Мама піша: "Хорошо, что всё нормально". І гэта хораша, як заціш ( Read more... )

Мне жалко что я не зверь ( Read more... )

( Read more... )

Mother opened her mouth to say something, but the cicadas were so loud now they shook dust down from the ceiling.

звук осторожный и глухой
плода сорвавшегося с древа
среди немолчного напева
глубокой тишины лесной

Часам аблокі прадзіруцца, тагды ліне дождж, бы з вядра, а за ім разам падаюць і кускі аблокаў. Нашыя дзецюкі колькі раз самі находзілі пасля дажджу гэтыя аблокі...

Тут бы пасаваў цэтлік "двойчы сказанае да нас", і я аднолькава люблю тых, хто прамаўляе, і тых, хто чуе рэха. Тых, хто чуйны да яго.