Click to view

( крыху постніцшэанскай метафізікі )

Уводзіны ў Schizophrenie

двойчы ў маім жыцці:
а) на каменнай горцы
б) бландзінка
в) з ціхім амаль чутным галаском
г) падыходзіць да мяне
д) пытаецца мабільніку пазваніць
і зразумела што двойчы гэтыя асобы чуюць, што ў мяне няма гэтай распрыўкраснай штукі.  што яны думаюць? гэта шакуе іх?
да чаго б гэта?

пару дзён назад вяртаючыся з Прадпрыемства я быў у асабліва мізантрапічным настроі і выходзячы з метро сур'ёзна мадэляваў карціну як я разбіваю нагой латкі з кукурузай і яблыкамі і ўсім такім стафам, якім гандлююць бабулькі ля ўваходу ў метро. Гэтая думка зусім не была звязана з якой-небудзь генеральнай думкай кшталту таго што вот нядобра ля дарогі ( Read more... )

учора я здзейсніў эпік фэйл з Рамонкавым пеналам і толькі ўвечары я пачаў задумвацца праявай чаго гэта было. Ці можна ў гэтым убачыць латэнтную помсту Рамонку за ўсё ахтунгі, якімі ён мяне травіць штодня? Цалкам такі варыянт адмаўляць нельга. Але больш гэта ўпісваецца ў схему майго дэструктыўнага жадання крамсаць уласныя канспекты. Хутчэй за ўсё ( Read more... )

сёння яны табе кажуць з тугою і горыччу - ідзі-ка ты, сынку-студэнце, перпіс рабі радзіме-матцы, заўтра радасна і ўзнёсла яны прапануюць табе жэрці дзярмо. І ты з мілым і выкшталцоным тварыкам пойдзеш не толькі есці дзярмо, але і перпіс рабіць. Штука такая: ты ж разумееш, што яны не вінаватыя і ім самім уляціць, калі ты не захочыш жэрці дзярмо. Ты ( Read more... )

смелая здагадка мяне саданула на апошняй пары. гнасеалогія (і не толькі Э. Гусарля) можа разглядацца ў якасці адной з праяваў шызафрэніі. тут няма аніякіх жартаў, гэтая сентэцыя кандыдацкай вартая.

( Інгмар Бергман. Фані і Аляксандр )

толькі што у нашых навасцях на онт: решили, что школа всегда должна быть праздником и покрасили её в жёлтый цвет