Ужо тры месяцы не было вестак ад маёй незнаёмкі. На плошчы яна больш не зьяўлялася.Жыцьцё і без таго біла ключом, шмат працы, а таму я ўжо амаль зьмірыўся, што нам не давядзецца пазнаёміцца.
Нашы позіркі сустрэліся. Яна пільна ўгледзелася, прымружыўшы вочы, пасьпешліва адвярнула галаву і пашыбавала ў бок Нямігі. Пэўна, мая пэрсона не ўнушала даверу
(
Read more... )
Comments 9
Reply
Reply
я думала гэты шэдэўр пошласьці сыйшоў у нябыт, пасля тыднёвага захаплення фанатамі. Але, не, верныя аматары штампованых фразачак Франачка вяртаюць твор зАду зноў і зноў. Вы сапраўды лічыце гэта літаратурай? тады ў маім тэлефоне куча такой парнаграфічнай літаратуры ад вечна заклапочанага Франачка і пару лістоў з войску, можа апублікаваць гэтыя соплі галоднага салдата.
Reply
Reply
Reply
хай піша, вам та што.
напішыце нешта сваё. не абавязкова ў такім кірунку.
па-другое - раз вы чыталі гэты тэкст ці хаця б бачылі, як ад яго фанацеюць, значыць таксама звярнулі ўвагу.
тэкст я ўзяла з архэ. а не з жж франака, бо не чытаю яго жж.бо не фанатка гэтага фанабэрлівага хлапца.
Reply
Leave a comment