„Скажы мне як рускі чалавек рускаму чалавеку...“
Максім Багдановіч (артыкул „Украінскае казацтва“, 1914):
„Якраз тут, спачатку каля Суздаля, Растова і Уладзіміра, а потым каля Масквы, пачалі яднацца рускія землі, стала ўзнікаць Руская дзяржава, вырастаў адзін з рускіх народаў - народ велікарускі. А іншы рускі народ, беларускі, трапіў пад уладу Літвы, увайшоў у склад Вялікага Княства Літоўскага.
Аднак абедзве гэтыя рускія дзяржавы жылі паміж сабой не ў ладах, і Вялікае Княства Літоўскае, шукаючы саюзніка, увайшло ў саюз з Польшчай. У руках у Польшчы ўжо была руская зямля - Галіччына, а пасля гэтага яна далучыла і Валынь. Там жыў трэці рускі народ - украінскі. Так падзяліліся рускія землі.“
(Для пратакола: арыгінал пісаўся на маскоўскай мове. Здаецца, для нейкага перыядычнага выдання.)
Ян Казімір Пашкевіч (1621):
„Полска квитнет лациною, Литва квитнет русчызною...“
Мікалай Азбукін („Географія Эўропы“, 1924):
„Тры галоўныя народы Ўсходняй Эўропы - беларусы, маскоўцы, або расійцы, і ўкраінцы - маюць паміж сабой шмат супольнага і агулам завуцца ўсходнімі славянамі або рускімі.“
***
Калі б мне задалі пытанне, што я лічу вяршыняй бээсэсэраўскай бальшавіцкай паліткарэтнасці і савецка-беларускага лексікаграфічнага ідыятызму, я б сказаў: той факт, што маскоўцам аддалі эксклюзіўнае права называцца „рускімі“.
„Якраз тут, спачатку каля Суздаля, Растова і Уладзіміра, а потым каля Масквы, пачалі яднацца рускія землі, стала ўзнікаць Руская дзяржава, вырастаў адзін з рускіх народаў - народ велікарускі. А іншы рускі народ, беларускі, трапіў пад уладу Літвы, увайшоў у склад Вялікага Княства Літоўскага.
Аднак абедзве гэтыя рускія дзяржавы жылі паміж сабой не ў ладах, і Вялікае Княства Літоўскае, шукаючы саюзніка, увайшло ў саюз з Польшчай. У руках у Польшчы ўжо была руская зямля - Галіччына, а пасля гэтага яна далучыла і Валынь. Там жыў трэці рускі народ - украінскі. Так падзяліліся рускія землі.“
(Для пратакола: арыгінал пісаўся на маскоўскай мове. Здаецца, для нейкага перыядычнага выдання.)
Ян Казімір Пашкевіч (1621):
„Полска квитнет лациною, Литва квитнет русчызною...“
Мікалай Азбукін („Географія Эўропы“, 1924):
„Тры галоўныя народы Ўсходняй Эўропы - беларусы, маскоўцы, або расійцы, і ўкраінцы - маюць паміж сабой шмат супольнага і агулам завуцца ўсходнімі славянамі або рускімі.“
***
Калі б мне задалі пытанне, што я лічу вяршыняй бээсэсэраўскай бальшавіцкай паліткарэтнасці і савецка-беларускага лексікаграфічнага ідыятызму, я б сказаў: той факт, што маскоўцам аддалі эксклюзіўнае права называцца „рускімі“.