Մի քանի տարի առաջ ձեռքս Սևակի անտիպ (համենայն դեպս այդպես ներկայացվեց) բանաստեղծություններից մեկն էր ընկել: Քիչ առաջ վերջին տողը շատ տեղին միտս ընկավ: Կիսվում եմ: Կարդացե՛ք: Շա՜տ լավն ա...
Հատկապես երկրորդ տունն եմ հավանում, որն, ըստ իս, իմաստային առումով առանձին բանաստեղծություն համարվելու իրավունք ունի:
Դու ինձ ասում ես՝ դիմացիր,
Բայց չես ասում՝
(
Read more... )