-
Մագալի Միշո
Կինոթատրոնում հերթ էինք կանգնել, որ ֆիլմից առաջ խմելու բան գնեն. ֆրանսիական ֆիլմի երկուշաբթին էր, որ սիրում ենք հաճախել։ Մեկ էլ մի կին մոտեցավ մեզ, ֆլայեր տվեց ու վարժ դանիերենով, բայց ուժեղ ֆրանսիական առոգանությամբ ասաց, որ շաբաթ օրը համերգ է տեղի ունենալու, կարող ենք գնալ ( Read more... ) -
Հելլե Հելլեն
Հելլե Հելլեն իմ սիրելի դանիացի գրողն է ու ընդհանրապես իմ սիրելի գրողներից է։ Հիմա իր «Բոբ» գիրքն եմ կարդում, որ էս տարի է լույս տեսել։ Գժվելու ձեռագիր ու տեխնիկա ունի։ Էսպես ո՞նց է կարողանում։ Ամեն մի գլուխը կարդալիս նախ ինքս էլ եմ ոգեշնչվում, որ գրեմ, հետո ուղղակի կանգնում ու հիանում եմ իր գրական հնարքներով ( Read more... ) -
ԿՄ-ն
Պատերազմից հետո ԿՄ-ում հաճախ եմ լինում։ Լուռ անցնում եմ հին ու մոռացված բլոգների վրայով, հին գրառումներ կարդում, նորերի տակ՝ մեկնաբանություններ թողնում։ Պատերազմից հետո գրեթե ամեն օր ստուգում եմ ֆիդս՝ նոր գրառումների սպասելով, որոնք խիստ հազվադեպ են, բայց, որոնց, միևնույն է, սպասում եմ։ Թեև մեծ մասամբ այստեղ լռություն է տիրում, պատերազմից հետո ԿՄ-ն ( Read more... ) -
Լիբանանի քաղաքացիական պատերազմի հետևանքները Հոդա Բարաքաթի «Կորածների ձայներում»
Լիբանանցի գրող Հոդա Բարաքաթի «Կորածների ձայները» ձեռքս ընկավ Արք գրախանութում, որտեղ կորոնավիրուսի՝ գրեթե կես տարի տևած լոքդաունից հետո առաջին անգամ էի հայտնվում։ Եթե ուզում ես ստանդարտ բեսթսելերներից դուրս, թարգմանված գրականություն կարդալ, գնա Արք գրախանութ, ու աշխարհի գրեթե ցանկացած անկյունից մի բան կգտնես։
( Read more... ) -
Դասակարգային անհանդուրժողականությունը Զապէլ Եսայեանի «Սպասման սրահին մէջ» վեպում
Զապէլ Եսայեանին երիտասարդ հայ ֆեմինիստներն աստվածացնում են։ Բայց ի վերջո հասկանալու համար, թե ինչն է այդքան գրավիչ, պետք է ծանոթանալ նրա գեղարվեստական ստեղծագործություններին։ Այսպիսով, սկսեցի հենց առաջին վեպից՝ «Սպասման սրահին մէջ»։
( Read more... ) -
Անկապ
Ես չգիտեմ՝ ով ոնց, բայց սկզբում կորոնայի համավարակի, հետո նաև պատերազմի ու հետպատերազմյան զարգացումների արդյունքում իմ ուղեղը լրիվ տապակված է։ ADHD ունեցողի պես ուշադրությունս տեղից տեղ է թռչում, ուժերս՝ հազար ուղղությամբ մասնատվում, ու էդպես էլ ոչինչ չեմ հասցնում անել։ Միջավայրի ու կարիերայի փոփոխության ու Հայաստանը կորցնելու վտանգի արանքում ( Read more... ) -
Մարդ-կենդանիներ հակադրությունը Օլգա Տոկարչուկի «Քո գութանը մեռյալների ոսկրերի վրայով տար» վեպում
Լեհ գրող Օլգա Տոկարչուկի մասին գիտեի դեռ մինչև Նոբելյան մրցանակ ստանալը. 2016-ին Լուիզիանայի գրական փառատոնի ծրագրում կարդացել էի նրա անունը, նկարագիրը չէր ձգել։ Բայց Նոբելյան ստանալուց հետո հետաքրքրությունս աճեց, «Քո գութանը մեռյալների ոսկրերի վրայով տար» վեպը ձեռքս ընկավ, որոշեցի կարդալ։
( Read more... ) -
«Ոչ մի տեղ. արտաքսման մի պատմություն». Աննա Աստվածատուրյան Թերքոթի հուշագրությունը
Ամերիկաբնակ Աննա Աստվածատուրյան Թերքոթի «Ոչ մի տեղ. արտաքսման մի պատմությանը» հանդիպեցի պատերազմի ժամանակ։ Այն ժամանակ էր, երբ դանիացի ընկերներիս հետ Արցախի հարցից էի խոսում, ու նրանք ամենագետի տոնով փորձում էին ինձ բան սովորեցնել, էդ թվում՝ մեջտեղ բերելով հարյուր հազարավոր ադրբեջանցի փախստականների ու չհավատալով, որ նույնքան էլ հայ փախստականներ կան ( Read more... ) -
Զեյդի Սմիթի «Սվինգի ժամանակը»
Էնջըլը գիրքը տվեց, ասաց՝ կարդա, դուրդ կգա, «Քուինիի» ավելի լավ տարբերակն է։ Ես էլ Էնջըլին «Սիրեցյալը» տվեցի ու անցա «Սվինգի ժամանակը» կարդալուն ( Read more... )
