Voor de oorlog is oma met opa getrouwd
Ze heeft achtmaal negen maanden met een kind rondgesjouwd
Ze heeft de kinderwagen vijftien jaar vooruitgedouwd
En nu is ze oud, heel oud
Ze heeft haar levenlang van oude kleren nieuwe genaaid
En door haar man verdiende dubbeltjes driemaal omgedraaid
Ze heeft haar kinderen opgevoed en uitgezwaaid
En nu heeft de wind
Nu heeft de wind
Nu heeft de wind van tachtig herfsten haar grijsgewaaid
Ze kijkt de hele dag naar buiten door het raam
En reageert alleen nog op haar meisjesnaam
Als ze die hoort, begint ze weer te stralen
Want ze weet zeker dat haar moeder haar komt halen
Dan staat ze op en wil ze touwtje springen
Dan wil ze zonder jas naar buiten in de zon
En soms begint ze plotseling te zingen
Dat er gedanst wordt op de brug van Avignon
Na de oorlog kwam oma aan het graf te staan
Van haar man, haar lieve man die veel te vroeg was doodgegaan
De dag daarop het tweepersoonsbed en zijn kleren weggedaan
En doorgegaan, ze is doorgegaan
Ze heeft in roze en blauwe stapels truitjes gebreid
En voor elk kleinkind opnieuw het logeerbed gespreid
Maar toen raakte ze de namen en gezichten kwijt
Ze is alles kwijt,alles kwijt
En nu is ze tot op de dood na voltooid verleden tijd
Op de brug van Avignon
Wil ze dansen, wil ze dansen
Op de brug van Avignon
Terug bij af waar ze begon
First we changed the attic, it's way better now.
It's just way better now. More cosy and we r using the whole room instead of just half a room.
And since it's december we got a lot of toys and stuff we got to get stored properly, I've tidied up a lot downstairs aswell.
But of course my parents are pretty smart with that kind of stuff so they bought our son a set of storing boxes, everything is at the wright place en tidy.
And because Maurice has been home for a while (and will be for a even longer while) I got the chance to do everything that has been laying around since we first moved in this house.
I'm doing great since I stopped with my meds.
The pills were effective and so on, but in stead of having very explosive highs and lows I dind't get a high nor a low. I couldn't write, I couldn't dream at nigth, I couldn't cry, at some point I couldn't even clean or get out of bed. Eventually I was just sitting on the couch, playing sudoku or solitair and smoking sigarets while Ziggy was watch telly. That was just plain old wrong. For me but much more for the kiddo. We would only go out once a day, tops, to get sigaretts.
Since I stopped with poping those restraining pills I feel the need to expressing myself again.
I'm creative again, I've painted some stuff and am now in the middle of realising some of my ideas and designs. I should make a living out of this, or at least show some pictures to my dear few readers../
This works way better for me than just be fucking neutrall all of the time.
I couldn't really feel music any more. You know, that special feeling when you're singing/dancing/headbanging with your whole heart and soul.
I couldn't feel good things and therefore coulndn't feel sad or anything.
Call me pathetic but I enjoy feeling a bit depressed every once in a while. Maybe cause it has always been kind of that way but I can't remeber.
And every time I can genuine feel I get great ideas.
And the best is yet to come..
I've got this idea for a while now. Two years, maybe more.
I wont say to much so;
Erst wird es Heißt
Dann kalt
Am Ende tut es weh
Thats what I'll call it. I plann to finish it pretty soon, I've got my long hair back, which I needed to make this**** drieluik****
So hopefully it'll be finished in January.
We'll see.
And I'm going to save some cash for a electric violin. This store in our quiet little (mountain :) ) town has had a couple for over a year.
Some I'm gonna buy one and take lessons. Just like sammy's doing what she always wanted :).
We'll see maybee one day I can play a party of Lux Aterna.
Ps thxs 4 the help grimm.