FIC: No Regrets (Taishakuten/Ashuraoh, PG-13)

Sep 25, 2005 20:52


[SHORT] No Regrets
Fandom(s): RG-VEDA
Author: วีว่า
Pairing: Taishakuten/Ashuraoh
Rating: PG-13
Disclaimer: Not mine. Clamp's
Summary: อาชูร่าโอ สามร้อยปีเพื่อหนึ่งคำสัญญา… ข้าชักดาบ.. เก็บเกี่ยวภาพคล้ายของท่านจากศัตรูที่งดงามเยี่ยงกัน ข้าจะสู้เพื่อท่าน!
Language: Thai
Warning: none
AN: เรื่องนี้มีแรงบันดาลใจมาจากโดจินชิเรื่อง RG Veda ของพี่โอ เขียนเพื่อเป็นของขวัญให้พี่เขา คราวนี้นำมาปรับปรุงใหม่ อ้อ.. เรื่องนี้เดิมตั้งชื่อไว้สั่ว ๆ ว่า RG-Veda Side Story ด้วยความขี้เกียจอย่างแรง 555
Read it here: RG VEDA Side Story
(ภาคดัดแปลงแล้ว…ดัดแปลงอีก)

หกดารากำลังมา

ข้ารู้สึกได้ถึงความเคียดแค้น…เพราะข้าเองก็เฉกเช่นกัน

อาชูร่าโอ…

แค้น…ทว่าก็รักเป็นที่สุด…

ข้ายังจำได้

วันนั้น… ที่เซ็นมิโจ ท่านถามข้า…

‘ท่านต้องการอะไร…’

‘ข้าต้องการ…ตัวท่าน’

ใช่ ไม่น้อยไปกว่านั้น การทรยศสวรรค์ต้องตอบแทนด้วยสิ่งสูงค่าที่สุด

…ความรักของท่าน…

…ร่างกายอันอบอุ่นที่จะซุกตัวขดกายในอ้อมกอดข้า…

ท่านตอบตกลง และนับแต่บัดนั้นข้าก็ได้สาบานต่อกลิ่นหอมแห่งกายท่าน และเรือนร่างอ่อนนุ่มที่เปิดรับข้า…

ข้าจะเปลี่ยนแปลงสวรรค์เพื่อท่าน!!

ข้าจะสังเวยวิญญาณให้กับตราบาปที่กลางหน้าผาก เพื่อให้ความปรารถนาของท่านเป็นจริง!

วันนั้นได้มาถึงแล้ว…

วันแห่งการตัดสิน!

ข้าจะต้องสังหารบุตรแห่งท่าน บุตรผู้มีดวงตาสีทองและเรือนผมสีดำสนิท…

อาชูร่า

ใช่ ข้าไม่แปลกใจที่ยาชาโอจะมอบกายถวายชีวิต และปฏิญาณต่อสามภพว่าจะปกป้องเด็กคนนั้นแม้ว่าเขาจะเป็นผู้ที่อาจฆ่าตน

อา…ยาชาโอ…เจ้าก็แค่คลั่งไคล้ เช่นเดียวกับข้า…คลั่งในรักที่ดูราวกับจะได้ครอบครอง ทว่าไม่มีวันมาถึง

ก็เพียงแค่ได้สัมผัสเรือนผมนุ่มกรุ่นกลิ่นสดชื่นของเฟิร์นป่า ก็ดูราวได้สัมผัสกับสวรรค์ในสวรรค์

เพียงถูกจ้องมองด้วยสีทองแห่งนัยน์ตาที่ลึกล้ำราวกับบ่ออำพันเหลว ก็แทบแผดเผาจิตใจจนมอดไหม้..จนความนึกคิดกลวงเปล่า..ไม่เหลืออะไรเลย..นอกจากอาชูร่าโอผู้งดงาม

คืนนั้น คืนที่ข้ารู้สึกราวได้โอบกอดสวรรค์ทั้งหมด โอบไล้ความสุขทั้งมวลที่ใคร ๆ ต่างต้องริษยา

คืนนั้น…

-------------------

ข้ากำลังฝัน? คงใช่…กลิ่นกายหอมกรุ่นที่ปลุกเร้าความรู้สึกนั้นเป็นกลิ่นของท่าน…

กลิ่นหอมอ่อน ๆ ของเฟิร์นป่า…

ผิวกายข้าสัมผัสความเย็นนุ่มของเนื้อผ้า สัญชาติญาณนักรบของข้าพลุ่งพล่าน

‘ใคร!!’

ร่างผู้บุกรุกถูกตวัดเข้าหาโดยไม่ทันระวังตัว เมื่อพบว่าเป็นท่านข้าต้องปล่อยมืออย่างแปลกใจ

‘ขอโทษที่ทำให้ตกใจตื่น พอดีข้าเห็นว่าท่านไม่ได้ห่มผ้าเลยกลัวว่าจะเป็นหวัด’ ท่านอธิบายเสียงเรียบ ช้อนตามองข้าราวกับจะท้าทาย

‘อาชูร่าโอ!?’

ริมฝีปากสวยกรีดรอยยิ้มอย่างเต็มฝืน ท่านดูราวมีเรื่องจะพูด ข้าขมวดคิว รอรับฟังเรื่องราวของท่านอย่างกระตือรือร้น

‘หมายความว่า…อาชูร่าโอรุ่นต่อไปจะทำให้สามโลกพินาศอย่างนั้นรึ?’

ข้าไม่เข้าใจ..ถ้าเป็นบุตรของท่านล่ะก็…

ข้าหันมองท่าน เห็นดวงหน้างดงามขาวซีด คิ้วเรียวขมวดมุ่น

อาชูร่าโอ…ข้าปรารถนาจะเป็นผู้ปัดเป่าความทุกข์ทั้งมวลที่อยู่ในใจท่าน

‘…ถ้านั่นคือความปรารถนาของท่านล่ะก็…ข้าขอสัญญา… ต่อให้ต้องหลั่งเลือดมากมายเพียงใด ไม่ว่าใครจะต้องตกนรก.. ข้าจะไม่มีวันผิดสัญญาต่อท่านเด็ดขาด ข้าสาบาน’

ข้าจุมพิตปอยผมนุ่มสลวยอย่างบูชา

เส้นไหมแห่งรัตติกาลที่เคยหมายมาดอยู่ใกล้เอื้อมเท่านี้เองรึ…

นุ่ม… ใช่ นุ่มและหอมอย่างที่ฝัน

ท่านเพียงช้อนตาขึ้นมอง และข้าก็ตกอยู่ในวังวนของดวงตาคู่นั้น

ไออุ่นจากร่างท่านค่อย ๆ ซึมซาบและแผดเผาใจข้าทีละน้อย เรือนร่างอิงเอนเข้าหากัน และข้าก็ได้สัมผัส…ริมฝีปากบางที่หอมหวาน นุ่มนวล ริมฝีปากที่แดงเรื่อราวกลีบกุหลาบ…

กลิ่นอายอ่อน ๆ โอบล้อมกาย ดึงรั้งข้าให้จมดิ่งลงกับความมัวเมายิ่งขึ้น

‘กลิ่นนี้…เฟิร์นป่า…แทบทำให้หัวใจข้าหยุดเต้นกี่ครั้งแล้วรู้มั้ย อาชูร่าโอ…’

เนื้อกายข้าราวเสียดสีกับแพรไหมที่อุ่นจนร้อน เรือนร่างท่านบิดเร่าด้วยความรู้สึกอึดอัดอยู่ใต้ร่างข้า

ร่างเราประสานเป็นหนึ่งเดียวกัน เสียงหอบเหนื่อย น้ำตาที่เอ่อคลอ เรือนร่างที่บีบรัดข้า ทั้งหมดดูราวกับสิ่งที่ถูกต้องที่สุดที่ควรเกิดขึ้นระหว่างเรา

…อาชูร่าโอ…ท่านเป็นของข้า…ชั่วนิรันดร์…

..

ความงามของท่านแทบหยุดลมหายใจข้า นัยน์ตาสีทองที่ราวจะดูดกลืนวิญญาณ ดวงหน้าของท่าน ผิวกายของท่านขาวนวลเนียนราวกับมุก เรือนผมสีดำสนิทแผ่กระจาย..นุ่มนิ่มราวใยไหม ดำสนิทราวรัตติกาล

ข้าปรารถนาจะกกกอดท่าน เหนี่ยวรั้งท่านไว้ให้เป็นของข้าแต่เพียงผู้เดียว อยากให้ดวงตาสีทองคู่นั้นฉายเพียงภาพข้า ริมฝีปากสีกลีบกุหลาบเรียกขานเพียงนามข้า

ใช่..แค่คืนหนึ่งกับ สวรรค์ในสวรรค์ นั้นไม่มีวันเพียงพอ

ข้าหิวโหย ตักตวงอีกซ้ำแล้วซ้ำเล่า

ท่านปล่อยให้ข้าลุ่มหลง ดูดดื่ม ปล่อยให้ข้าจมดิ่งลงในห้วงความหอมหวานของรสชาติความอบอุ่นอ่อนนุ่มที่ปรนเปรอ ครั้งแล้ว…ครั้งเล่า…และในที่สุดท่านก็ปล่อยให้ข้ากลืนกินท่าน…

…ใช่…กลืนกินจนหมดเนื้อหมดตัว…

รสหวาน…ของเนื้อนุ่มเนียนละเอียดที่ข้าเคยได้สัมผัสตั้งไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง

กลิ่น…ของเฟิร์นป่าที่อบอวลจนข้าไม่รู้สึกถึงกลิ่นคาวเลือด

…อาชูร่าโอ…



เสียงเอะอะ? ถ้าอย่างนั้นพวกเขาคงมากันแล้ว…

หกดารา…

บิชามอนเทนอยู่เคียงข้างข้า สู้เพื่อข้า สู้เพื่อคิตโชเทน ตัวหมากที่น่าสงสาร…ตัวหมากที่จงรักภักดีและน่าสมเพช…

ตัวหมากที่เสียรักเพื่อบูชารัก…

หกดาราค่อย ๆ ดับไปทีละหนึ่ง…

สวรรค์ค่อย ๆ ล่มสลาย…

ความรู้สึกของริวโอดับไปแล้ว

คารูร่าโอถูกข้าสังหาร

โซม่าและเคนดับปะโอตายเคียงข้างกัน

ข้าเสียใจต่อเจ้า…โซม่า กระทั่งความปรารถนาก่อนตายของเจ้าข้าก็ไม่อาจให้สมหวังได้ เพราะข้ารู้ดี…การมีชีวิตอยู่อย่างโดดเดี่ยวเป็นความเจ็บปวดเพียงไหน…

อาชูร่าโอ สามร้อยปีเพื่อหนึ่งคำสัญญา… สัญญาที่ข้าสาบานว่าจะรักษาแม้ชีวิตหาไม่

ข้าชักดาบ.. เก็บเกี่ยวภาพคล้ายของท่านจากศัตรูที่งดงามเยี่ยงกัน

ข้าจะสู้เพื่อท่าน!

-------------------

‘ไทชาคุเทน ท่านน่ะ…คิดว่าชะตากรรมเป็นสิ่งที่ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงได้หรือเปล่า’

‘สำหรับข้า ถ้าเพื่อสิ่งที่ต้องการแล้ว…ต่อให้เป็นตำแหน่งของดาราข้าก็จะเปลี่ยนแปลงมันให้ได้!’

‘ถ้าอย่างนั้น…จะช่วยข้าเพื่อเปลี่ยนวิถีดาราได้หรือไม่?’

‘…ถ้าช่วย ท่านจะให้สิ่งที่ข้าต้องการหรือไม่ล่ะ’

‘ท่านต้องการอะไร’

‘…ตัวท่าน…’

...

'ไทชาคุเทน ความเห็นแก่ตัวของข้า…อาจกลายเป็นหายนะของสามภพ’

‘ท่านเสียใจหรือไม่ล่ะ อาชูร่าโอ?’

‘…ไม่ ข้าไม่เสียใจ…’

‘เช่นนั้น…เพื่อให้ได้มาซึ่งรอยยิ้มของท่าน ต่อให้ต้องทำลายล้างทั้งสวรรค์ก็คู่ควร!’

...

‘ท่านเชื่อในชะตากรรมหรือเปล่า ไทชาคุเทน? พรหมลิขิตล่ะ?’

ชะตากรรมงั้นรึ? พรหมลิขิต? ข้าเพียงเชื่อมั่นในตัวเองเท่านั้น อนาคตของข้า ข้าจะขอไขว่คว้ามาด้วยตนเอง!

‘ไทชาคุเทน… ท่านมีความฝันที่จะปล่อยให้หลุดลอยไปไม่ได้หรือเปล่า? มีหรือไม่..สิ่งที่ท่านจะไม่ยอมสูญเสียไม่ว่าจะต้องแลกกับอะไรก็ตาม?’

สิ่งที่ข้าต้องการ? ท่านอย่างไรล่ะ ท่านเท่านั้นที่ข้าจะไม่ยอมสูญเสีย

‘…ข้าน่ะมีสิ่งที่ต้องการอย่างมากอยู่ เป็นสิ่งเดียวเท่านั้นที่ข้าจะไม่ยอมให้อะไรมาขวางได้’

อาชูร่าโอ?

‘ลูกข้า…ที่เกิดมาคือราชบุตรแห่งการทำลายล้างที่จะทำลายสามโลก แต่ข้าอยากเปลี่ยนวิถีดารา อยากมอบชีวิตใหม่ให้กับลูกของข้า ข้า…อยากจะเชื่อว่าไม่มีวันพรุ่งนี้ที่ถูกกำหนดไว้แล้ว อยากจะเชื่อมั่นเช่นเดียวกับท่าน อยากฝ่าฝืนลิขิตสวรรค์จนถึงที่สุด!’

อาชูร่าโอ…อาชูร่าโอ ข้าสาบานต่อท่าน ข้าจะหยุดยั้งไม่ให้หกดารามารวมกัน ไม่ให้ผนึกของอาชูร่าคลายได้ ไม่ให้บุตรของท่านกลายเป็นผู้ล่มสลายสวรรค์

‘ดาราพยากรณ์ไม่เคยผิดพลาดมาก่อน แต่ข้าอยากเชื่อว่ายังมีความหวัง… ไทชาคุเทน กอดข้าเถอะ… ทำให้ข้าลืม…’

อาชูร่าโอ…

‘ทำให้ข้าลืม.. ท่านเอง…ก็ต้องการข้าไม่ใช่หรือ?’

...

‘กองทหารของเซ็นมิโจทั้งหมดพ่ายแพ้แล้ว ที่เหลือก็มีท่านจอมเทพเท่านั้น’

‘งั้นเหรอ ถ้าอย่างนั้น…นี่ก็เป็นคำขอสุดท้ายล่ะ…เทพสายฟ้าไทชาคุเทน’

อาชูร่าโอ? ดวงตาของท่าน…ตายไปแล้ว

‘จงฆ่าข้า แล้วกินร่างข้า’

อะไรนะ? ท่านพูดอะไร? น้ำเสียงเย็นชาเช่นนั้น?

‘เพราะ…ถ้าไม่สามารถเปลี่ยนวิถีดาราได้ ข้าอยากให้ท่าน…ฆ่าลูกข้าก่อนที่จะกลายเป็นเทพแห่งการทำลายล้าง’

ข้าสาบานแล้ว จะหยุดยั้งหกดารา จะไม่ยอมให้บุตรท่านต้องกลับกลายเป็นต้นเหตุของความพินาศ หรือเท่านั้นยังไม่เพียงพอ?

‘เพื่อการนั้น…ท่านต้องการพลัง’

แล้วจิตใจข้าล่ะ? ความรักของข้า? หรือเพราะเพื่อให้ความปรารถนาของท่านเป็นจริง..กระทั่งดวงใจของข้าก็ต้องถูกทำลาย?

‘ข้าขอมอบทุกสิ่งของข้าให้ท่าน’

ข้าไม่ต้องการ!!

อาชูร่าโอ ข้าไม่เพียงแค่อยากได้เรือนร่างของท่าน! ไม่อยากได้อำนาจของเผ่าอาชูร่า! ไม่อยากเป็นจอมเทพ!

ที่ข้าอยากได้คือหัวใจ…หัวใจรักของท่าน!

อา…กี่ครั้งกันที่ท่านเดินผ่าน ดวงตาสีทองคู่นั้นไม่เคยเลยที่จะเหลียวมองขุนพลอันต่ำต้อยเช่นข้า

กี่ครั้งกันที่ข้าต้องใจเต้นระส่ำเพราะท่านอยู่ใกล้แค่เอื้อม หากเพียงเอื้อมมือสัมผัส…ก็คงกระทบถูก แต่ถ้าหากกระทำจริงท่านคงไม่ให้อภัย…

ท่านเป็นถึงขุนพลผู้พิทักษ์แห่งจอมเทพ เป็นจ้าวแห่งเผ่าอาชูร่าที่งดงามและแข็งแกร่ง เป็นดั่งภาพมายาที่ข้าเฝ้าใฝ่ฝันเนิ่นนาน

เป็นภาพฝันที่ข้าอยากได้มาครอบครอง…

ทว่าก็อยากทำลายล้าง บดขยี้…

อาชูร่าโอ เพราะเพื่อคำสัญญาที่มีต่อท่าน..ความรักที่มีต่อท่าน..ตลอดเวลาสามร้อยปีมานี้ ข้าผ่านวันเวลาเช่นใดมา ท่านจะรับรู้ไหม?

ท่านจะรับรู้หรือไม่..ว่าไม่มีอะไรทุกข์ทรมานกว่าการอดทนมีชีวิตอยู่เมื่อปราศจากบุคคลอันเป็นที่รัก?

ข้าแค้นท่าน!

อาชูร่าโอ…ท่านโหดร้ายเหลือเกิน…

ทว่า…
อาชูร่าโอ…
ข้า…ปรารถนาท่านเหลือเกิน…

~ FINIS ~

!fic: th: hp, fandom: other

Previous post Next post
Up