у новай кватэры, куды пераехаў ня так даўно, ад самага пачатку непакоіў мяне крук, убіты ў столь. адкуль ня глянь - заўсёды яго было відаць. сьмех ды грэх, але сядзіш вечарам адзін, глянеш на яго і розныя грэшныя думкі ў галаву лезуць. я ўжо нават пятлю думаў павесіць на ім, каб больш выразна глядзелася, бязь нейкіх там недамовак. побач з
(
Read more... )
Comments 2
Але, наколькi я ведаю пра тваё жыццё, зараз зусiм не той той час, каб мець такiя думкi. Ды й гэты анёл павiнен прынесцi яшчэ больш шчасця!
P.S. Чытаючы твой пост, слухала Blackmore's Night. Зусiм нейкая iдылiя атрымалася.
Reply
Reply
Leave a comment