Het slakkenverhaal.

[dichtvoorje]

Ik sta natuurlijk bekend als een onverschrokken persoonlijkheid, vol met virtus. Tot mijn spijt moet ik echter bekennen dat er iets is dat zelfs mij met mijn staart tussen mijn benen doet vluchten; slakken. Niet altijd was dit zo. In mijn kinderjaren heb ik mij over menig slak verheugd. Ik kan zelfs zeggen dat er slakken onder mijn beste vrienden

Comments

[ex_gebruiker922]

Baah, ranzig :)

Ik heb het ook niet echt op slakken. En al helemaal niet op naaktslakken. Hoewel ik ze ook vroeger wel leuk vond...
Maar ik zou eigenlijk niet weten waar dat door veranderd is. Ik gok dat die beesten gewoon somehow steeds viezer worden naarmate je ouder wordt ofzo..

Hmm, ik ben eens op vakantie geweest, in Drenthe ergens, en daar zaten ZO VEEL naaktslakken dat je je 's nachts niet eens naar de toiletten durfde te wagen... Je kon haast geen stap zetten zonder er direct een te pletten :S

[dichtvoorje]

Eerder, als ik 's ochtends naar school fietste en het fietspad was nat, dan zaten er ook altijd van die vieze naaktslakken, ze lagen overal, levend of dood! :(

[dichtvoorje]

Dan is mijn trauma nog ergens goed voor!

[nilturiel]

op weg naar huis vanaf mijn werk liggen ze serieus OVERAL
maar dan ook in hoopjes bijeen
en ik let niet altijd op
en dan rij ik er dwars doorheen
gatver :|

ken jij Feindflug?

[dichtvoorje]

Dat is zo ranzig! Overal liggen dan ook van die slakkenlijken, of delen er van met vieze prut en ingewanden.

Ik ben wel bekend met de naam, het ligt toch een beetje in het straatje van VNV Nation, maar dan iets harder?