Իմ մանկության մեծ գաղտնիքը

[deessecydonia]

Եթե հարցնեք մարդկանց, ովքեր ինձ ճանաչել են փոքր հասակում, թե ինչպիսին եմ եղել ես, կպատասխանեն. "Օօօօ, ահավոր էր, լացում էր, ու անհնար էր լացը դադարեցնել: Պրծնել նրա միալար ու անվերջ ձայնից` կարելի էր մենակ հեռու փախնելով:" Իրոք, դա այդպես էր: Ես լավ էլ հիշում եմ: Կարող էի սկսել լացել անկապ ինչ-որ պատճառից, ու չդադարել, մինչև չքնեի: Ընդ որում լացը

Comments

[deghin]

Լավն էր։ :)
"Վերջացրեցի լացելը, կլինի՞ գնամ խաղամ:" Էս մասը վերջն էր։ :D

[deessecydonia]

Զարմանում եմ, թե ինչի չէի կարող առանց ասելու գնայի խաղայի :)

[lil_ha]

լավն էր, սիրում եմ սենց պուպուշ բաներ :)
մանկական մտքերի մեջ ձգողը աբսուրդն ա ինձ համար:))))

"Կարող էի սկսել լացել անկապ ինչ-որ պատճառից, ու չդադարել, մինչև չքնեի: Ընդ որում լացը սկսելուց երկու րոպե հետո էլ արտասուք չէր գալիս, հինգ րոպե հետո արդեն հոգնում էի, բայց մեկ է, լացում էի, ավելի ճիշտ տզզոց էի հանում. ըըըը-ըըըը-ըըը: Մեկ էլ նկատել էի, հենց արդեն հոգնում էի լացելուց, ուզում էի հազալ, մտածում էի պետք է հազս զսպեմ, որ չհասկանան մեծերը, որ ես էլ եմ ինձանից զզվել:" լա~վն ա

[deessecydonia]

:)

Քյար կա՞ր

[hrayrhrayr]

Իսկ ինչոր բանի օգնե՞լ ա լացելը:

Re: Քյար կա՞ր

[deessecydonia]

Շատ հազվադեպ աշխատում էին առիթ չտալ լացելու, բայց մեծամասամբ "շանտաժի" չէին ենթարկվում :)
Օգնել է մենակ նրանում, "արժանապատվությունս" չի ոտնահարվել :)

Re: Քյար կա՞ր

[hrayrhrayr]

Իսկ զգացել ե՞ս, որ խանգարի: :)

Re: Քյար կա՞ր

[deessecydonia]

Հա, շատ, դրա պատճառով ինձ չէին սիրում :)