when you fall in love 9
ตอนที่9 แรงปรารถนา
ค่ำคืนนี้โอกาสเป็นใจมากกว่าที่เขาคิดเอาไว้ เมื่อร่างเล็กของอีกฝ่ายอยู่แนบชิดกับเขาขนาดนี้ จินอดใจไม่ไหวที่จะใช้ริมฝีปากร้อนผ่าวสัมผัสแผ่วเบาบนแก้มนวล เขาสูดกลิ่นหอมของคาเมะเข้าเต็มปอด ก่อนจะผงกศีรษะขึ้นมาดูปฏิกิริยาของแม่เสือสาวที่นอนคว่ำอยู่ภายใต้ร่างเขา
จากที่ขัดขืนด้วยการดิ้นรนและดีดขาในตอนแรก แต่ในเวลานี้ร่างบางกลับนิ่งเฉยราวกับกลายเป็นตุ๊กตาที่ไร้ชีวิต หญิงสาวไม่มีปฏิกิริยาตอบสนองหรือปฏิเสธ จนจินเดาไม่ถูกว่าร่างเล็กใต้ร่างเขากำลังคิดอะไรอยู่กันแน่
นักร้องหนุ่มปัดปอยผมที่ตกลงมาระหน้าหญิงสาวออกอย่างอ่อนโยน ก่อนที่มือเรียวจะยึดคางเล็ก ๆ ไว้แน่นแล้วก้มลงมาจุมพิตแผ่วเบาบนริมฝีปากนุ่มที่แสนจะอ่อนหวานราวกับหยาดน้ำผึ้ง สัมผัสแผ่วเบามีเพียงชั่วครู่ก่อนที่จะออกแรงคลึงเคล้นให้ริมฝีปากบางที่ปิดแน่นให้ค่อยๆ เผยอรับสัมผัสจากเขา
ทันทีที่ริมฝีปากบางของร่างเล็กเผยอออก จินส่งลิ้นที่เปียกชื้นของตนเข้าไปควานหาความหอมหวานจากอุ้งปากของอีกฝ่ายอย่างหิวกระหาย ราวกับคนหลงทางที่อดน้ำอยู่กลางทะเลทรายแล้วมาเจอแหล่งน้ำในโอเอซิสที่ใสสะอาดสดชื่น ชายหนุ่มตักตวงความหอมหวานของอีกฝ่ายโดยไม่สนใจอะไรอีก นอกจากร่างเล็กบางใต้ร่างเขาที่กำลังทำให้เขามีความสุขจนแทบจะสำลัก
ความอบอุ่น อ่อนหวานและเรียกร้องรวมอยู่ในจูบเดียวของจิน ทำให้คาเมะเผลอครางเสียงแผ่วเบาสร้างความพอใจให้กับจินเมื่อเห็นว่าหญิงสาวเริ่มมีปฏิกิริยาตอบสนองกับจุมพิตของเขา
เรี่ยวแรงและสติสัมปะชัญญะของร่างบางกระเจิงหายไปหมด ตั้งแต่ถูกจินกดทับเอาไว้ เธอรู้ตัวดีว่ากำลังตกอยู่ในสถานการณ์ล่อแหลมและหมิ่นเหม่เพียงใด แต่แววตาและสัมผัสอ่อนโยนจากจินทำให้เธอไม่สามารถปฏิเสธมันได้
เธอควรจะขอร้องให้จินหยุดการกระทำที่แสนอ่อนหวานอันนี้ก่อนที่มันจะสายเกินไป หรือควรจะปล่อยให้เรื่องให้หมดเป็นไปตามความต้องการของจิน
ใจของเธอเต้นระรัวและเต็มไปด้วยความสับสน เมื่อถึงเวลาที่ต้องตัดสินใจเรื่องสำคัญในชีวิตลูกผู้หญิงสามัญสำนึกในด้านดี เตือนให้เธออ้อนวอนให้จินให้ยุติสัมผัสเหล่านี้ ก่อนที่จะสายเกินกว่าจะดับอารมณ์ปรารถนาที่คุกรุ่นของทั้งคู่ได้
อีกด้านหนึ่งของอารมณ์ หญิงสาวอยากจะตามใจจินจนถึงที่สุด ไม่ว่าจินจะพาเธอไปขึ้นสวรรค์หรือลงนรก เธอก็พร้อมจะตามเขาไปทุกที่ ขอเพียงแค่ชายหนุ่มอยู่เคียงข้างเธอก็พอ เธอจะไม่สนใจถึงผลลัพธ์ที่ตามมาอีกแล้ว
จินจำใจถอนริมฝีปากออกอย่างอ้อยอิ่ง มือเรียวของเขายังคงยึดคางมนไม่ให้ซุกหน้าลงกับหมอนหนีความอับอายกับเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อครู่
ใบหน้าหวานเปลี่ยนเป็นสีแดงระเรื่อทั่วทั้งหน้า หญิงสาวพยายามเบือนหน้าหนีดวงตาสีน้ำตาลเข้มที่จ้องมองมาที่เธอราวกับจะกลืนกิน
“ปล่อยได้แล้วจิน…” หญิงสาวพึมพำออกมาแทบจะไม่เป็นเสียง พร้อมกับพยายามเบือนหน้าหนีอีกฝ่าย ซ่อนสีหน้าของความขัดเขินเอาไว้ หากเธอไม่พูดคำนี้ออกมาตั้งแต่ตอนนี้ เรื่องราวทั้งหมดคงไม่ยุติลงแค่นี้แน่
“ทำไมต้องปล่อยด้วยล่ะ ฉันยังไม่ได้นวดให้นายเลยนะคาเมะ” ร่างสูงกระซิบตอบริมหู ก่อนจะพลิกร่างบางให้นอนหงาย ลมหายใจร้อนผ่าวเป่ารดต้นคอเรียวขาว ก่อนที่เขาจะก้มลงมาขบเม้มติ่งหูเบาๆ ทำให้ร่างบางสั่นสะท้านไปทั้งตัวกับสัมผัสที่แสนยวนใจ
“หรือว่านายอยากให้ฉันทำอย่างอื่นมากกว่านวดไหม ฉันบริการนายเต็มที่เลย” ร่างใหญ่ยื่นข้อเสนอที่ทำให้คาเมะต้องส่งสายตาค้อนขวับกลับมาเป็นรางวัล
“บ้า...” ร่างบางหลุดปากพูดออกมาได้เพียงเท่านั้น เสียงของเธอก็ถูกดูดกลืนจากริมฝีปากของอีกฝ่ายที่รอโอกาสลิ้มลองรสหวานจากอุ้งปากร่างเล็กอีกหนอย่างไม่รู้จักอิ่ม
“ฮือ...” จากเสียงต่อว่าต่อขานกลับกลายเป็นเสียงอึกอักแทน เมื่อถูกปิดปากด้วยวิธีหวานล้ำ ร่างบางจึงไร้เรี่ยวแรงต่อต้านอีก
หัวใจของจินเต้นแรงเร็ว เมื่อร่างบางไม่ได้มีท่าทีผลักไสเขาอย่างจริงจัง เขาไม่ได้เข้าข้างตัวเองไปใช่ไหมที่จะสรุปว่าคาเมะไม่ได้รังเกียจสัมผัสจากเขา คนตัวเล็กตรงหน้าเต็มใจและยินยอมพร้อมจะผูกพันเป็นหนึ่งเดียวกับเขา
คาเมะคนนี้จะเป็นของเขาคนเดียว และเป็นของเขาตลอดไป
ร่างบางสั่นสะท้านกับสัมผัสที่จินพร่ำสอน ถึงจะรู้ว่ากำลังจะเกิดอะไรขึ้นในอีกไม่กี่นาทีข้างหน้า แต่หญิงสาวก็ไม่สามารถปฏิเสธสายตาเรียกร้องของจินที่กำลังเว้าวอนขอบางสิ่งบางอย่างจากเธอ ถึงอีกฝ่ายจะไม่เอ่ยออกมาเป็นคำพูด แต่สายตาคมเข้มของเขาก็บอกทุกอย่างกับเธอแทน
เธอไม่สามารถสบตาของอีกฝ่ายได้อีก หญิงสาวปิดเปลือกตาลงอย่างเชื่องช้าไม่อยากรับรู้สิ่งใดอีก ร่างเล็กบางนอนนิ่งราวกับเป็นผู้แพ้ที่ยอมจำนนทุกอย่าง
จินอมยิ้มกับท่าทีโอนอ่อนของหญิงสาวใต้ร่างเขา ชายหนุ่มก้มลงมาจูบขมับของอีกฝ่ายด้วยท่าทีทะนุถนอมก่อนจะรั้งร่างบางมากอดไว้เบาๆ
“เป็นของฉันนะ” คำพูดแผ่วเบาที่กระซิบข้างหู ทำให้ร่างเล็กบางได้สติ หญิงสาวรีบทบทวนตัวเองอีกครั้ง ว่าพร้อมจะทำตามคำขอของอีกฝ่ายหรือไม่
แต่แล้วอนุสติส่วนลึกของหญิงสาว ก็เตือนตัวเองไม่ให้ปล่อยตัวปล่อยใจไปให้ถลำลึกไปมากกว่านี้ คาเมะรวบรวมสติทั้งหมดปฏิเสธชายหนุ่มออกมา
“ยะ...อย่า...ฉันยังไม่พร้อม....” ร่างเล็กพยายามบอกด้วยน้ำเสียงสั่นเทาจากสัมผัสปลุกเร้าของจิน
มือบางพยายามยันอกหนาที่ทาบทับลงมาออกจากตัวเธอ แต่ร่างใหญ่ก็ไม่ขยับเขยื้อนแม้แต่น้อย
ฝ่ายชายไม่สนใจคำปฏิเสธของคาเมะอีกแล้ว อารมณ์ของจินก้าวพ้นเกินกว่าจะหยุดยั้งแรงปรารถนาของร่างกาย ยิ่งมีร่างเล็กบางที่น่าทะนุถนอมมาอยู่ภายใต้ร่างเขาเป็นตัวกระตุ้น ยิ่งทำให้เขาแทบจะควบคุมตัวเองเอาไว้ไม่ได้
แปลกที่เพลย์บอยตัวฉกาจอย่างเขา กลับหัวใจเต้นแรงราวกับเด็กหนุ่มริรักครั้งแรก เพียงแค่ได้สัมผัสใกล้ชิดกับคนตัวเล็กตรงหน้ากลับปลุกเร้าอารมณ์เขาได้ดีกว่าสาวงามคนอื่นๆ ที่เขาเคยควงเล่นชั่วครั้งชั่วคราวตามประสาชายเจ้าชู้
ขนาดว่าอีกฝ่ายไม่รู้ประสีประสา ไม่ได้ทำท่ายั่วยวนอะไรเขาเลยสักนิด เขายังรู้สึกถึงขนาดนี้ หากว่าอีกฝ่ายทำท่ายั่วยวนเขาถึงมา เขาไม่หัวปั่นไปกับเสน่ห์ของแม่ลูกแมวน้อยของเขาหรอกหรือ
เวลานี้เขาไม่สนใจอะไรอีกแล้ว เขารู้แต่ว่าตัวเขากำลังกลายร่างเป็นปีศาจร้ายที่เรียกร้องทุกอย่างที่ตนต้องการจากคาเมะ เขาไม่มีทางยอมให้หญิงสาวปฏิเสธเขาได้อีก
จินไล้มือลงแก้มเนียนของอีกฝ่ายเบาๆ ก่อนจะก้มลงมาจูบไล้ลบรอยสัมผัสจากฝ่ามือ การกระทำที่แสนอ่อนโยนของชายหนุ่ม ทำให้หัวใจของคาเมะเต้นแรง เรี่ยวแรงทั้งหมดในกายของเธอละลายไปกับรสสัมผัสที่หอมหวานระหว่างชายหญิง
ความรู้สึกวาบหวามแล่นผ่านทั่วไขสันหลัง ปลุกอนุสติส่วนลึกของหญิงสาวขึ้นมาอีกครั้ง คาเมะกัดฟันรวบรวมพลังครั้งสุดท้าย เอ่ยห้ามชายหนุ่มออกมา
“จิน....” ร่างบางใช้ความพยายามมากกว่าปกติในการเปล่งเสียงออกมาเมื่อมือเรียวของอีกฝ่ายเริ่มซุกซนปลดรังดุมของเสื้อนอนเธอออกพร้อมกับริมฝีปากร้อนเผ่าที่ไซ้ไปทั่วใบหน้าของเธอ
หัวสมองของหญิงสาวกลับว่างเปล่าคิดอะไรไม่ออก ความรู้สึกของเธอเหมือนกำลังตกอยู่ในห้วงของความฝัน ตัวเธอกำลังลอยละล่องอยู่บนปุยนุ่น คนตัวเล็กพยายามยกมือขึ้นมาห้ามสัมผัสซุกซนของจิน แต่เมื่อยกมือขึ้นมาได้เพียงนิดเดียวแขนของเธอกลับไร้เรี่ยวแรงจนเธอต้องปล่อยให้มันตกลงอยู่ข้างตัว หัวสมองของเธอหมุนติ้วราวกับลูกข่าง เปลือกตาของหญิงสาวเริ่มหนักอึ้ง จนเธอต้องปล่อยให้มันปิดลงพร้อมกับสติรับรู้ของเธอที่เริ่มขาดหายไป
สิ่งสุดท้ายที่ร่างบางจดจำได้คือ ความรู้สึกซาบซ่านกับจุมพิตที่แสนจะเรียกร้องของจิน ซึ่งกำลังบดเบียดอยู่ในอุ้งปากน้อยๆ ของเธอ
*****
ร่างสูงที่นอนทอดตัวให้เพื่อนร่วมห้องนวดหลังอยู่พลิกหน้าไปมาทุกสามนาที จนคนที่ออกแรงนวดอยู่เกิดความรำคาญกับท่าทีอยู่ไม่สุขของอีกฝ่ายจนต้องบ่นออกมา
“เป็นอะไรไปจุนโนะ ยุกๆ ยิกๆ อยู่ได้ ฉันนวดแรงไปหรือไง” โคคิเอ่ยถามออกมาเมื่ออีกฝ่ายทำท่าเหมือนอยากลุกขึ้นมาจากเตียง
“เปล่าหรอก ฉันแค่เป็นห่วงอยากไปดูสองคนนั่น ทะเลาะกันมาตั้งแต่เมื่อวานแล้ว ปรับความเข้าใจกันได้หรือยัง หรือว่าตีกันตายไปแล้วก็ไม่รู้ เราแวะไปดูสองคนนั่นที่ห้องกันหน่อยไหมโคคิ” คนตัวสูงเอ่ยชวนด้วยความเป็นห่วงสมาชิกน้องเล็กของวง
ไม่ต้องเอ่ยชื่อว่าสองคนไหน โคคิก็รู้ได้ทันทีว่าเพื่อนร่วมห้องหมายถึงใคร หนุ่มหัวโล้นอมยิ้มก่อนจะปรามเพื่อนออกมา
“ไม่ต้องไปดูสองคนนั่นที่ห้องหรอกจุนโนะ ฉันรับรองว่าสองคนนั่นปลอดภัยทั้งคู่ ไม่มีการตีกันตายด้วย ป่านนี้คงมีความสุขอยู่บนเตียงกันไปแล้ว”
รอยยิ้มเจ้าเล่ห์บนใบหน้าของเพื่อนร่วมห้องบวกกับคำพูดแปลกๆ ของอีกฝ่าย ทำให้จุนโนะรีบลุกจากเตียงเพื่อเค้นหาความจริงจากโคคิทันที
“ท่าทางนายแปลกๆ นะโคคิ นายต้องรู้อะไรดีๆ ที่ฉันไม่รู้ใช่ไหม นายปิดบังอะไรฉันอยู่บอกฉันมาเดี๋ยวนี้นะโคคิ ไม่งั้นแกตายยยยยยยยยยยย”
ไม่ใช่แค่คำขู่ แต่จุนโนะยังทำท่าจะตรงเข้ามาบีบคอเพื่อนร่วมห้อง ทำให้คนที่กุมความลับบางอย่างเอาไว้จำใจยอมรับออกมา
“ฉันบอกเรื่องที่ฉันปิดบังนายไว้ก็ได้ คือว่า....” โคคิกระซิบบอกความลับทั้งหมดให้จุนโนะรับรู้ ทันทีที่หนุ่มตัวสูงรู้ความจริงทั้งหมดเขาก็ร้องอุทานออกมา
“ห๊า............”
“นายก็รู้เรื่องทั้งหมดแล้ว คราวนี้นายจะนอนนิ่ง ๆ ให้ฉันนวดได้แล้วใช่ไหม ฉันนวดให้นายเสร็จนายจะได้มานวดให้ฉันต่อ”
จุนโนะนอนลงให้เพื่อนร่วมห้องนวดหลังต่อด้วยความงุนงง เขานึกไม่ถึงเลยว่าจะมีเรื่องพิลึกพิลั่นอย่างนี้ในวงคัตตุน เอาเถอะ อย่างน้อยคืนนี้ทุกคนก็ได้พักผ่อนกันอย่างสงบก็แล้วกัน พรุ่งนี้จะเกิดปัญหาอะไรตามมาก็ปล่อยให้เป็นเรื่องของอนาคตไปก็แล้วกัน
เพราะคืนนี้เขาเหนื่อยเกินกว่า จะลุกขึ้นมาจัดการหรือแก้ไขปัญหาวุ่นๆ ให้กับคนอื่นเสียแล้ว
(โปรดติดตามตอนต่อไป)
ค่ำคืนนี้โอกาสเป็นใจมากกว่าที่เขาคิดเอาไว้ เมื่อร่างเล็กของอีกฝ่ายอยู่แนบชิดกับเขาขนาดนี้ จินอดใจไม่ไหวที่จะใช้ริมฝีปากร้อนผ่าวสัมผัสแผ่วเบาบนแก้มนวล เขาสูดกลิ่นหอมของคาเมะเข้าเต็มปอด ก่อนจะผงกศีรษะขึ้นมาดูปฏิกิริยาของแม่เสือสาวที่นอนคว่ำอยู่ภายใต้ร่างเขา
จากที่ขัดขืนด้วยการดิ้นรนและดีดขาในตอนแรก แต่ในเวลานี้ร่างบางกลับนิ่งเฉยราวกับกลายเป็นตุ๊กตาที่ไร้ชีวิต หญิงสาวไม่มีปฏิกิริยาตอบสนองหรือปฏิเสธ จนจินเดาไม่ถูกว่าร่างเล็กใต้ร่างเขากำลังคิดอะไรอยู่กันแน่
นักร้องหนุ่มปัดปอยผมที่ตกลงมาระหน้าหญิงสาวออกอย่างอ่อนโยน ก่อนที่มือเรียวจะยึดคางเล็ก ๆ ไว้แน่นแล้วก้มลงมาจุมพิตแผ่วเบาบนริมฝีปากนุ่มที่แสนจะอ่อนหวานราวกับหยาดน้ำผึ้ง สัมผัสแผ่วเบามีเพียงชั่วครู่ก่อนที่จะออกแรงคลึงเคล้นให้ริมฝีปากบางที่ปิดแน่นให้ค่อยๆ เผยอรับสัมผัสจากเขา
ทันทีที่ริมฝีปากบางของร่างเล็กเผยอออก จินส่งลิ้นที่เปียกชื้นของตนเข้าไปควานหาความหอมหวานจากอุ้งปากของอีกฝ่ายอย่างหิวกระหาย ราวกับคนหลงทางที่อดน้ำอยู่กลางทะเลทรายแล้วมาเจอแหล่งน้ำในโอเอซิสที่ใสสะอาดสดชื่น ชายหนุ่มตักตวงความหอมหวานของอีกฝ่ายโดยไม่สนใจอะไรอีก นอกจากร่างเล็กบางใต้ร่างเขาที่กำลังทำให้เขามีความสุขจนแทบจะสำลัก
ความอบอุ่น อ่อนหวานและเรียกร้องรวมอยู่ในจูบเดียวของจิน ทำให้คาเมะเผลอครางเสียงแผ่วเบาสร้างความพอใจให้กับจินเมื่อเห็นว่าหญิงสาวเริ่มมีปฏิกิริยาตอบสนองกับจุมพิตของเขา
เรี่ยวแรงและสติสัมปะชัญญะของร่างบางกระเจิงหายไปหมด ตั้งแต่ถูกจินกดทับเอาไว้ เธอรู้ตัวดีว่ากำลังตกอยู่ในสถานการณ์ล่อแหลมและหมิ่นเหม่เพียงใด แต่แววตาและสัมผัสอ่อนโยนจากจินทำให้เธอไม่สามารถปฏิเสธมันได้
เธอควรจะขอร้องให้จินหยุดการกระทำที่แสนอ่อนหวานอันนี้ก่อนที่มันจะสายเกินไป หรือควรจะปล่อยให้เรื่องให้หมดเป็นไปตามความต้องการของจิน
ใจของเธอเต้นระรัวและเต็มไปด้วยความสับสน เมื่อถึงเวลาที่ต้องตัดสินใจเรื่องสำคัญในชีวิตลูกผู้หญิงสามัญสำนึกในด้านดี เตือนให้เธออ้อนวอนให้จินให้ยุติสัมผัสเหล่านี้ ก่อนที่จะสายเกินกว่าจะดับอารมณ์ปรารถนาที่คุกรุ่นของทั้งคู่ได้
อีกด้านหนึ่งของอารมณ์ หญิงสาวอยากจะตามใจจินจนถึงที่สุด ไม่ว่าจินจะพาเธอไปขึ้นสวรรค์หรือลงนรก เธอก็พร้อมจะตามเขาไปทุกที่ ขอเพียงแค่ชายหนุ่มอยู่เคียงข้างเธอก็พอ เธอจะไม่สนใจถึงผลลัพธ์ที่ตามมาอีกแล้ว
จินจำใจถอนริมฝีปากออกอย่างอ้อยอิ่ง มือเรียวของเขายังคงยึดคางมนไม่ให้ซุกหน้าลงกับหมอนหนีความอับอายกับเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อครู่
ใบหน้าหวานเปลี่ยนเป็นสีแดงระเรื่อทั่วทั้งหน้า หญิงสาวพยายามเบือนหน้าหนีดวงตาสีน้ำตาลเข้มที่จ้องมองมาที่เธอราวกับจะกลืนกิน
“ปล่อยได้แล้วจิน…” หญิงสาวพึมพำออกมาแทบจะไม่เป็นเสียง พร้อมกับพยายามเบือนหน้าหนีอีกฝ่าย ซ่อนสีหน้าของความขัดเขินเอาไว้ หากเธอไม่พูดคำนี้ออกมาตั้งแต่ตอนนี้ เรื่องราวทั้งหมดคงไม่ยุติลงแค่นี้แน่
“ทำไมต้องปล่อยด้วยล่ะ ฉันยังไม่ได้นวดให้นายเลยนะคาเมะ” ร่างสูงกระซิบตอบริมหู ก่อนจะพลิกร่างบางให้นอนหงาย ลมหายใจร้อนผ่าวเป่ารดต้นคอเรียวขาว ก่อนที่เขาจะก้มลงมาขบเม้มติ่งหูเบาๆ ทำให้ร่างบางสั่นสะท้านไปทั้งตัวกับสัมผัสที่แสนยวนใจ
“หรือว่านายอยากให้ฉันทำอย่างอื่นมากกว่านวดไหม ฉันบริการนายเต็มที่เลย” ร่างใหญ่ยื่นข้อเสนอที่ทำให้คาเมะต้องส่งสายตาค้อนขวับกลับมาเป็นรางวัล
“บ้า...” ร่างบางหลุดปากพูดออกมาได้เพียงเท่านั้น เสียงของเธอก็ถูกดูดกลืนจากริมฝีปากของอีกฝ่ายที่รอโอกาสลิ้มลองรสหวานจากอุ้งปากร่างเล็กอีกหนอย่างไม่รู้จักอิ่ม
“ฮือ...” จากเสียงต่อว่าต่อขานกลับกลายเป็นเสียงอึกอักแทน เมื่อถูกปิดปากด้วยวิธีหวานล้ำ ร่างบางจึงไร้เรี่ยวแรงต่อต้านอีก
หัวใจของจินเต้นแรงเร็ว เมื่อร่างบางไม่ได้มีท่าทีผลักไสเขาอย่างจริงจัง เขาไม่ได้เข้าข้างตัวเองไปใช่ไหมที่จะสรุปว่าคาเมะไม่ได้รังเกียจสัมผัสจากเขา คนตัวเล็กตรงหน้าเต็มใจและยินยอมพร้อมจะผูกพันเป็นหนึ่งเดียวกับเขา
คาเมะคนนี้จะเป็นของเขาคนเดียว และเป็นของเขาตลอดไป
ร่างบางสั่นสะท้านกับสัมผัสที่จินพร่ำสอน ถึงจะรู้ว่ากำลังจะเกิดอะไรขึ้นในอีกไม่กี่นาทีข้างหน้า แต่หญิงสาวก็ไม่สามารถปฏิเสธสายตาเรียกร้องของจินที่กำลังเว้าวอนขอบางสิ่งบางอย่างจากเธอ ถึงอีกฝ่ายจะไม่เอ่ยออกมาเป็นคำพูด แต่สายตาคมเข้มของเขาก็บอกทุกอย่างกับเธอแทน
เธอไม่สามารถสบตาของอีกฝ่ายได้อีก หญิงสาวปิดเปลือกตาลงอย่างเชื่องช้าไม่อยากรับรู้สิ่งใดอีก ร่างเล็กบางนอนนิ่งราวกับเป็นผู้แพ้ที่ยอมจำนนทุกอย่าง
จินอมยิ้มกับท่าทีโอนอ่อนของหญิงสาวใต้ร่างเขา ชายหนุ่มก้มลงมาจูบขมับของอีกฝ่ายด้วยท่าทีทะนุถนอมก่อนจะรั้งร่างบางมากอดไว้เบาๆ
“เป็นของฉันนะ” คำพูดแผ่วเบาที่กระซิบข้างหู ทำให้ร่างเล็กบางได้สติ หญิงสาวรีบทบทวนตัวเองอีกครั้ง ว่าพร้อมจะทำตามคำขอของอีกฝ่ายหรือไม่
แต่แล้วอนุสติส่วนลึกของหญิงสาว ก็เตือนตัวเองไม่ให้ปล่อยตัวปล่อยใจไปให้ถลำลึกไปมากกว่านี้ คาเมะรวบรวมสติทั้งหมดปฏิเสธชายหนุ่มออกมา
“ยะ...อย่า...ฉันยังไม่พร้อม....” ร่างเล็กพยายามบอกด้วยน้ำเสียงสั่นเทาจากสัมผัสปลุกเร้าของจิน
มือบางพยายามยันอกหนาที่ทาบทับลงมาออกจากตัวเธอ แต่ร่างใหญ่ก็ไม่ขยับเขยื้อนแม้แต่น้อย
ฝ่ายชายไม่สนใจคำปฏิเสธของคาเมะอีกแล้ว อารมณ์ของจินก้าวพ้นเกินกว่าจะหยุดยั้งแรงปรารถนาของร่างกาย ยิ่งมีร่างเล็กบางที่น่าทะนุถนอมมาอยู่ภายใต้ร่างเขาเป็นตัวกระตุ้น ยิ่งทำให้เขาแทบจะควบคุมตัวเองเอาไว้ไม่ได้
แปลกที่เพลย์บอยตัวฉกาจอย่างเขา กลับหัวใจเต้นแรงราวกับเด็กหนุ่มริรักครั้งแรก เพียงแค่ได้สัมผัสใกล้ชิดกับคนตัวเล็กตรงหน้ากลับปลุกเร้าอารมณ์เขาได้ดีกว่าสาวงามคนอื่นๆ ที่เขาเคยควงเล่นชั่วครั้งชั่วคราวตามประสาชายเจ้าชู้
ขนาดว่าอีกฝ่ายไม่รู้ประสีประสา ไม่ได้ทำท่ายั่วยวนอะไรเขาเลยสักนิด เขายังรู้สึกถึงขนาดนี้ หากว่าอีกฝ่ายทำท่ายั่วยวนเขาถึงมา เขาไม่หัวปั่นไปกับเสน่ห์ของแม่ลูกแมวน้อยของเขาหรอกหรือ
เวลานี้เขาไม่สนใจอะไรอีกแล้ว เขารู้แต่ว่าตัวเขากำลังกลายร่างเป็นปีศาจร้ายที่เรียกร้องทุกอย่างที่ตนต้องการจากคาเมะ เขาไม่มีทางยอมให้หญิงสาวปฏิเสธเขาได้อีก
จินไล้มือลงแก้มเนียนของอีกฝ่ายเบาๆ ก่อนจะก้มลงมาจูบไล้ลบรอยสัมผัสจากฝ่ามือ การกระทำที่แสนอ่อนโยนของชายหนุ่ม ทำให้หัวใจของคาเมะเต้นแรง เรี่ยวแรงทั้งหมดในกายของเธอละลายไปกับรสสัมผัสที่หอมหวานระหว่างชายหญิง
ความรู้สึกวาบหวามแล่นผ่านทั่วไขสันหลัง ปลุกอนุสติส่วนลึกของหญิงสาวขึ้นมาอีกครั้ง คาเมะกัดฟันรวบรวมพลังครั้งสุดท้าย เอ่ยห้ามชายหนุ่มออกมา
“จิน....” ร่างบางใช้ความพยายามมากกว่าปกติในการเปล่งเสียงออกมาเมื่อมือเรียวของอีกฝ่ายเริ่มซุกซนปลดรังดุมของเสื้อนอนเธอออกพร้อมกับริมฝีปากร้อนเผ่าที่ไซ้ไปทั่วใบหน้าของเธอ
หัวสมองของหญิงสาวกลับว่างเปล่าคิดอะไรไม่ออก ความรู้สึกของเธอเหมือนกำลังตกอยู่ในห้วงของความฝัน ตัวเธอกำลังลอยละล่องอยู่บนปุยนุ่น คนตัวเล็กพยายามยกมือขึ้นมาห้ามสัมผัสซุกซนของจิน แต่เมื่อยกมือขึ้นมาได้เพียงนิดเดียวแขนของเธอกลับไร้เรี่ยวแรงจนเธอต้องปล่อยให้มันตกลงอยู่ข้างตัว หัวสมองของเธอหมุนติ้วราวกับลูกข่าง เปลือกตาของหญิงสาวเริ่มหนักอึ้ง จนเธอต้องปล่อยให้มันปิดลงพร้อมกับสติรับรู้ของเธอที่เริ่มขาดหายไป
สิ่งสุดท้ายที่ร่างบางจดจำได้คือ ความรู้สึกซาบซ่านกับจุมพิตที่แสนจะเรียกร้องของจิน ซึ่งกำลังบดเบียดอยู่ในอุ้งปากน้อยๆ ของเธอ
*****
ร่างสูงที่นอนทอดตัวให้เพื่อนร่วมห้องนวดหลังอยู่พลิกหน้าไปมาทุกสามนาที จนคนที่ออกแรงนวดอยู่เกิดความรำคาญกับท่าทีอยู่ไม่สุขของอีกฝ่ายจนต้องบ่นออกมา
“เป็นอะไรไปจุนโนะ ยุกๆ ยิกๆ อยู่ได้ ฉันนวดแรงไปหรือไง” โคคิเอ่ยถามออกมาเมื่ออีกฝ่ายทำท่าเหมือนอยากลุกขึ้นมาจากเตียง
“เปล่าหรอก ฉันแค่เป็นห่วงอยากไปดูสองคนนั่น ทะเลาะกันมาตั้งแต่เมื่อวานแล้ว ปรับความเข้าใจกันได้หรือยัง หรือว่าตีกันตายไปแล้วก็ไม่รู้ เราแวะไปดูสองคนนั่นที่ห้องกันหน่อยไหมโคคิ” คนตัวสูงเอ่ยชวนด้วยความเป็นห่วงสมาชิกน้องเล็กของวง
ไม่ต้องเอ่ยชื่อว่าสองคนไหน โคคิก็รู้ได้ทันทีว่าเพื่อนร่วมห้องหมายถึงใคร หนุ่มหัวโล้นอมยิ้มก่อนจะปรามเพื่อนออกมา
“ไม่ต้องไปดูสองคนนั่นที่ห้องหรอกจุนโนะ ฉันรับรองว่าสองคนนั่นปลอดภัยทั้งคู่ ไม่มีการตีกันตายด้วย ป่านนี้คงมีความสุขอยู่บนเตียงกันไปแล้ว”
รอยยิ้มเจ้าเล่ห์บนใบหน้าของเพื่อนร่วมห้องบวกกับคำพูดแปลกๆ ของอีกฝ่าย ทำให้จุนโนะรีบลุกจากเตียงเพื่อเค้นหาความจริงจากโคคิทันที
“ท่าทางนายแปลกๆ นะโคคิ นายต้องรู้อะไรดีๆ ที่ฉันไม่รู้ใช่ไหม นายปิดบังอะไรฉันอยู่บอกฉันมาเดี๋ยวนี้นะโคคิ ไม่งั้นแกตายยยยยยยยยยยย”
ไม่ใช่แค่คำขู่ แต่จุนโนะยังทำท่าจะตรงเข้ามาบีบคอเพื่อนร่วมห้อง ทำให้คนที่กุมความลับบางอย่างเอาไว้จำใจยอมรับออกมา
“ฉันบอกเรื่องที่ฉันปิดบังนายไว้ก็ได้ คือว่า....” โคคิกระซิบบอกความลับทั้งหมดให้จุนโนะรับรู้ ทันทีที่หนุ่มตัวสูงรู้ความจริงทั้งหมดเขาก็ร้องอุทานออกมา
“ห๊า............”
“นายก็รู้เรื่องทั้งหมดแล้ว คราวนี้นายจะนอนนิ่ง ๆ ให้ฉันนวดได้แล้วใช่ไหม ฉันนวดให้นายเสร็จนายจะได้มานวดให้ฉันต่อ”
จุนโนะนอนลงให้เพื่อนร่วมห้องนวดหลังต่อด้วยความงุนงง เขานึกไม่ถึงเลยว่าจะมีเรื่องพิลึกพิลั่นอย่างนี้ในวงคัตตุน เอาเถอะ อย่างน้อยคืนนี้ทุกคนก็ได้พักผ่อนกันอย่างสงบก็แล้วกัน พรุ่งนี้จะเกิดปัญหาอะไรตามมาก็ปล่อยให้เป็นเรื่องของอนาคตไปก็แล้วกัน
เพราะคืนนี้เขาเหนื่อยเกินกว่า จะลุกขึ้นมาจัดการหรือแก้ไขปัญหาวุ่นๆ ให้กับคนอื่นเสียแล้ว
(โปรดติดตามตอนต่อไป)