laatst zat ik in de tram op weg naar huis, met mijn metro krantje op schoot weg te suffen. een big mama perste zich op de lege helft van het bankje waar ik op zat, en bij ruimte-gebrek dankzij haar krabdijen belandde een deel van haar heup/dijvet bij mij op schoot. met een geirriteerde kop trok ik het krantje onder haar cellulitis vandaan, en het ergste was dat zij te veel in haar eigen universum zat (en semi bij mij op schoot zat) waardoor ze daar totaal geen acht op sloeg.
soms is het heus moeilijk om niet te vervallen in pure botheden.
ja ik kon me net nog inhouden,vermoedelijk door het gebrek aan woorden op de ochtend. Dan is zelfs praten al te vermoeiend. Gelukkig zitten er nooit big mama's in mijn trein,alleen stinkende mannen..
Comments 3
laatst zat ik in de tram op weg naar huis, met mijn metro krantje op schoot weg te suffen. een big mama perste zich op de lege helft van het bankje waar ik op zat, en bij ruimte-gebrek dankzij haar krabdijen belandde een deel van haar heup/dijvet bij mij op schoot. met een geirriteerde kop trok ik het krantje onder haar cellulitis vandaan, en het ergste was dat zij te veel in haar eigen universum zat (en semi bij mij op schoot zat) waardoor ze daar totaal geen acht op sloeg.
soms is het heus moeilijk om niet te vervallen in pure botheden.
x
Reply
Dan is zelfs praten al te vermoeiend.
Gelukkig zitten er nooit big mama's in mijn trein,alleen stinkende mannen..
Reply
Reply
Leave a comment