Նա
Ինքը
և նրանք
հայաստանը լքում են
երևանցին
հարևանս
համագյուղացիս
հայաստանը լքում են
քույրս
եղբայրս
ծնողքս
հայաստանը լքում են
ես
ես
ես
հայաստանը լքում են

Որովհետև սև կատուն
Հեծանվի ակի կողքին
Կանաչ աչքերով վրաս է նայում, լու~ռ
Սկսզբից ողորկ մարմինս ժպտում էր,
Հետո` վախեցավ, ցնցումներով ամեն ինչ շարժեց
Իսկ հետո` արդեն ձայնձրույթ, մու~գ
Ինչու պետք է շարժվել
Ինչու պետք է
Ինչու
Ինչու, ինչու, ինչու, ինչու
Որովհետև սև կատուն
Հեծանվի ակի կողքին
Կանաչ աչքերով վրա՞ս է նայում, լու~ռ
Այդ խրթին պատճառով
Կցեմ ( Read more... )

Որովհետև ուղղակի սխալվեցինք
Կապույտ պոչով` ջրահարսի ջրի կաթիլներով պատված
Փայլփլուն մարմնին նայեցինք
Կուրացանք
Ու ըտենց էլ իրար չտեսանք
Ես ջրում խորտակվեցի
Դու ոտքերդ ուսերիս դնելով
Ջրի երես դուրս եկար
Ու ափին մենակ փռվեցիր
Հիմա ինչքան ես լացեմ գետի հատակից
Դառնամ խորտակված քուրիկ
Դու էլ նույն ջուրը մտնողը չես
Ինձ փրկողը չես:
սերը կապույտ պոչով ( Read more... )

Դիմացս կտավն է:
Վրան` դիմանկարս:
Իմ կոմից վրձնված:
Հիշում եմ հետևում
Սեյֆն է` գաղտնաբառով
հույժ գաղտնի հորինված:
սպասում եմ գիշերվան
որ բացեմ այն աչքերից ուրիշների, ծածուկի:
Արդեն լույսը անցել է այսօրվա միջից
իջեցնում եմ կտավը պատից,
որն այնքան ծանր շրջանակ ունի
արծաթազօծ մետաղից`
պատվիրված ուրիշների կողմից:
բացում եմ սեյֆը
նայելով մեկ աջ, մեկ ձախ ( Read more... )

Ամեն անգամ
Ամեն սիրուց հետո
Երբ վերջանում ա
Ու դառնում ա հին
Մտածում ես`
Կսիրեմ ես էլի մեկին

Ամեն անգամ
Ամեն նոր եփված ձվածեղից հետո
Երբ ուտում ես
Ու չի մնում էլ ոչինչ
Մտածում ես`
Կուտես ձվածեղ կրկին

Չշտապե~լ, չշտապե~լ, չշտապե~լ
Համը բերանում կչորանա
Եթե ձվածեղ սիրող ես
Սիրող ես
Նոր Սեր կսիրես
Ու միասին առավոտյան
Ձվածեղ կսարքեք
Նորից <<ամեն ( Read more... )

Բեմում երկու մարդ:
-Մի գնա,
Մնա:

Աղջիկը չէր գնա
Եթե կուլիսում չլիներ
Մյուսը`
Ալ կարմիր շորով կանգնած:

Բեմում արդեն միայն տղան
Դատարկ տարածության մեջ
Տխուր, շա~տ տխուր կանգնած

Վազիր ինձնից հեռու ինչքան կարող ես
Ոտքերիդ տակը մի նայիր
Վազի~ր
Որ հասնեմ կբռնեմ
Ու էլ երբեք չես կարողանա
Հեռանալ ինձանից
Վազի~ր, սիրունս
Վազքդ չնայած որ կատաղեցնում է ինձ
Գրգռում
Ստիպում էլ ավելի արագ վազեմ քո հետևից
Բայց դու հանգիստ
Ես քեզ չեմ բռնի
Որովհետև …
Քանի ուժ ունես վազիր
Ես հավատում եմ քո կամքին
Հեռացիր ինձնից ավելի
Թե չէ որ հասա
( Read more... )

Հենց էդ վայրկյանին
Է’դ, է’դ, է’դ, վայրկյանին
Պիտի բռնեին
Քո շրթունքները իմ վերևի շուրթին
Սողոսկեինք ներս վարագույրից ամոթի

Է’դ, է’դ, է’դ,
հենց` է’դ վայրկյանին
Մի կում սուրճը ուղարկեցինք ներս
Սրբելով թուքը լեզվի վրայից`
Վարագույրը թողնելով առանց շարժումի

Երբ մարդիկ
Քայլում են փողոցում
Իսկ մայթի ծառը մնում ա կանգուն
Մտածում ես`
Տեսնես մեկը կլինի
Կանգուն ծառ քո կյանքում

Խմիչքը լցնում ա բարմենը
Դիմացս կանգնած
Ես ումպով ներս եմ ուղարկում իրան
Ու պատվիրում կրկնելը նույն
Բարմենը լցնում ա խմիչքը
Դիմացս դնում
Ես ումպով ներս եմ հոսացնում իրան
Ու կրկնել տալիս խմիչքից այդ նույն
Լցնում ա խմիչքը բարմենը
Դիմացս կանգնած
Ես ումպով դատարկում եմ ներսս իրան
Բարմենը, ա~խ, բարմենը
Դիմացս կանգնած
Լցնում ա~, լցնու~մ
Ես ումպերով ( Read more... )