Русские песни на латыни и греческом
Когда-то нашёл в сети забавные переводы, думаю, это интересно :)
Ой, да не вечер - Oh, non est vesper
Oh, non est vesper, non est vesper;
Valde parum dormivi,
Valde parum dormivi:
Oh, et in somnio vidi.
(duo ultimi versus uniuscuiusque strophae bis dicuntur)
Et in somno vidi miro:
Equum nigrum subter me
Lascivisse et lusisse,
Saluisse vivide.
Oh, advolasse ventos malos
Usque a solis ortu
Et galerum deiecisse
Meo capite atrum.
Noster centurio vir sapiens
Somnum soluit meum:
Ille dixit mi: Peribit
Caput tuum rabidum.
Oh, non est vesper, non est vesper;
Valde parum dormivi;
Valde parum dormivi:
Oh, et in somnio vidi.
Постой, паровоз…
Stet machina vectrix,
Ne strepitent rotae,
Conductor*, habenas da retro!
Ut loco natali
Supremum dicam vale,
Ad ora materna propero.
Ne bonum exspecta
Filiolum, mater:
Non sumus, qui fuimus heri!
Continuis ludis
In gurgitem paludis
Collabor - inutile queri.
Stet machina vectrix,
Ne strepitent rotae -
Fortunam iam perspicit latro!
Cur frustra contendo?
Nunc opus est manendo.
Conductor, habenas da retro!
"Я спросил у ясеня"
Fraxinum rogaveram: Ubi est cari ssima?
Non respondit fraxinus, movens capite...
Populum rogaveram: Ubi est carissima?
Populus velavit me flavis foliis.
Autumnum rogaveram: Ubi est carissima?
Autumnus respondit mi imbre maximo.
Pluviam rogaveram: Ubi est carissima?
Flevit diu pluvia ad mea limina.
Lunam rogitaveram: Ubi est carissima? -
Latuit in nubilo, non respondit mi.
Nubem rogitaveram: Ubi est carissima? -
In caelesti caerula liquefacta est.
Unice amice mi, ubi est carissima?
Dic mi, ubi latuit, scisne, ubi est?
Et amicus intimus dixit sine fraude:
Quae tibi carissima et amica fuerat
Mihi ex hoc tempore uxor facta est.
Fraxinum rogaveram...
Populum rogaveram...
Autumnum rogaveram...
Прекрасное Далеко - Mirabile futurum
Audio vocem de mirabili futuro,
Matutinam vocem, rore humidam.
Audio vocem, et pericula ventura
Turbant mentem, sicut puero cuidam.
R.: Mirabile futurum, ne esto mihi durum,
Ne esto mihi durum, ne esto durum.
Origine ex pura ad optimum futurum,
Ad optimum futurum iam nunc egressus sum.
Audio vocem de mirabili futuro,
Illa vocat me in loca divina.
Audio vocem semper interrogaturam:
Quid iam fecerim pro die crastina?
R.
Iuro me futurum bonum atque castum
Nec amicum relicturum miserum.
Audio vocem et festino hoc vocatu
Via aspera ad illud futurum.
R.
«Ничего на свете лучше нету»
Nihil iuvat potius amicos,
Quam apricos peragrare vicos:
Nulla re sodales conturbantur,
Nam per omnes semitas vagantur!
Nobis herba mollior tapetis,
Circumsaepti vivimus pinetis,
Caespes lectum, caelum praebet tectum -
Illud fatum maxime dilectum!
Histrioni est religioni,
Ut ridentes gaudeant coloni,
Ipse victus regius opimus
Parum valet, liberi dum simus!
«По полю танки грохотали»
Per campum ruit equitatus,
Extremus instat impetus -
At ille iuvenis legatus
Portatur capite fractus.
Percussit missile loricam -
Valete, cari comites!
A mane quartum iam amicum
De curru cadere vides.
Remotis essedae fragmentis
Extollunt medici corpus:
Quid illi cum medicamentis,
Cum sit exsequiis opus?
Volabunt nuntii citati
Familiares monitum:
Spes nulla reditus prognati,
Non iam videbitis satum.
Quem mater vetula plorabit
Flebitque genitor senex,
Et sponsa prorsus ignorabit,
Quae fuerit amici nex.
Manebit miles in pictura,
Vicina libris neglectis -
Indutus omni armatura,
Non tamen utilis lectis.
«Вот кто-то с горочки спустился»
Descendit quidam, ecce, clivo -
Ocellus forsitan meus,
Indutus tunica castrensi,
Quae mihi eripit sensus.
Quam est insignibus decorus!
Ut splendet pectus phaleris!
Ne illi umquam incidissem,
Cui ipse cederet Paris!
Nam pago nostro vix insertus
Mi perturbavit statim cor…
Quis fecit, ut sub regno Iovis
Non semper aequus sit amor?
«Среди долины ровныя» (женская версия)
In media planitie,
Quam prope tangit sol,
Эх, viget-floret aesculus,
Formosa, edepol!
Procera necnon patula,
Aperta oculis,
Tam tristi solitudine,
Miserrima, peris.
Cum sol aestivus oritur,
Quem umbra amplectar?
Cum imbrem mittit Iuppiter,
A quibus defendar?
Molesta est, mehercule,
Fortuna arboris -
Non minus mulierculae
Absentibus procis.
Natura dedit omnia -
Iam habeo satis;
Эх, cui largiri potero
Muneribus tantis?
Amicis venientibus
Mi nemo facit sat;
Ignotis occurrentibus
Vix ullus salutat.
Quieta ubi recrear,
Dum fulmen coruscat?
Amico dulci mortuo
Quis mi subveniat?
Non curo pulchritudinem,
Abscindite comas!
Fac ranam vel testudinem,
Dum coniugem reddas!
Песенка Красной Шапочки - Canticum Rubrae Mitellae
Si vis diu-diu-diu,
Diu progredi semita,
Diu pergere tramite,
Ire, vehi, currere,-
Nempe-nimirum-profecto,
Forte-forsitan-fortasse,
Potes tandem et postremosic venire Africam!
R:
A-a-a, amnes in Africa amplissimi,
A-a-a, montes in Africa altissimi,
A-a-a, crocodili, physeteres,
A-a-a, simiae, hippopotami,
A-a-a, et viridis psittacus,
A-a-a, et viridis psittacus.
Verumtamen quando-quando,
Quandocumque in semita,
Quandocumque in tramite
occurrero cuique,-
Illis, quibus sic occurram,semper, -
credo-credo-credo,
memor ero-ero-ero, -
"Salve!" dicam singulis.
R:
A-a-a, amnes, salvete, peramplissimi!
A-a-a, montes, salvete, peraltissimi!
A-a-a, crocodili, physeteres,
A-a-a, simiae, hippopotami,
A-a-a, et viridis psittacus,
A-a-a, et viridis psittacus.
Sed profecto, sed profecto
Si es timidus et piger,
Si es pavidus et iners,
Sede domo tacite!
Numquid eges viis longis,
fluminibus, torrentibus,
Campis amplis, rivis, clivis?!
Manus, pedes tutare!
R:
U-u-ut quid tibi mare hoc amplissimum?
U-u-ut quid tibi caelum hoc altissimum?
A-a-a, crocodili, physeteres,
A-a-a, simiae, hippopotami,
A-a-a, et viridis psittacus,
A-a-a, et viridis psittacus.
«Шаланды полные кефали»
ἀκάτια κεφάλου πλεῖα
παρέσχε Κώστας Πειραιοῖ,
οὗ εἰσελθόντος εἰς κουρεῖα
ἀνέστησαν ἀγοραῖοι.
ὁ πόντος λάμπει δρόμου πάρα,
ἐν πόλει κάστανος ἀνθεῖ,
καὶ Κωνσταντίνος πρὸς κιθάραν
φωνῇ ἡσύχῃ ἀείδει·
οὐκ ἐρῶ περὶ τῶν Ἀθηναίων·
σφόδρα γὰρ ὁ δῆμος παμπληθής·
ἀλλ' ὑπὸ Μελίτης καὶ Λιμναίων
ἀξιοῦται Κώστας ὁ ναύτης.
Σωφία ναύτρια πρὸς θέρος
αὐτοῦ τυχοῦσα ἐν ἀκτῇ·
σὲ οἶδε, ἔφη, γῆς πᾶν μέρος,
ἐγὼ δ' οὐκ εἶδον πώποτε.
ἀνοίξας σάκκιον καρύων
ἀντεῖπε Κώστας ἀπαθῶς·
εἰ καὶ κεχάρηκα σοῦ κλύων,
μανθάνειν ὅμως δεῖ σαφῶς, ὡς
οὐκ ἐρῶ κτλ.
Κλεψύδρα ποντικῷ τεθήλει,
οδοῖς Κεραμεικὸς ἀνθεῖ·
γαμεῖν ἡμέτερος ἐθέλει,
ἐβόων οἱ ἐν Πειραιεῖ.
θαυμάζων τόδε πρᾶγμα λῖαν
ἐθορυβήθην ὁ λιμήν,
ἀλλὰ μὴν πρὸς τὴν γαμελίαν
πᾶς καινοπέδιλος παρῆν.
οὐκ ἐρῶ κτλ.
Ой, да не вечер - Oh, non est vesper
Oh, non est vesper, non est vesper;
Valde parum dormivi,
Valde parum dormivi:
Oh, et in somnio vidi.
(duo ultimi versus uniuscuiusque strophae bis dicuntur)
Et in somno vidi miro:
Equum nigrum subter me
Lascivisse et lusisse,
Saluisse vivide.
Oh, advolasse ventos malos
Usque a solis ortu
Et galerum deiecisse
Meo capite atrum.
Noster centurio vir sapiens
Somnum soluit meum:
Ille dixit mi: Peribit
Caput tuum rabidum.
Oh, non est vesper, non est vesper;
Valde parum dormivi;
Valde parum dormivi:
Oh, et in somnio vidi.
Постой, паровоз…
Stet machina vectrix,
Ne strepitent rotae,
Conductor*, habenas da retro!
Ut loco natali
Supremum dicam vale,
Ad ora materna propero.
Ne bonum exspecta
Filiolum, mater:
Non sumus, qui fuimus heri!
Continuis ludis
In gurgitem paludis
Collabor - inutile queri.
Stet machina vectrix,
Ne strepitent rotae -
Fortunam iam perspicit latro!
Cur frustra contendo?
Nunc opus est manendo.
Conductor, habenas da retro!
"Я спросил у ясеня"
Fraxinum rogaveram: Ubi est cari ssima?
Non respondit fraxinus, movens capite...
Populum rogaveram: Ubi est carissima?
Populus velavit me flavis foliis.
Autumnum rogaveram: Ubi est carissima?
Autumnus respondit mi imbre maximo.
Pluviam rogaveram: Ubi est carissima?
Flevit diu pluvia ad mea limina.
Lunam rogitaveram: Ubi est carissima? -
Latuit in nubilo, non respondit mi.
Nubem rogitaveram: Ubi est carissima? -
In caelesti caerula liquefacta est.
Unice amice mi, ubi est carissima?
Dic mi, ubi latuit, scisne, ubi est?
Et amicus intimus dixit sine fraude:
Quae tibi carissima et amica fuerat
Mihi ex hoc tempore uxor facta est.
Fraxinum rogaveram...
Populum rogaveram...
Autumnum rogaveram...
Прекрасное Далеко - Mirabile futurum
Audio vocem de mirabili futuro,
Matutinam vocem, rore humidam.
Audio vocem, et pericula ventura
Turbant mentem, sicut puero cuidam.
R.: Mirabile futurum, ne esto mihi durum,
Ne esto mihi durum, ne esto durum.
Origine ex pura ad optimum futurum,
Ad optimum futurum iam nunc egressus sum.
Audio vocem de mirabili futuro,
Illa vocat me in loca divina.
Audio vocem semper interrogaturam:
Quid iam fecerim pro die crastina?
R.
Iuro me futurum bonum atque castum
Nec amicum relicturum miserum.
Audio vocem et festino hoc vocatu
Via aspera ad illud futurum.
R.
«Ничего на свете лучше нету»
Nihil iuvat potius amicos,
Quam apricos peragrare vicos:
Nulla re sodales conturbantur,
Nam per omnes semitas vagantur!
Nobis herba mollior tapetis,
Circumsaepti vivimus pinetis,
Caespes lectum, caelum praebet tectum -
Illud fatum maxime dilectum!
Histrioni est religioni,
Ut ridentes gaudeant coloni,
Ipse victus regius opimus
Parum valet, liberi dum simus!
«По полю танки грохотали»
Per campum ruit equitatus,
Extremus instat impetus -
At ille iuvenis legatus
Portatur capite fractus.
Percussit missile loricam -
Valete, cari comites!
A mane quartum iam amicum
De curru cadere vides.
Remotis essedae fragmentis
Extollunt medici corpus:
Quid illi cum medicamentis,
Cum sit exsequiis opus?
Volabunt nuntii citati
Familiares monitum:
Spes nulla reditus prognati,
Non iam videbitis satum.
Quem mater vetula plorabit
Flebitque genitor senex,
Et sponsa prorsus ignorabit,
Quae fuerit amici nex.
Manebit miles in pictura,
Vicina libris neglectis -
Indutus omni armatura,
Non tamen utilis lectis.
«Вот кто-то с горочки спустился»
Descendit quidam, ecce, clivo -
Ocellus forsitan meus,
Indutus tunica castrensi,
Quae mihi eripit sensus.
Quam est insignibus decorus!
Ut splendet pectus phaleris!
Ne illi umquam incidissem,
Cui ipse cederet Paris!
Nam pago nostro vix insertus
Mi perturbavit statim cor…
Quis fecit, ut sub regno Iovis
Non semper aequus sit amor?
«Среди долины ровныя» (женская версия)
In media planitie,
Quam prope tangit sol,
Эх, viget-floret aesculus,
Formosa, edepol!
Procera necnon patula,
Aperta oculis,
Tam tristi solitudine,
Miserrima, peris.
Cum sol aestivus oritur,
Quem umbra amplectar?
Cum imbrem mittit Iuppiter,
A quibus defendar?
Molesta est, mehercule,
Fortuna arboris -
Non minus mulierculae
Absentibus procis.
Natura dedit omnia -
Iam habeo satis;
Эх, cui largiri potero
Muneribus tantis?
Amicis venientibus
Mi nemo facit sat;
Ignotis occurrentibus
Vix ullus salutat.
Quieta ubi recrear,
Dum fulmen coruscat?
Amico dulci mortuo
Quis mi subveniat?
Non curo pulchritudinem,
Abscindite comas!
Fac ranam vel testudinem,
Dum coniugem reddas!
Песенка Красной Шапочки - Canticum Rubrae Mitellae
Si vis diu-diu-diu,
Diu progredi semita,
Diu pergere tramite,
Ire, vehi, currere,-
Nempe-nimirum-profecto,
Forte-forsitan-fortasse,
Potes tandem et postremosic venire Africam!
R:
A-a-a, amnes in Africa amplissimi,
A-a-a, montes in Africa altissimi,
A-a-a, crocodili, physeteres,
A-a-a, simiae, hippopotami,
A-a-a, et viridis psittacus,
A-a-a, et viridis psittacus.
Verumtamen quando-quando,
Quandocumque in semita,
Quandocumque in tramite
occurrero cuique,-
Illis, quibus sic occurram,semper, -
credo-credo-credo,
memor ero-ero-ero, -
"Salve!" dicam singulis.
R:
A-a-a, amnes, salvete, peramplissimi!
A-a-a, montes, salvete, peraltissimi!
A-a-a, crocodili, physeteres,
A-a-a, simiae, hippopotami,
A-a-a, et viridis psittacus,
A-a-a, et viridis psittacus.
Sed profecto, sed profecto
Si es timidus et piger,
Si es pavidus et iners,
Sede domo tacite!
Numquid eges viis longis,
fluminibus, torrentibus,
Campis amplis, rivis, clivis?!
Manus, pedes tutare!
R:
U-u-ut quid tibi mare hoc amplissimum?
U-u-ut quid tibi caelum hoc altissimum?
A-a-a, crocodili, physeteres,
A-a-a, simiae, hippopotami,
A-a-a, et viridis psittacus,
A-a-a, et viridis psittacus.
«Шаланды полные кефали»
ἀκάτια κεφάλου πλεῖα
παρέσχε Κώστας Πειραιοῖ,
οὗ εἰσελθόντος εἰς κουρεῖα
ἀνέστησαν ἀγοραῖοι.
ὁ πόντος λάμπει δρόμου πάρα,
ἐν πόλει κάστανος ἀνθεῖ,
καὶ Κωνσταντίνος πρὸς κιθάραν
φωνῇ ἡσύχῃ ἀείδει·
οὐκ ἐρῶ περὶ τῶν Ἀθηναίων·
σφόδρα γὰρ ὁ δῆμος παμπληθής·
ἀλλ' ὑπὸ Μελίτης καὶ Λιμναίων
ἀξιοῦται Κώστας ὁ ναύτης.
Σωφία ναύτρια πρὸς θέρος
αὐτοῦ τυχοῦσα ἐν ἀκτῇ·
σὲ οἶδε, ἔφη, γῆς πᾶν μέρος,
ἐγὼ δ' οὐκ εἶδον πώποτε.
ἀνοίξας σάκκιον καρύων
ἀντεῖπε Κώστας ἀπαθῶς·
εἰ καὶ κεχάρηκα σοῦ κλύων,
μανθάνειν ὅμως δεῖ σαφῶς, ὡς
οὐκ ἐρῶ κτλ.
Κλεψύδρα ποντικῷ τεθήλει,
οδοῖς Κεραμεικὸς ἀνθεῖ·
γαμεῖν ἡμέτερος ἐθέλει,
ἐβόων οἱ ἐν Πειραιεῖ.
θαυμάζων τόδε πρᾶγμα λῖαν
ἐθορυβήθην ὁ λιμήν,
ἀλλὰ μὴν πρὸς τὴν γαμελίαν
πᾶς καινοπέδιλος παρῆν.
οὐκ ἐρῶ κτλ.