-
FINISH
ես հասա մինչև տխրության վերջը
դրանից էն կողմ` անէությունն ա սկսվում
ու ամենավատն էն ա, որ էդ վերջում ոչ մի պարգև կամ գոնե խրախուսական մրցանակ չկար...
բա ինձ պետք էր? -
(Untitled)
գիտես, մի քիչ առաջ արված փակ գրառման մեջ մի հատ վատ բառ եմ գրել...
բայց չեմ հիշում` քեզ էր ուղղված, թե ինձ :( -
(Untitled)
երթուղային մի կին բարձրացավ, կլիներ մի երեսուն-երեսուներեք տարեկան ( Read more... ) -
(Untitled)
վերջերս նոր ծիկ ա մոտս` երբ շատ վատ եմ լինում, անգամ գրելով արտահայտվել չի ստացվում
երկու ժամ գրել-ջնջելուց հետո էսքանը գրեցի
Հ. Գ. բոլորին
որոշ ժամանակ ինձ մենակ թողեք, ինչ կլինի, ոչ զանգեք, ոչ գրեք
հեռախոսն անջատել չեմ կարող, հա կարևոր /աշխատանքային/ զանգեր են լինում, բայց մնացած ոչ ոքի ոչ տեսնել եմ ուզում, ոչ էլ խոսել
կանցնի, կասեմ -
(Untitled)
Նստել էր ճոճանակին ու օրորվում էր: Հետն էլ ծխում: Սիրում էր անհամատեղելի բաները համատեղել, ասենք` ճոճանակն ու ծխախոտը, ոնց որ մանկությունն ու ձանձրույթը: Ու տխրում էր, որովհետև ուրախանալու բան չկար: Խելքն էլ գնում էր տխրելու համար: Մի քիչ գլխապտույտ ուներ, երևի ծխախոտից էր, սոված էր, ու ծխում էր, հետն էլ` օրորվում, ու մի տեսակ ամայացած էր, կղզիացած ( Read more... ) -
(Untitled)
Նիկոտին մի քիչ
Դեռ չկտրված երակներիս մեջ,
Ատամներս լուռ սեղմել եմ իրար
Ուժեղ եմ խաղում, արցունքներս`
Հաշիվ չեն
Արցունքներս` հաշիշ…
Ազատություն, դու ինձ սպասիր
Կիսաժպիտ
Կամուրջների ծայրին թիկնած
Ու ցած նետվիր, հենց երևամ: -
(Untitled)
մի քանի տարի առաջ էնքան մոդայիկ էր notre dame de paris մյուզիքլը, բոլոր հեռուստակայանները վրա վրա ցույց էին տալիս, մարդիկ անգիր գիտեին շատ երգեր, մանավանդ belle-ը
իսկ ինձ միշտ ամենաշատը էս մեկն է դուր եկել, գժվելու չափ քնքուշ է
-
(Untitled)
լավ էի արել, որ փակել էի բլոգս
դե հիմա դիմացեք բոլոր լացակումած պոստերիս
տխուր եմ ու դեպրեսված, Հախվերդյան եմ լսում
-
(Untitled)
առավոտվա եղանակի պատճառով երգի տողերը գլխիցս դուրս չեն գալիս`
Երկինքը աչքերիդ պես թաց է
Ճակատագրից պոկված նվեր...
Click to view