(Untitled)

[magnus108]

Я ўжо даўно казаў: "Чалавек нараджаецца і памірае сам. Адзін."

А тут яшчэ: "Мы цягам жыцьця шмат разоў паміраем."

Comments

[azarkinm]

Слухай, не багахульствуй, чалавек памірае 1 раз, а тое што з ім адбываецца на працягу жыцця некаторыя здарэнні, гэта паміраюць пачуцці, эмоцыі і гд, але не чалавек.

[magnus108]

Ага. Паміраем. Ды не канчаткова. А аднойчы - канчаткова. Фізычна.

Але ж адно натхняе на жыцьцё - душа вечная!

[wal_de_maar]

Чалавек не нараджаецца сам. І не адзін таксама.

[magnus108]

Ды і жывем мы побач з рознымі іншымі істотамі. Але ж кожны ў сабе. Сам па сабе. Астатняе - ілюзыя.

[juli_erde]

...і ў стотысячны раз: "Тое, што нас забівае, робіць нас яшчэ мацней"

[julker]

Толькі выраз гучыць як: "тое што нас НЕ забівае, робіць нам мацнее".

[magnus108]

Ага. Дакладна. Фрыдрых Ніцшэ. Яго багата чаго біла па жыцьці, і ніяк усё не забівала. Інвалід быў канкрэтны, і фізычна і псыхалягічна, але ж жыў!

Дзякуй, шо пракантралявала ;)
Шоб я безь цябе рабіў!

[julker]

жыў бы доўга ды шчасьліва :)

[aniolski_pyl]

Мы нараджаемся не самі. І не ў самоце. І мне ўсё часцей падаецца, што найвялікшы сэнс нашага жыцця - навучыцца жыць так, каб і паміраць не аднаму. Мы цягнем рукі да іншых, балюча не знаходзім паразумення, зноў вяртаемся ў сваю скарлупу і сцвярджаем, што чалавк заўжды адзін, сам. Але ж навошта тады мы штораз дзеяннем спрабуем давесці сабе, што гэта - няпраўда, і ўсё працягваем рукі для абдымкаў?..

[magnus108]

Самападман. Таму і рукі цягнем.
Таму і хочам схавацца за сьпіны.
Таму і ня можам выпрастацца і глянуць у вочы сабе і Богу.

[aniolski_pyl]

Не схавацца. А з'яднацца. Але мы - не ўмеем. Ад таго і пакутуем. І засяроджваемся на сабе. І сцвярджаем, што самі.

[magnus108]

Усё ж схавацца.

Бо не зьяднацца, а зьліцца. Пазбыцца асабістае адказнасьці.

Усё вышэйнапісанае мной - пра асабістую адказнасьць.

[julker]

Чота я мяркавала, што адзіны з асноўных пастулатаў тваёй рэлігіі як раз тое, што чалавек ніколі ня бывае адзін. Гэта калісьці было тое, што мяне вельмі вабіла. У падлеткавым узросьце.

[magnus108]

Я кажу пра матэрыяльны Сьвет.
Мы ўсе ў ім розныя і заўсёды ў нейкай ступені чужыя. Аўтаномныя. І гэта добра.

Зусім іншае - Сьвет духовы.
Тут сапраўды ў кожнага чалавека ёсьць выбар. Ці прыйсьці да Творцы, ці застацца аднаму...