(Untitled)

Apr 18, 2007 11:00

( stories )

Leave a comment

Comments 1

millabelle April 18 2007, 15:39:07 UTC
Ik word er zo verdrietig van om al die dingen te lezen. Het lijkt altijd zo ver weg als je alleen de namen leest en een foto ziet. Nu komen ze ineens tot leven en worden mensen die jij ook had kunnen kennen, tot ineens het besef komt dat je de woorden leest van iemand die er niet meer is.
Wel fijn dat nabestaanden op deze manier nog iets kunnen zeggen, dat is erg belangrijk voor veel mensen.

Reply


Leave a comment

Up