Plungers
ARE is coming up, the first weekend in October. It's a regional Esperanto event that I've been to every year for the last 6 years or so -- it's a chance to see lots of good friends, I wouldn't miss it. Here's a video we made to advertise it (at Farbskatol', an Esperanto YouTube).ARE proksimiĝas, la unuan semajnfinon en oktobro. Ĝi estas regiona Esperanto-evento kiun mi ĉeestis ĉiun jaron dum la pasintaj 6 jaroj aŭ tiom -- ĝi estas okazo por renkonti multajn karajn amikojn, do mi nepre trafus ĝin. Jen reklama filmeto kiun ni faris (ĉe Farbskatol', Esperanta vide-ejo).One of the nights at ARE is sort of a talent night or "cultural" night, where people can sing or present skits or whatnot. Last year I decided to present a Kids In The Hall monologue translated into Esperanto. I picked my favorite ever monologue, "Plungers".Unu el la noktoj ĉe ARE estas "kultura" vespero, kie partoprenantoj povas kanti aŭ prezenti teatraĵeton aŭ ion ajn. Pasintjare mi decidis prezenti monologon de la kanada komedia grupo Kids In The Hall, tradukitan al Esperanto. Do mi elektis mian plej ŝatatan monologon, "Plungers". (Jen la teksto en la angla.)Here's my translation:Jen mia traduko:Vi scias ke oni diras ke ĉi tiu lando malprogresas, ke la spirito de libera entrepreno iel forlasis nin. Nu, mi diras, diru tion al la junulo kiu vendis al mi tiun ĉi malŝtopilon!
Li estis granda komizo [vendisto], kaj tial granda homo. Li faris nenion malordinaran. Li simple komencis malrapide. Li alproksimiĝis min kaj diris, "Pardonu min, sinjoro. Ĉu vi aĉetas tion por ŝtopita necesejo aŭ ĉu vi intencas ion pli interesan?" Mi scias, ke ĝi estis ne-amuza ŝerco, sed ĝi estis malŝtopila ŝerco, kaj tio estas kion mi serĉis. Mi ridis, kaj li sukcesis unu vendon. Sed li ne finis. Li poste diris, "Sinjoro, ĉu mi povas demandi kiom da necesejoj vi havas?" Mi diris, "Mi havas du."
Li diris, "Sinjoro, vi bezonas minimume sep malŝtopiloj."
Mi nur fiksrigardis lin. Fore, mi kredas ke mi aŭdis hund-blekon; estis tiom klara por mi. Mi diris, "Bone, diru vian konvik-parolon."
Nu, kiel vi povas diveni, ĝi estis tre bona konvik-parolo. Li diris ke se ulo kiel mi vivas ĝuste, li eluzu malŝtopilojn kiel dento-bastonetojn. Li diris ke miaj malŝtopilojn estus la atestantoj de ĉiuj eventoj en mia vivo, la bonaj kaj malbonaj, la geedziĝoj, la naskiĝtagoj, la malgeedziĝoj, la re-geedziĝoj. Tute nova vivo rivoluas ĉirkaŭ sekura tubaro. Li pentris imag-bildon por mi de mia danka edzino staranta ekscitite kaj eble eĉ iom amorvekita pro vidi sian grandan ĉasistan edzon venante hejmen kun sep novaj malŝtopiloj. Li eĉ rakontis al mi kiel malŝtopiloj povas helpi la rilaton kun mia filo. Kiel nova kompreno povas esti lubrikita, tio estas la vorto kiun li uzis, lubrikita per la donaco de malŝtopilo por tiu aĉa kela apartamento de li.
Nu, mi sciis ke la tuta afero estis feka stultaĵo, sed tio ne gravas. Jen mi, rigardante homon tiom forte provante konvinki alian homon ke li aĉetu ion kiun li neniam povos uzi. Ĝi estis glorega, tio estis libera entrepreno. Mi simple rigardis lin kaj diris, "Konvinku min, vi belega bastardo, konvinku min!" Mi permesis lin vendi al mi ĝis ses, kaj tiam mi diris, "Jen ĉio, la fino, nu vidu, mi estas nur unu sola homo." Ĉu vi volas scii kiel li konvinkis min aĉeti la sepan? Per doni al mi la okan senpage. Ho, li estis efika. Ok malŝtopiloj?! Kion diable mi pensis? Sed nu...
Li estis granda komizo [vendisto], kaj tial granda homo. Li faris nenion malordinaran. Li simple komencis malrapide. Li alproksimiĝis min kaj diris, "Pardonu min, sinjoro. Ĉu vi aĉetas tion por ŝtopita necesejo aŭ ĉu vi intencas ion pli interesan?" Mi scias, ke ĝi estis ne-amuza ŝerco, sed ĝi estis malŝtopila ŝerco, kaj tio estas kion mi serĉis. Mi ridis, kaj li sukcesis unu vendon. Sed li ne finis. Li poste diris, "Sinjoro, ĉu mi povas demandi kiom da necesejoj vi havas?" Mi diris, "Mi havas du."
Li diris, "Sinjoro, vi bezonas minimume sep malŝtopiloj."
Mi nur fiksrigardis lin. Fore, mi kredas ke mi aŭdis hund-blekon; estis tiom klara por mi. Mi diris, "Bone, diru vian konvik-parolon."
Nu, kiel vi povas diveni, ĝi estis tre bona konvik-parolo. Li diris ke se ulo kiel mi vivas ĝuste, li eluzu malŝtopilojn kiel dento-bastonetojn. Li diris ke miaj malŝtopilojn estus la atestantoj de ĉiuj eventoj en mia vivo, la bonaj kaj malbonaj, la geedziĝoj, la naskiĝtagoj, la malgeedziĝoj, la re-geedziĝoj. Tute nova vivo rivoluas ĉirkaŭ sekura tubaro. Li pentris imag-bildon por mi de mia danka edzino staranta ekscitite kaj eble eĉ iom amorvekita pro vidi sian grandan ĉasistan edzon venante hejmen kun sep novaj malŝtopiloj. Li eĉ rakontis al mi kiel malŝtopiloj povas helpi la rilaton kun mia filo. Kiel nova kompreno povas esti lubrikita, tio estas la vorto kiun li uzis, lubrikita per la donaco de malŝtopilo por tiu aĉa kela apartamento de li.
Nu, mi sciis ke la tuta afero estis feka stultaĵo, sed tio ne gravas. Jen mi, rigardante homon tiom forte provante konvinki alian homon ke li aĉetu ion kiun li neniam povos uzi. Ĝi estis glorega, tio estis libera entrepreno. Mi simple rigardis lin kaj diris, "Konvinku min, vi belega bastardo, konvinku min!" Mi permesis lin vendi al mi ĝis ses, kaj tiam mi diris, "Jen ĉio, la fino, nu vidu, mi estas nur unu sola homo." Ĉu vi volas scii kiel li konvinkis min aĉeti la sepan? Per doni al mi la okan senpage. Ho, li estis efika. Ok malŝtopiloj?! Kion diable mi pensis? Sed nu...