Беларусь --краіна жанчын?
Нядаўна пачула ў natalia_logv пра такі "тэст" на мужчынскасць. Калі шпацыруеш з мужчынам па парку, напрыклад,без папярэджанняў сарвацца з месца і пабегчы. Той, хто без залішніх размоваў паляціць следам -- той "мужык". А хто спыніцца разгублена і будзе крычаць "дзе ты?куды ты? на каго ты мяне пакінула?", у таго, як бы гэта мякчэй акрэсліць, пераважаюць жаночыя рысы ў характары.
а сёння вось прачытала ў http://sasharomanova.livejournal.com/53592.html#comments : С моей колокольни их (Песняров) репертуар очень занимателен. В текстах песен раскрывается белорусский подход мужчины к отношениям с женщиной. В вольной субъективной интерпретации суть текстов песен следующая: "Вот я стою, в глазах тоска, ты ушла, и капец, судьба такая, журавлиный клекот". То есть я не побегу за тобой на край земли, понимаешь? Буду стоять и ныть всю оставшуюся жизнь, но не пошевелю и пальцем, чтобы догнать, закатать в ковер и притащить назад в берлогу.
цікава паглядзець, што там у аўтэнтычным фальклоры, наколькі старадаўняя тая традыцыя стаяць і плакаць, калі трэба дзейнічаць.
а сёння вось прачытала ў http://sasharomanova.livejournal.com/53592.html#comments : С моей колокольни их (Песняров) репертуар очень занимателен. В текстах песен раскрывается белорусский подход мужчины к отношениям с женщиной. В вольной субъективной интерпретации суть текстов песен следующая: "Вот я стою, в глазах тоска, ты ушла, и капец, судьба такая, журавлиный клекот". То есть я не побегу за тобой на край земли, понимаешь? Буду стоять и ныть всю оставшуюся жизнь, но не пошевелю и пальцем, чтобы догнать, закатать в ковер и притащить назад в берлогу.
цікава паглядзець, што там у аўтэнтычным фальклоры, наколькі старадаўняя тая традыцыя стаяць і плакаць, калі трэба дзейнічаць.