brutal honesty and work
na de immense shit hoop van even terug, ben ik toch wel tot de conclusie gekomen dat als ik herhaling wil voorkomen, ik echt nog dubbel en dwars harder aan mezelf zal moeten werken. geen, ik ben nou zo eenmaal crap. vreselijk vermoeiend, en vaak erg confronterend. een nog niet zo heel lange tijd geleden stopte ik alles het liefst zo ver mogelijk weg. ik leek over het algemeen best aardig te functioneren, dus het zou met die issues best wel mee vallen. maarom doe je de dingen die je doet? wat zit er achter en ben je daar wel blij mee? zou de kwaliteit van het geheel niet verbeteren als je er iets aan doet? dit zijn vragen die ik vooral in het afgelopen jaar heb geleerd mezelf te stellen. en heb geleerd dat er waarheid zit in deze vragen. het weten en naast je neerleggen, of het je echt beseffen zijn 2 andere dingen.
tikran en ik hebben een aantal afspraken met elkaar gemaakt, over hoe we thuis met elkaar omgaan. en we spreken elkaar op aan als iemand iets fout doet. vreselijk kinderachtig, en er kan nog veel verbetren aan het systeem, maar we houden ons er aan in de hoop dat het opgekropte frustraties gaat verminderen.
1 van mijn absoluut belachelijke maar helaas zeer ware frustraties is het mijn 'handdoek-issue'. tot dat we gingen samenwonen was ik me er niet zo van bewust dat ik dit issue had. maar het bestond al veel langer. wat is mijn probleem? ik kan er niet tegen als iemand anders mijn handdoek gebruikt. en dan bedoel ik niet een handdoek die van mij is, maar de handdoek die ik op dat moment zelf in gebruik heb. waarom niet? ik heb het terug geleid naar de oorsprong van veel van mijn shit, jan. waarom wist ik niet eerder dat ik dit probleem had? omdat mijn moeder precies hetzelfde probleem heeft. ze heeft zodra we alleen waren 2 kleuren handdoeken gekocht, 1 kleur voor mij, 1 kleur voor haar en de oude handdoeken bewaard voor het geval er iemand bleef slapen. en toen ik in utrecht ging wonen had ik geheel onbewust een zelfde systeem gecreeerd! maar toen ging ik samenwonen. en tikran gebruikt stee vast 9 van de 10x dat tie zn gezicht wast mijn handdoek. waarom? omdat de mijne vaak dichterbij hangt. ik heb het vaak gevraagd of hij dat niet wilde doen, ik heb een kleinere handdoek opgehangen speciaal voor hem. maar hij wil er niet aan dat dit mij enorm irriteert. tot een niveau dat ik op een gegeven moment elke keer als ik het merkte een mini woede aanval moest onderdrukken.
goed, dat wil ik niet, ik zie nu dat dit echt volkomen onzinnige punt een ondermijning van onze huiselijke sfeer kan worden. wat kan ik hier aan doen?
optie 1: met tikran er over praten wat me dwars zit en dan doet hij het niet meer. dat is geen optie om 2 redenen. ten 1e omdat ik dan weer in hetzelfde ritme zit. ik accepteer dat zoiets doms mijn leven dermate beheerst. ten 2e omdat tikran dat nooit gaat doen, hij heeft weinig begrip voor dergelijke zwakheden van de mens, omdat tie het gewoon niet begrijpt. dat is zijn issue, niet het mijne. ik moet kijken naar wat ik in mijn cirkel van invloed kan doen en het niet van anderen laten afhangen.
optie 2: ik hang voortaan mijn handdoek heel ergens anders. dat is in mijn cirkel van invloed, maar dan laat ik me dus iedere dag beheersen hierdoor. nee dank je.
optie 3: ik accepteer dat er een reden achter zit, begrijp die, en begrijp dat mijn situatie nú anders is. ik mag het van mezelf vervelend vinden als ik een droge handdoek moet pakken, maar that's it, een normale huis tuin en keuken irritatie die hoort bij samenwonen. nu is nu. boos worden om shit waar ik 10 jaar geleden geen controle over had gaat mijn leven nu niet beter maken, alleen verpesten.
eerlijkheid, naar tikran en naar mezelf. en naar jullie. het is best wel eng om dit te posten. maar ik kan het allemaal niet voor mezelf houden, ik barst uit elkaar. en ik wil alles doen wat ik kan om tot een oplossing te komen. haleluja..