектаклі, за які не хацелася дзякаваць апладысментамі. На паклонным выхадзе, калі на сцэну паўздымаліся тыя, хто мае хоць якое дачыненне да стварэння спектакля, у віры громкіх авацый і воклічаў “Брава” (беларуская публіка ( Read more... ) -
(Untitled)
Паглядзела “Дзяды”. Пастаўлена цікава, запомніліся многія рэжысёрскія вынаходкі (добра прыдумана і пастаўлена сцэна “пераўвасаблення” Густава ў Кондрата - такі своеасаблівы масток паміж дзвюма часткамі; ход, які зрабіў п’есу цэласнай, звязнай ( Read more... ) -
(Untitled)
Дайтэ воды напытыся, бо так йісты хочыцця, што пэрэночованы ныма дэ.
-
(Untitled)
Сяджу ў цягніку Берасце-Масква. Даволі ўтульнае купэ і нешматлюдна. Пацягваю гарбату Greenfield з сапраўдным лімонам. Праглядаю фрэндстужку, куды ўжо колькі дзён не заглядвала.
Уся загарэлая і напрацаваўшыся.
Адчуваю: усё - гуд. -
(Untitled)
Апошнія два месяцы выдаліся насычанымі на падарожжы. Ужо сто год збіраюся выкласці фоткі ў жж. Сёння, нарэшце, уселася за копм.
( Read more... ) -
(Untitled)
Zautra budu doma. Pabaczu lubimaje soniecznaje Bierascie! Pragulajusia pa naszym viasiennim sadzie. Napeuna, abrykosy uzho zacvili! A szto paprarezalisia ciulpany i padsniezniki - to peuna!
Zamiesim z mamaj piragou, nafarbujem z bratam jajek. Bac'ka, jak zauzdy, -adkazny za hren i miasa.
Jaki z dougaczakany gety Vialikdzien i jak ja -
(Untitled)
Не ведаю як там з мужчынамі, але што ежа (дакладней, уласна працэс яе прыгатавання)самы дзейсны сродак зацікавіць кітайца - гэта факт. Прычым, будзеш ты выварваць суп з фрыкадэлькамі ці банальна спынішся на пельменях - розніцы аніякай. Тое, што кітайскі госць павісне ў цябе над плячом і будзе пільна сачыць за тым, як на патэльню патрапіць чарговая ( Read more... ) -
(Untitled)
Гэтую кніжку я б назвала ўдалай ( Read more... ) -
ножкі - проста на цуд
На "Парку Чалюскінцаў" прычапіўся мужчына, гадочкаў так пад пяцьдзесят. Выскачыў з-пад правага пляча: "Девушка, у вас такие красивые ноги. Вот я вам честно говорю. Если ещё под каблук - во!" - выцягнуў перада мной свой тоўсты палец. Я ўсміхнулася (і нават засмушчалася дзеля прылічыя) - ну, ціпа, дзякуй. Заскочыла ў цягнік - "правда, девушка, такие ( Read more... ) -
у нацыяналцы - прагрэс
У нацыяналцы мяне вырубалі дзве рэчы: аднаразавыя відэдьцы ў буфеце (гэта ж паспрабуй ты такім паеш што) і забарона праносіць ноўтбукі ў торбах. Апошняе турбавала асабліва, бо насіць з сабой адмысловы пакет для ноўта ці соваць яго ў руках з вялізнай купай кніг - ўжо толькі думка пра гэта раздражняла: хацелася кнігу скаргаў і прапаноў, яшчэ ( Read more... )
