In His care 35 part 2
ร่างบางเปิดยิ้มนิดๆ ก่อนที่รอยยิ้มจะจางหายไปเมื่อขึ้นคิดได้ว่าตัวเขากำลังทำอะไรอยู่ เขาได้มานอนกกกอดเคียงข้างจิน พูดคุยกันเล็กน้อยๆเสมือนว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นทั้งนั้น ถ้าเขายังคงทำเช่นนี้ต่อไป ไม่ช้าไม่เร็วพวกเขาก็คงได้วิ่งชนเข้ากับขวากหนามที่ขวางอยู่บนเส้นทางถนนนั้นอีกครั้ง แล้วจินก็จะเป็นคนเดียวที่ต้องรับความผิดพลาดไว้ทั้งหมด ช่วงเวลาที่ได้ใกล้กันแบบนี้คงไม่อยู่ยืนนานนัก เขาไม่ควรจะยึดติดกับความเคยชินที่มีจินอยู่ใกล้ชิดแบบนี้อีกต่อไป
“ราตรีสวัสดิ์” จินอู้อี้เอ่ยขึ้น ก่อนจะกดปลายจมูกแนบลงกับเส้มผมนุ่มเล็กของอีกฝ่าย คาเมะค่อยๆเอนนอนข้างจินอย่างระมัดระวัง พยายามที่จะถูกเนื้อต้องตัวของร่างสูงให้น้อยมากที่สุดเพื่อจะได้ไม่เป็นการไปกดทับส่วนใดส่วนหนึ่งของกายหนา
“รายตรีสวัสดิ์ อคานิชิซัง” ร่างบางตอบ จินก็เลิกคิ้วขึ้นทันทีเมื่อได้ยิน
“ฮึ? ตั้งแต่เมื่อไหร่กันที่นายเริ่มเรียกชั้นว่าอคานิชิอีกน่ะ?” ร่างสูงพึมพำถาม นิ่งรอคำตอบจากคาเมะ แต่คนตัวเล็กก็ยังคงนิ่งเงียบ แล้วเพียงไม่นานร่างบางก็รู้สึกได้ว่าอกกว้างของจินบัดนี้ได้ขึ้นลงอยู่เป็นจังหวะสม่ำเสมอ ถ้าจินยังไม่เหนื่อยมากเกินไปจนผล็อยหลับไปแล้วล่ะก็ คาเมะก็คงต้องเริ่มอธิบายตัวเองให้อีกฝ่ายฟังเป็นแน่
คาเมะทำได้แต่นอนนิ่งอยู่ตรงอย่างนั้น นอนฟังเสียงลมหายใจเข้าออกของร่างสูง ...ไม่ได้รับรู้เลยว่าเวลามันได้ผ่านไปเนิ่นนานเท่าไหร่แล้ว ก่อนที่จะกล้าปล่อยให้หยดน้ำตาได้หลั่งรินลงมาตามดวงหน้า น้ำตาที่ผสมผสานกับความรู้สึกต่างๆก็ทับถมหลั่งรินผ่านออกมาด้วยกัน
เขายอมปล่อยให้จินเจ็บแบบนี้ได้อย่างไร? ทำไมเขาถึงได้โง่ขนาดนั้น โง่จนทำให้จินต้องคอยเป็นคนที่จ่ายให้กับความโง่เขลานั้นอยู่ทุกครั้งทุกคราไป
อารมณ์แห่งความสุขก็เหมือนช่วยสั่งให้หยดน้ำตาหลั่งรินออกมาเช่นกัน เพราะอย่างน้อย..จินก็ยังอยู่ตรงนี้ จินยังมีชีวิตอยู่ พวกเขาได้มานอนอยู่ร่วมเตียงเคียงข้างกันอีกครั้ง แม้จะคิดเกลียดตัวเองจากเรื่องที่เกิดขึ้นกับเพื่อนร่วมห้อง แต่คาเมะก็ไม่เคยมีความสุขเช่นนี้มาก่อนในชีวิต
เขาควรจะบอกลาจินในตอนที่อีกฝ่ายอาการดีขึ้นแล้ว แต่ก่อนจะทำเช่นนั้นเขาก็จะคอยดูแลจินเป็นอย่างดี พยายามไม่ก่อเรื่องอีก แล้วก็ทำตัวให้เหมือนกับเด็กของเล่นตัวจริงทั่วๆไป...ถ้าเพียงแต่เขาจะรู้ว่าจะทำยังไง...การเป็นเด็กของเล่นตัวจริงนั้นเป็นเช่นไรเหรอ? เขาไม่รู้จะไปถามใครดี
คาเมะถอนหายใจออกมาเฮือกหนึ่ง ก่อนจะส่งสายตามองไปที่จิน
เขาอยากจะบอกว่า ‘ชั้นขอโทษ’ ยังมีอีกหลายสิ่งหลายอย่างที่อยากจะบอกออกไป แต่ก็ไม่กล้าจะบอกแม้ตอนที่จินหลับอยู่ก็เถอะ
คาเมะรู้สึกดีมากเหลือเกินเมื่อได้สารภาพรักออกไป บางครั้ง..ก็ได้แต่หวังว่าเขาจะมีความกล้ามากพอที่จะทำเช่นนั้นในชีวิตจริงได้ ....กล้าพอที่จะพูดออกไปดังๆ แต่จากนั้นก็คงไม่กล้าสู้หน้าจินได้อีกต่อไป เพราะเกรงว่าอีกฝ่ายจะมองเขาแบบไหน...หรือจะพูดกับเขาว่าอย่างไร หรือจินจะตอบออกมาว่า ‘เอ่อ คาซึจัง..ชั้นก็ดีใจนะ แต่นี่มันก็เป็นแค่เรื่องแก้เหงาในคุกสำหรับชั้น’ บางทีถ้าพูดถึงการมีเซ็กส์แค่คืนเดียวแล้วล่ะก็ จินก็คงไม่สนหรอกว่าจะเป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย.... แต่ความสัมพันธ์ฉันท์คู่รักสำหรับผู้ชายสองคนแล้วล่ะก็..มันก็คงจะมากไปนั่นเอง บางทีการมีอะไรกับผู้ชายด้วยกันก็เพื่อความสนุก แล้วการที่มีอะไรกับผู้ชายบางคนนั่นก็คือการที่ได้มีความสนุกมากยิ่งกว่าเดิม เพราะคนอื่นๆอาจจะไม่มีปฏิกิริยาเคมีที่เข้ากันได้นั่นเอง หรือสิ่งนั้นจะเป็นสิ่งที่พวกเขามีร่วมกันมา? ปฏิกิริยาเคมีที่เข้ากันได้แค่นั้นหรอกเหรอ?
แต่มันไม่ใช่ทั้งหมดที่ตัวเขามีแน่ๆ
ร่างบางส่วยหัวนิดๆ ไม่สิ อย่าทำแบบนี้สิ อย่าเริ่มคิดแบบนั้นอีก ลืมความรู้สึกนั้นไปเสีย สิ่งเหล่านั้นไม่ใช่สิ่งที่เด็กของเล่นควรจะคิดไม่ใช่เหรอ?
นายไม่ใช่เด็กคนแรกที่ตกหลุมรักจินหรอกนะ มันเป็นธรรมดาของเด็กเวอร์จิ้นอย่างนายที่จะตกหลุมรักชายหนุ่มคนที่เป็นคนแรกของนายน่ะสิ
มันไม่มีทางที่จินจะไม่รู้ว่าเขาคิดอย่างไร ถ้าก่อนหน้านั้นสิ่งที่เขาเก็บซ่อนไว้มันไม่ได้ฉายชัดออกมาให้เห็นอย่างชัดแจ้งแล้วล่ะก็ ยามะพีก็คงเป็นฝ่ายที่พูดชี้ออกไปอย่างชัดเจนในตอนนั้นไปแล้วล่ะ
คาเมะปิดเปลือกตาลงสนิท ก่อนจะฝังหน้ากับผ้าปูที่นอน มันน่าขายหน้าจริงๆที่ได้ไปยืนอยู่ตรงนั้นกับเพื่อนร่วมแก๊งทั้งแก๊งของจิน แล้วฟังเพื่อนรักของจินพูดความรู้สึกของเขาออกไปให้จินได้ฟัง หลังจากที่ถูกจับได้ว่าไปแอบฟังมาด้วยยิ่งทำให้ดูแย่ยิ่งกว่าเดิม
แต่จินไม่ได้พูดออกความเห็นเกี่ยวกับเรื่องนั้นเลย แล้วยังจะครั้งอื่นๆที่ร่างบางเกือบจะระเบิดความรู้สึกที่แท้จริงออกมาให้อีกฝ่ายเห็นอีกด้วย ...จินก็ไม่ได้พูดอะไรออกมาด้วยเลย
คนตัวเล็กนึกสงสัยว่าเขาจะสามารถเป็นเด็กของเล่นแบบเด็กของเล่นคนอื่นๆได้อีกต่อไปไหม ระหว่างพวกเขานั้นได้มีหลายสิ่งหลายอย่างที่เกิดขึ้น แล้วก็มีหลักฐานมากมายที่ชี้ชัดออกไปว่าตัวเขาแสดงตัวออกไปมากกว่าที่ใจเคยนึกปฏิเสธและคอยนึกหวังอยากได้อีกฝ่ายเป็นมากกว่าเจ้านายเสียอีก...อย่างเมื่อครั้งที่เขาไปต่อสู้กับ จิมมี่ แม็กกี้เพื่อจะได้อยู่กับจินต่อไปอีกหกเดือน หรือจะครั้งที่เขาเข้ามาหาจินที่ห้องเพื่อเซ็กส์ แล้วหลังจากนั้นก็ยังได้วิ่งไปหาร่างสูงที่โรงอาหารบ้านั้น ..เข้าไปกระโดดนั่งตักและจูบจินก่อนที่จะเกิดอุบัติเหตุขึ้น
ถ้าจินรู้สึกเช่นเดียวกัน..อีกฝ่ายก็คงจะบอกออกมาแล้ว..ไม่ใช่เหรอ?
จินอาจจะเคยชินกับพฤติกรรมแบบนี้จากเด็กของเล่นคนก่อนๆ จินเคยชินกับการที่มีเด็กเหล่านั้นมาตกหลุมรัก มีกี่คนกันล่ะที่ได้นอนร่วมเตียงกับอคานิชิ จิน ..แล้วทำไมเขาจะแตกต่างจากคนอื่นด้วย? หรือว่าจินก็เป็นแบบนี้กับเด็กคนอื่นๆ..แต่ก็เป็นได้แค่เพียงช่วงระยะเวลาสั้นๆยังงั้นเหรอ? แล้วจินจะช่วยชีวิตเด็กคนก่อนก่อนหน้านี้ไม่ให้ตกลงไปแบบที่ช่วยเขาไหม?
บางทีร่างสูงอาจจะเบื่อหน่ายกับการเปลี่ยนเด็กของเล่นอยู่บ่อยๆ สุดท้ายก็เลยลงหลักปักฐานอยู่ที่เขา หรือเขาจะทำให้จินได้เพลิดเพลินใจมากเสียจนจินไม่เคยนึกเบื่อที่จะคอยดูว่าเขาจะทำเช่นไรต่อไป....
ถ้ารู้ว่าวันหนึ่งเขาจะไม่ได้เจอจินอีกแล้วล่ะก็..เขาจะบังคับใจตัวเองให้มีความกล้ามากพอที่จะถามคำถามที่มันรบกวนใจอยู่ตลอดเวลาจวบจนกระทั่งบัดนี้ออกไปให้สุดเสียง
คาเมะค่อยๆลูบไล้แขนข้างที่โอบรอบเขาอยู่ พยายามอย่างดีที่จะเลี่ยงออกมาจากอ้อมกอดแบบครึ่งๆกลางๆของจิน มือเล็กค่อยๆเคลื่อนมือไล้ไปตามแขนขึ้นไปถึงไหล่กว้าง ...แล้วมาวางอยู่บนอกกว้างกำยำที่ถูกห่อหุ้มไปด้วยผ้าพันแผลหลายแผ่นที่วางทับซ้อนกันเหมือนห่อของขวัญที่ห่อเรียบร้อยเพื่อเทศกาลวันคริสต์มาส ร่างบางนึกสงสัยว่าร่างกายของจินที่อยู่ใต้ผ้าพันพวกนี้จะดูเป็นเช่นไร? มีรูปร่างเช่นไรแล้ว?
ในตอนนี้...ความรู้สึกต่างๆที่เขาเคยครุ่นคิดมาก่อนหน้านี้ไม่ได้สำคัญอะไรอีกต่อไปแล้ว สุขภาพร่างกายของจินต่างหากล่ะที่เขาควรจะต้องห่วงกังวล........
Continue chapter 36
สวัสดีค้า หวังว่าตอนนี้คงทำให้หายเครียดได้บ้างเนาะ เห็นมีน้องคนอ่านเม้นส์ว่าน้ำตาซึมด้วย เป็นเหมือนกันค้า
เครียดกันมาตั้งเป็นสิบๆตอนแย้วว ตอนนี้ก็คงรู้แล้วว่า อ๊า ตุ๊ตี้อ่ะคืออะไร
ไม่รู้มีใครเกทมุกภูเขาไฟฟูจิไหม ฮ่าๆๆ มันเป็นมุกจากเอ็มซี ตอนที่จินกลับมาจากเมกานั่นเอง แต่ไม่ได้เอามาแบบเป๊ะๆ
มีถามเรื่องลำแสงสีม่วง คือจะเป็นลำแสงสีม่วงที่เห็นบ่อยๆก่อนพระอาทิตย์ขึ้นอ่ะจ้า บทก่อนๆจะเคยมีกล่าวถึงเหมือนกัน ไม่งงเนาะ ตอนนี้แอบหวานนิดๆ แต่ก็ขำหน่อยๆ ตอนท้ายมีเครียดนิดๆป่าวช่วงนี้คงผลุบๆโผล่ๆเรื่องมาแปะฟิคนะคะ อาจให้รียาช่วยแปะๆๆ หน่อยนะจ้า เพราะช่วงนี้คนแปลเข้ามิดไนท์ฟิคได้เอื่อยยยยยยยยยยยมาก แต่เรื่องลงฟิคก็ยังมาลงเรื่อยๆนะคะ ^_^
ขอบคุณทุกคอมเม้นส์นะคะ