Калі людзі засынаюць, горад расплюшчвае сваё чорнае вока. Яно вабіць новым і невядомым. Яно патаемнае, яно натхняе і робіць цябе самім сабою.

Ноч наталяе смагу па незвычайным. І вызваляе ў табе летуценніка.

Я люблю ноч. Ціша і спакой. На вуліцы і на душы.

Па начах прыходзяць вершы. Пра нераздзеленае каханне, Садом і Гамору i memento mori.

Я люблю ноч ( Read more... )

СЦЯГНУЛА ў ( Read more... )

Другі дзень не выходзіць з галавы. У нядзелю на гаміліі ксёндз распавёў гісторыю ( Read more... )

Мае родзічы па матчынай лініі жывуць у Хоцімску, на самым усходзе Беларусі, за 10 км ад мяжы з Расіяй. У Хоцімску радзільнага дома няма, таму ўсіх вязуць у  бліжэйшы пункт за км 10-15. Сёлета ва ўсіх  бальніцах - каранцін. У адзінамагчымым раддоме рожаніцы ўдзень сядзяць на крэслах, а ўночы - на тапчанах. І гэта пры тым, што ў палатах ужо стаяць ( Read more... )