Другі вечар узапар толькі слухаю музыку і нічога не магу рабіць. Не хачу нічога рабіць. Хачу падраныя джынсы, мужчынскія чаравікі і крочыць куда вочы глядзяць. Хачу пагаманіць, не, не сяброўскую размову, не пабалакаць, а як часам бывае ў дарозе раптам незнаёмаму чалавеку расказваеш пра сябе тое, чаго ніколі і нікому не казаў. Іду паміж карпусамі
(
Read more... )
Comments 2
Reply
Пройдзе.
Reply
Leave a comment