Там, дзе хваля цалуе водмель
і аеру па пахі тоні,
бурлакі пракрычалі: «Го-мель!»
так, што рэха чуваць і сёння.
Вецер рэха па хвалях гоніць,
яно ў грудзі прычалаў б’ецца.
Чайка згубіць на лёце: «Го-мель»,
і адчайна той крык сарвецца.
Там, дзе хваля цалуе водмель
і палац на пагорку гожы,
усміхаецца сумна Гомель
людзям, чайцы, сівому Сожу.
Эдуард
(
Read more... )