Возьмем рядового доцента кафедры современного русского языка одного из университетов Минска. Он родился в русскоязычном Минске, свои первые слова пролепетал по-русски, учился в русской школе, запоем читал русскую литературу и зарубежную литературу в русских переводах , в конце концов, сделал русский язык своей профессией. Нет никаких поводов
(
Read more... )
Comments 86
Reply
Reply
Reply
Reply
Reply
Reply
- Не, а як?
- "Носовой платок"
- Вось жа вычварэнцы!
Reply
Reply
Reply
Reply
Reply
Reply
А по поводу твоего выступления - ты вот скажи: кто у тебя несчастным выходит - американцы или англичане? Я уж молчу об австралийцах каких - рыдают, бедные, поди?
Reply
Reply
Reply
Reply
Ну а калі сур'ёзна, то тут яшчэ ньюнас: руская мова даволі распаўсюджаная і ў жывым выглядзе з аднаго боку адрозніваецца над нашай галіны рускай, а з другога - мае некаторыя лакальныя адзнакі і рознасці ў залежнасці ад таго, куды "прыехаў дацэнт".
З іншага боку: калі ты ужо так прывязаная да рускай мовы (так атрымалася), то, жывучы ў краіне дзе руская мова адна з дзяржаўных, здаецца, маеш права ёй карыстацца. Адкуль гэтая туга і жаль? Тым больш, калі ёсць жаданне і надалей карыстацца - чаму б не перастаць азірацца на краіну паходжання мовы і спакойна рабіць з ёй тое, што хочаш: яна твая родная, твая па-праву, ад нараджэння. У праграміраванні такое называецца "стварыць форк". Дарэчы, і прыклады ёсць. Амерыканскі англійскі, напрыклад, жыве і адчувае сябе добра, негледзячы на тое, што "кватэра" называецца не тым словам, што ў Брытаніі і, здаецца, яшчэ трусы са штанамі пераблытаныя месцамі. :)
Reply
Reply
Reply
Reply
Leave a comment