Hej~!
Postanowiłam dodać jakieś opowiadanie. Nie jest wybitnie dobre, powiedziałabym nawet, że do niczego się nie nadaje, ale na chwilę obecną nie mam nic innego.
Napisałam to kiedyś pod wpływem chwili, kłębiących się uczuć i początku lekkiej depresji. Praktycznie wszystko, co tam zawarłam, było moimi myślami; można powiedzieć, że przelałam
(
Read more... )
Comments 2
Ech dziecino, czasem tak jest ... Co ja pierdolę... Ponad 17 lat żyłam w podobnym (jak nie bardziej porytym) świecie.
Hm~ z czasem zauważysz, że miłe chwile, to naprawdę tylko chwile, a jedyną drogą jest ucieczka.
Depresja... To jeszcze nie depresja... A może już jest, sama nie wiem, ale z czasem człowiek się przyzwyczaja.
Dobra jakaś psychologia mi wyszła xDDD
Opowiadanie jest... Krótkie. Może nawet dałoby się rozwinąć jakąś jeszcze myśl. Wiem, że kartki z pamiętnika zawierają te realne uczucia i większość zostaje w głowie.
Nie jest złe, nawet jeżeli jest takie krótkie^^.
Pożarło ci się jedno "w", ale pisząc w stresie czasem po prostu litery wypadają. (sama mam głodny umysł i takie wały robię :3)
Podoba mi się, ale chciałabym czegoś więcej. Przelewaj tu myśli, pomysły. Cokolwiek ci wpadnie. Z czasem sama się na tym wyrobisz.
Po tym co przeczytałam nawet nie mam co do tego wątpliwości, że coś z ciebie będzie ^^.
W ogóle tak niegrzecznie zapytam... Ile masz lat~?
Reply
Wiem, że jest krótkie, ale pod koniec praktycznie nie widziałam co piszę (zeszyt zaczął moknąć xD), a gdy się uspokoiłam nie potrafiłam tego dokończyć. A próbowałam kilka razy.
Postaram się wrzucać tu swoje myśli. I postaram się też, żeby były dłuższe.
Mam 15 lat :3
No i, dziękuję za takie ciepłe słowa i miły komentarz <3
Reply
Leave a comment