Сёньня прыйшоў ARCHE, а там надрукавалі вершы ляўрэаткі Нобэлеўскай прэміі
Віславы Шымборскай. І вось ёсьць сярод іх адзін адметны, які мае назву «Тэрарыст, ён назірае»
У 1999 годзе гурт «Новае Неба» запісаў песьню на інтэрпрэтацыю Алеся Камоцкага менавіта гэтага верша. У ягонай вэрсіі песьня займела назву «Бомба».
Бомба
бомба мае ўзарвацца
а трынаццатай дваццаць
але пакуль што
трынаццаць пятнаццаць
нехта здолее выйсьці
нехта будзе ўваходзіць
нехта будзе вагацца
у трынаццаць шаснаццаць
тэрарысты адбеглі
на такую адлегласьць
каб іх не зачапіла
кавалкамі цэглы
але каб было бачна
вынік іхняе працы
калі будзе ўзрывацца
уваходзіць кабета
ў пунсовых шкарпэтках
выйшаў хлопец
спыніўся падпаліў цыгарэту
можна шчэ не сьпяшацца
у трынаццаць сямнаццаць
невысокі мужчына
выйшаў сеў у машыну
ўвайшоў нехта сьмешны
напяваючы нешта
у трынаццаць сямнаццаць
і сорак сэкунд
недзе зьнікла дзяўчына
што праходзіла тут
можа села ў аўтобус
ну а можа ня села
паглядзім калі будуць
выносіць цела
у трынаццаць гадзінаў
дзевятнаццаць хвілінаў
цераз гэтыя дзьверы
не ўвайшоў ні адзіны
а праз трыццаць сэкундаў
выйшаў нейкі вар'ят
стаў памацаў кішэні
і рушыў назад
ён забыўся пальчаткі
якія яму непатрэбныя рукі
ўжо не сагрэюць
шэраг доўгіх сэкундаў
на вачох карацее
час ідзе
ён адвеку ня можа спыніцца
а трынаццатай дваццаць
мільганула надзея
бомба мае ўзарвацца?
бомба мае ўзарвацца!
А вось так выглядае пераклад з ARCHE:
Тэрарыст, ён назірае
Бомба выбухне ў бары а трынаццатай дваццаць.
А зараз толькі трынаццаць шаснаццаць.
Некаторыя яшчэ ўвойдуць.
Некаторыя выйдуць.
Тэрарыст ужо перайшоў на супрацьлеглы бок вуліцы.
Гэтая адлегласьць ахоўвае яго ад любога ліха,
ну, і від, як у кіно:
Жанчына ў жоўтай куртцы, яна заходзіць.
Мужчына ў цёмных акулярах, ён выходзіць.
Хлопцы ў джынсах, яны размаўляюць.
Трынаццаць сямнаццаць і чатыры сэкунды.
Той, ніжэйшы, мае шчасьце - сядае на скутэр,
а той, вышэйшы, уваходзіць.
Трынаццаць сямнаццаць і сорак сэкунд.
Дзяўчына, яна ідзе, зялёная стужка ў валасох.
Але раптам гэты аўтобус яе засланяе.
Трынаццаць васямнаццаць.
Ужо няма дзяўчыны.
Ці была такою дурною і ўвайшла, ці не,
стане вядома, калі будуць выносіць.
Трынаццаць дзевятнаццаць.
Нешта ніхто не ўваходзіць.
Затое выходзіць яшчэ адзін, тоўсты і лысы.
Але так, быццам шукае чагосьці па кішэнях і
а трынаццатай дваццаць без дваццаці сэкунд
вяртаецца па тыя свае мізэрныя пальчаткі.
Трынаццаць дваццаць.
Час, як ён марудна цягнецца.
Відаць, ужо зараз.
Яшчэ ня зараз.
Так, зараз.
Бомба, яна выбухае.
І нарэшце арыгінал:
Terrorysta, on patrzy
Bomba wybuchnie w barze trzynasta dwadzieścia.
Teraz mamy dopiero trzynastą szesnaście.
Niektórzy zdążą jeszcze wejść.
Niektórzy wyjść.
Terrorysta już przeszedł na drugą stronę ulicy.
Ta odległość go chroni od wszelkiego złego
no i widok jak w kinie:
Kobieta w żółtej kurtce, ona wchodzi.
Mężczyzna w ciemnych okularach, on wychodzi.
Chłopaki w dżinsach, oni rozmawiają.
Trzynasta siedemnaście i cztery sekundy.
Ten niższy to ma szczęście i wsiada na skuter,
a ten wyższy to wchodzi.
Trzynasta siedemnaście i czterdzieści sekund.
Dziewczyna, ona idzie z zieloną wstążką we włosach.
Tylko że ten autobus nagle ją zasłania.
Trzynasta osiemnaście.
Już nie ma dziewczyny.
Czy była taka głupia i weszła, czy nie,
to się zobaczy, jak będą wynosić.
Trzynasta dziewiętnaście.
Nikt jakoś nie wchodzi.
Za to jeszcze wychodzi jeden gruby łysy.
Ale tak, jakby szukał czegoś po kieszeniach i
o trzynastej dwadzieścia bez dziesięciu sekund
wraca po te swoje marne rękawiczki.
Jest trzynasta dwadzieścia.
Czas, jak on się wlecze.
Już chyba teraz.
Jeszcze nie teraz.
Tak, teraz.
Bomba, ona wybucha.