Usio idzie ŭ adno miesca: ŭsio adbyłosia z prachu i ŭsio vierniecca ŭ prach (Ekklezijast)
© Časłaŭ List.
«Spaznaŭ ja, što ŭsio, što robić Boh, znachodzicca paviek: da taho niama čaho dadavać i ad taho niama čaho zmienšyć, - i Boh robić tak, kab stavilisia z hłybokaj pašanaj prad tvaram Jaho. Što było, to i zaraz josć, i što budzie, toje ŭžo było, - i Boh zakliča minułaje.
I pakłaŭ ja na serca pomysieł moj, kab šukać i daśledavać mudraściu ŭsio, što pad niebam robicca: hety prykry zaniatak daŭ Boh synam čałaviečym, kab kiravalisia im. Ja ŭsie dziei pabačyŭ, jakija pad soncam čyniacca, i voś, usio - marnaść i pahonia za vietram! Kryvoje nia vyprastajecca, i čaho niama, taho nielha źličyć. Havaryŭ ja z sercam maim i skazaŭ: voś, uźvialičyŭsia ja i zdabyŭ mudraści bolej za ŭsich, što byli da mianie nad Jerusalimam, i serca majo šmat nahledzieła mudraści ŭsiakaj i viedaŭ. Ekklezijast
I pakłaŭ ja na serca pomysieł moj, kab mudraść uviedać, spaścihnuć šalenstva i nierazumnaść; spaznaŭ, što i heta - pahonia za vietram. Bo pry mnohaści mudraści množycca j skrucha; i chto pamnažaje spaznańnie, toj pamnažaje i bol.
... ubačyŭ ja , što niama ničoha lepš, jak ciešycca čałavieku spravami svaimi: tamu što heta - dziel jaho, bo chto pryviadzie jaho pahladzieć na toje, što budzie pasla jaho?
Jašče bačyŭ ja pad soncam: miesca suda, a tam niapravasć; miesca praŭdy, a tam niapraŭda. I skazaŭ ja ŭ serca svaim: "spraviadlivaha i niazbožnaha budzie sudzić Boh; tamu što čas dla ŭsialakaj rečy i sud nad kožnaj spravaj tam". Skazaŭ ja ŭ serca svaim pra synoŭ čałaviečych, kab vyprabavaŭ ich Boh, i kab jany bačyli, što jany sami pa sabie žyvioły; tamu što dola synoŭ čałaviečych i dola žyvioł - dola adna: jak tyja pamirajuć, tak pamirajuć i hetyja, i adno dychannie va ŭsich, i niama ŭ čałavieka pieravahi pierad skacinaj, tamu što ŭsio - mitusnia!» (Ekklezijast)
Praciah → Teałahičnyja dasledavanni Časłaŭ List .
Nazad → Pra nas