May 23, 2007 17:38
Па-за сэрцам - глыбокае неба.
За вачыма - фарватары зор.
Хутка зьведае чорная глеба,
Дзе я жыў і чаму я памёр.
Мо жыцьцё не каштуе нічога,
Ды калісьці я памятаў, дзе
Існуе Авалон, да якога
Цені крочаць па цёмнай вадзе.
2007
Leave a comment
Comments 6
Ci zhyccio nie kasztuje niczoha?
Tady geta bylo b nie adnaznacznaje scviardzhennie nie-kasztounasci zhyccia, a pytannie, na jakoje kozhny mozha dac' svoj adkaz...
Reply
Верш робіцца, бадай, крыху элегічным, але цьвёрдасьць погляду захоўваецца.
Reply
а яшчэ нейкае аднаскладовае на адно з месца ў пары ўзамен не знойдзеце, спадары творцы? :)
Reply
'Мо жыцьцё не каштуе нічога,
Ды калісьці я памятаў, дзе'
Нешта тут з'явілась ад Цьвятаеўскага 'я тоже была, прохожий'... Ну, да халеры. Gospels of John, Цьвятаева, Аляксандар Грын, Lisa Gerrard, кельты, і Bryan Ferry у 8 радках. Можна спаць спакойна. :-)
Reply
Reply
Reply
Leave a comment