:::::Good Birthday::::: (End part)
สวัสดีค่ะ มาต่อตอนจบของ Good Birthday ให้แล้วนะคะ หนนี้ไม่ดองนานค่ะ เพราะว่าเหลืออีกนิดเดียว แต่หนก่อนเลือดหมดกายเสียก่อนจะเขียนเสร็จ (เหลือแต่ส่วนที่แสนสั้นแต่เขียนยากที่สุด)
คำเตือนก่อนอ่าน
เรื่องสั้นเรื่องนี้เป็นเรื่องสั้น NC-17 โปรดใช้วิจารญาณในการอ่าน หากท่านรับไม่ได้กรุณาอย่าคลิกต่อค่ะ
เหมือนเดิมค่ะ ก่อนอ่านฟิคเรื่องนี้กรุณาบิวท์อารมณ์ด้วยเพลง 16s หรือไม่ก็ดูรูปกิฟท์นี้แล้วจิ้นตามไปพลางๆ นะคะ
![]()
http://i236.photobucket.com/albums/ff55/reeya_areeya/anigif.gif
(SF):::::Good Birthday::::: (End part)
Paring (Jin x Kame)
Author:::::Reeya:::::
“หยุดไม่ได้แล้วล่ะ ก็คาเมะอยากเป็นคนเริ่มก่อนนี่นา” ชายหนุ่มก้มลงมากระซิบข้างหู ก่อนจะจูบไล้ลงไปขบเม้มประทับรอยที่ซอกคอของคนตัวเล็ก ทำให้อีกฝ่ายต้องส่งเสียงร้องออกมาด้วยความเสียวซ่าน
“อ๊า...จิน...” คนตัวเล็กหลุดเสียงครางออกมา เมื่อซอกคอถูกจินขบเม้มพร้อมกับที่มือหนาเลื่อนลงไปบดขยี้เม็ดทับทิมสีชมพูที่แข็งเป็นไตทันทีที่ถูกสัมผัส ความรู้สึกที่ถูกปลุกเร้าให้พลุ่งพล่านส่งผลให้คาเมะเอื้อมมือไปกดศีรษะและขยี้ผมของคนรักเป็นการระบายความรู้สึกร้อนรุ่มภายในร่าง
จินหยุดชะงักเงยหน้าขึ้นมามองปฏิกิริยาตอบสนองของคนรัก ก่อนจะแสยะยิ้มออกมาเมื่อร่างบางลืมตัวแอ่นสะโพกขึ้นมาเบียดบดกับต้นขาของเขา สัมผัสเสียดสีบวกกับเสียงครางหวานๆ ที่หลุดออกมาจากริมฝีปากบางยิ่งปลุกเร้าให้เขาร้อนรุ่มไม่ต่างไปจากคาเมะ
“จินขอนะ...” ร่างสูงกระซิบเบาๆ ที่ข้างหู เมื่อถูกปลุกเร้ามาถึงขั้นนี้แล้วคนตัวเล็กก็ไม่อาจปฏิเสธความปรารถนาของคนทั้งคู่ลงได้ หนุ่มหน้าหวานได้แต่ส่งเสียงครางในลำคอก่อนจะพยักหน้ารับเปิดไฟเขียวให้อีกฝ่ายดำเนินการต่อไป
ริมฝีปากอิ่มของจินแสยะยิ้มออกมา เมื่อได้รับคำอนุญาตจากคนรัก ชายหนุ่มไม่รอช้าฉกริมฝีปากเคล้าเคลียที่แก้มนวลเป็นรางวัล จนใบหน้าของคนตัวเล็กแดงระเรื่อราวกับผลมะเขือเทศสุก มือหนาที่หยอกเย้าเม็ดทับทิมเปลี่ยนไปปัดสาบเสื้อยูกาตะออกทั้งสองด้านให้หลุดออกจากไหล่บาง เผยให้เห็นแผ่นอกขาวเนียนอวดสู่สายตา
“ฮืม...” ชายหนุ่มครางในลำคอด้วยความพึงพอใจกับภาพที่เห็นตรงหน้า ก่อนที่จินจะก้มลงไปดูดเม้มติ่งไตเล็กที่แข็งชันสู้ลิ้นหนาที่ดูดดันอยู่ ส่งผลให้ร่างบางกระตุกก่อนหยัดร่างแอ่นตัวเข้ารับสัมผัสจากอุ้งปากร้อน
“อ๊า...” มือบางยังคงขยุ้มเส้นผมของคนรักเอาไว้แน่น โอบกอดเอาไว้จนทั้งคู่แทบจะแนบสนิทเป็นหนึ่งเดียว ก่อนที่ร่างบางจะเป็นฝ่ายทนไม่ไหวออกคำสั่งออกมา “อ๊า...ลงไปอีกสิ จิน”
เมื่อคนรักร้องขอมา จินก็จัดให้ตามนั้นทันที มือหนาลูบไล้นำทางลงไปเบื้องล่างก่อนจะปัดชายเสื้อของชุดยูกาตะที่ร่างบางสวมใส่ให้แหวกออก จนเผยให้เห็นชั้นในสีขาวที่ร่างบางสวมใส่อยู่
จินไม่คิดจะเสียเวลาคลายเชือกผูกเอวออกจากร่างบาง ชายหนุ่มไม่รอช้าใช้มือเคล้นคลึงส่วนโป่งพองที่พยายามดุนดันออกมาของคนรักผ่านเนื้อผ้านุ่ม ก่อนจะเลื่อนตัวลงมาไล้จูบลากเป็นทางจากแผ่นอกลงไปตามแนวท้องน้อย จนมาหยุดนิ่งอยู่ที่สะดือบุ๋มของคนตัวเล็ก
จ้องมองสะดือน้อยๆ อยู่ชั่วครู่ จินก็แลบลิ้นออกมาตวัดเลียลงไปที่รูเล็กนั้น ส่งผลให้ร่างบางเสียวซ่านส่งเสียงครางพร้อมกับบิดเอวหนี แต่มืออีกข้างที่ว่างของจินรั้งเอวบางของคาเมะเอาไว้แน่นไม่ให้หนีไปไหน ขณะที่มืออีกข้างก็ยังปลุกเร้าด้านล่างอย่างต่อเนื่อง
คาเมะเสียวซ่านพร้อมกับพยายามผลักศีรษะของคนรักให้เลื่อนลงต่ำกว่าเดิม จินยอมตามอย่างว่าง่ายเลื่อนตัวลงต่ำกว่าเดิมก่อนจะแทรกร่างไปอยู่ระหว่างเรียวขาของคนตัวเล็ก ก่อนก้มลงจูบส่วนชูชันของอีกฝ่ายผ่านเนื้อผ้าที่กางกั้น ลิ้นหนาตวัดเลียจนชั้นในสีขาวชุ่มโชกเปียกไปด้วยน้ำลายจนมองเห็นสิ่งที่ซ่อนอยู่ข้างใน
เสียงครางแหบหวานดังขึ้นอีกครั้ง ทำให้ความอดทนทั้งหมดของจินสิ้นสุดลงทันที ชายหนุ่มเกี่ยวชั้นในสีขาวของคนตัวเล็กออกเหวี่ยงลงไปกองที่พื้น ก่อนจะตามด้วยการปลดซิบกางเกงที่สวมอยู่แล้วรูดทั้งกางเกงและชั้นในของตัวเองลงไปแค่เข่าอย่างรวดเร็ว
ความตื่นตัวที่พลุ่งพล่านเต็มที่ ทำให้จินไม่คิดจะเสียเวลารั้งรออีกต่อไป ชายหนุ่มโถมกายเข้าหาคนรักสอดประสานเป็นหนึ่งเดียวอย่างรวดเร็ว เมื่ออีกฝ่ายรุกล้ำเข้ามาคาเมะก็ตวัดขาโอบรัดรอบเอวของจินเอาไว้แน่น ก่อนจะแอ่นเอวรับท่วงทำนองรักของจินอย่างไม่เกี่ยงงอน
ทั้งคู่ต่างช่วยกันขับกล่อมลำนำแห่งเพลงรักให้ดังระงมทั่วห้อง ก่อนที่ทั้งคู่จะพากันไปถึงจุดหมายแห่งสายรุ้งพร้อมๆ กัน
หลังจากทะยานไปเอื้อมสายรุ้ง จินปล่อยร่างที่ชื้นไปด้วยเหงื่อของตนซบลงบนร่างบางที่ชื้นไปด้วยเหงื่อไม่แพ้กัน ลมหายใจของทั้งคู่ยังคงรัวแรงราวกับคนเพิ่งไปออกกำลังกายอย่างหนัก
คาเมะหลับตาพริ้มด้วยความเหนื่อยอ่อน แต่ก็ต้องลืมตาขึ้นมาเมื่อรู้สึกว่าแก้มนวลของตนถูกรุกรานจากคนข้างกายตามมาด้วยเสียงกระซิบเบาๆ ข้างหู
“ขอบคุณสำหรับของขวัญวันเกิดชิ้นนี้ของจิน”
ดวงตาคมกริบของคนรักที่จ้องมองมาด้วยสายตาหวานเชื่อม ทำให้คนตัวเล็กเขินอาย ก่อนจะรวบรวมความกล้าถามอีกฝ่ายกลับไป
“แล้วจินชอบของขวัญจากฉันไหม”
“ชอบที่สุดเลยล่ะ แต่จินยังไม่อิ่มเลย ขอกินอีกนะ”
จากที่นอนหมดเรี่ยวแรงอยู่ คาเมะแทบจะลุกพรวดพราดหนีออกจากเตียงเมื่อได้ยินคำขอของคนรัก เพิ่งผ่านรอบแรกไปไม่ถึงสิบนาที มีการมาร้องขอรอบสองกับเขาเสียแล้ว ใจขอจะไม่ให้เขาได้หยุดพักหายใจบ้างเลยหรือไง
“ไม่เอาแล้วจิน ฉันเหนื่อย” คนตัวเล็กเริ่มโยเยเพราะยังไม่ทันได้หยุดพักหายใจหายคอ
“เหนื่อยอะไร รอบนี้จินออกแรงเอง ให้คาเมะอยู่เฉยๆ ก็ได้” ชายหนุ่มยื่นข้อเสนอให้คนรัก และไม่รอให้อีกฝ่ายปฏิเสธ จินเริ่มลูบไล้ส่วนล่างปลุกเร้าอารมณ์ของร่างบาง
“จิ๊น...” คนตัวเล็กพยายามส่งเสียงสูงปรามคนรัก แต่มันก็ยังไม่ได้ผล มือของจินลูบไล้ไปทั่วร่างของเขาอย่างถือสิทธิ์ จนร่างบางนึกปลงและปล่อยให้เป็นไปตามครรลองของธรรมชาติอีกครั้ง
“นะคาเมะ วันนี้วันเกิดจินนะ ไหนว่าจะทำตามคำขอของจินไง จินขออีกนะ”
เมื่อคนรักทวงสัญญาออกมา ร่างบางรีบเบือนหน้าหนีก่อนพึมพำออกมาในลำคอเบาๆ
“ก็ไม่ได้ห้ามนี่”
ถึงคาเมะจะพูดออกมาเบาๆ แต่จินก็ได้ยินคำอนุญาตนั้น ชายหนุ่มยิ้มกริ่มและเริ่มบรรเลงเพลงรักกันอีกรอบ
ทั้งคู่ช่วยกันขับขานเพลงรักนี้ ให้เป็นท่วงทำนองแห่งเพลงรักที่ไม่รู้จักจบ บทเพลงแห่งรักจะขับกล่อมแผ่วหวานอย่างนี้ตลอดไป ตราบที่คนทั้งคู่ยังรักษาความรักของกันและกันเอาไว้
เมื่อทั้งคู่ทะยานเอื้อมไปจับสายรุ้งอีกครั้ง ร่างบางก็กระซิบออกมา
“จิน...ฉันรักนาย…”
แค่ได้ยินคำนี้ วันเกิดปีนี้ของจินก็เป็นวันเกิดที่วิเศษที่สุดแล้ว เพราะชายหนุ่มไม่ต้องการอะไรอีกแล้ว นอกจากร่างบางในอ้อมแขนของเขา
ขอบคุณโชคชะตาที่ทำให้เขาได้พบ ได้รักกันกับคาเมะแบบนี้
วันเกิดปีนี้ของจิน ถือได้ว่าเป็นวันเกิดที่วิเศษที่สุดแล้ว คุณเห็นด้วยไหมล่ะ?
END
จบแล้วนะคะสำหรับชุดวันเกิดของปี 2008 นะคะ ถึงจะล่าช้าเลยกำหนดจนเกือบถึงสิ้นปี แต่ก็ยังไม่ข้ามปี ยังไงก็ขอบคุณผู้อ่านทั้งหลายที่เป็นกำลังใจและส่งเสียงทวงถามกันเข้ามา
ถ้าไม่ผิดพลาดอะไร พบกันใหม่ในเรื่องหน้าค่ะ
คำเตือนก่อนอ่าน
เรื่องสั้นเรื่องนี้เป็นเรื่องสั้น NC-17 โปรดใช้วิจารญาณในการอ่าน หากท่านรับไม่ได้กรุณาอย่าคลิกต่อค่ะ
เหมือนเดิมค่ะ ก่อนอ่านฟิคเรื่องนี้กรุณาบิวท์อารมณ์ด้วยเพลง 16s หรือไม่ก็ดูรูปกิฟท์นี้แล้วจิ้นตามไปพลางๆ นะคะ
http://i236.photobucket.com/albums/ff55/reeya_areeya/anigif.gif
(SF):::::Good Birthday::::: (End part)
Paring (Jin x Kame)
Author:::::Reeya:::::
“หยุดไม่ได้แล้วล่ะ ก็คาเมะอยากเป็นคนเริ่มก่อนนี่นา” ชายหนุ่มก้มลงมากระซิบข้างหู ก่อนจะจูบไล้ลงไปขบเม้มประทับรอยที่ซอกคอของคนตัวเล็ก ทำให้อีกฝ่ายต้องส่งเสียงร้องออกมาด้วยความเสียวซ่าน
“อ๊า...จิน...” คนตัวเล็กหลุดเสียงครางออกมา เมื่อซอกคอถูกจินขบเม้มพร้อมกับที่มือหนาเลื่อนลงไปบดขยี้เม็ดทับทิมสีชมพูที่แข็งเป็นไตทันทีที่ถูกสัมผัส ความรู้สึกที่ถูกปลุกเร้าให้พลุ่งพล่านส่งผลให้คาเมะเอื้อมมือไปกดศีรษะและขยี้ผมของคนรักเป็นการระบายความรู้สึกร้อนรุ่มภายในร่าง
จินหยุดชะงักเงยหน้าขึ้นมามองปฏิกิริยาตอบสนองของคนรัก ก่อนจะแสยะยิ้มออกมาเมื่อร่างบางลืมตัวแอ่นสะโพกขึ้นมาเบียดบดกับต้นขาของเขา สัมผัสเสียดสีบวกกับเสียงครางหวานๆ ที่หลุดออกมาจากริมฝีปากบางยิ่งปลุกเร้าให้เขาร้อนรุ่มไม่ต่างไปจากคาเมะ
“จินขอนะ...” ร่างสูงกระซิบเบาๆ ที่ข้างหู เมื่อถูกปลุกเร้ามาถึงขั้นนี้แล้วคนตัวเล็กก็ไม่อาจปฏิเสธความปรารถนาของคนทั้งคู่ลงได้ หนุ่มหน้าหวานได้แต่ส่งเสียงครางในลำคอก่อนจะพยักหน้ารับเปิดไฟเขียวให้อีกฝ่ายดำเนินการต่อไป
ริมฝีปากอิ่มของจินแสยะยิ้มออกมา เมื่อได้รับคำอนุญาตจากคนรัก ชายหนุ่มไม่รอช้าฉกริมฝีปากเคล้าเคลียที่แก้มนวลเป็นรางวัล จนใบหน้าของคนตัวเล็กแดงระเรื่อราวกับผลมะเขือเทศสุก มือหนาที่หยอกเย้าเม็ดทับทิมเปลี่ยนไปปัดสาบเสื้อยูกาตะออกทั้งสองด้านให้หลุดออกจากไหล่บาง เผยให้เห็นแผ่นอกขาวเนียนอวดสู่สายตา
“ฮืม...” ชายหนุ่มครางในลำคอด้วยความพึงพอใจกับภาพที่เห็นตรงหน้า ก่อนที่จินจะก้มลงไปดูดเม้มติ่งไตเล็กที่แข็งชันสู้ลิ้นหนาที่ดูดดันอยู่ ส่งผลให้ร่างบางกระตุกก่อนหยัดร่างแอ่นตัวเข้ารับสัมผัสจากอุ้งปากร้อน
“อ๊า...” มือบางยังคงขยุ้มเส้นผมของคนรักเอาไว้แน่น โอบกอดเอาไว้จนทั้งคู่แทบจะแนบสนิทเป็นหนึ่งเดียว ก่อนที่ร่างบางจะเป็นฝ่ายทนไม่ไหวออกคำสั่งออกมา “อ๊า...ลงไปอีกสิ จิน”
เมื่อคนรักร้องขอมา จินก็จัดให้ตามนั้นทันที มือหนาลูบไล้นำทางลงไปเบื้องล่างก่อนจะปัดชายเสื้อของชุดยูกาตะที่ร่างบางสวมใส่ให้แหวกออก จนเผยให้เห็นชั้นในสีขาวที่ร่างบางสวมใส่อยู่
จินไม่คิดจะเสียเวลาคลายเชือกผูกเอวออกจากร่างบาง ชายหนุ่มไม่รอช้าใช้มือเคล้นคลึงส่วนโป่งพองที่พยายามดุนดันออกมาของคนรักผ่านเนื้อผ้านุ่ม ก่อนจะเลื่อนตัวลงมาไล้จูบลากเป็นทางจากแผ่นอกลงไปตามแนวท้องน้อย จนมาหยุดนิ่งอยู่ที่สะดือบุ๋มของคนตัวเล็ก
จ้องมองสะดือน้อยๆ อยู่ชั่วครู่ จินก็แลบลิ้นออกมาตวัดเลียลงไปที่รูเล็กนั้น ส่งผลให้ร่างบางเสียวซ่านส่งเสียงครางพร้อมกับบิดเอวหนี แต่มืออีกข้างที่ว่างของจินรั้งเอวบางของคาเมะเอาไว้แน่นไม่ให้หนีไปไหน ขณะที่มืออีกข้างก็ยังปลุกเร้าด้านล่างอย่างต่อเนื่อง
คาเมะเสียวซ่านพร้อมกับพยายามผลักศีรษะของคนรักให้เลื่อนลงต่ำกว่าเดิม จินยอมตามอย่างว่าง่ายเลื่อนตัวลงต่ำกว่าเดิมก่อนจะแทรกร่างไปอยู่ระหว่างเรียวขาของคนตัวเล็ก ก่อนก้มลงจูบส่วนชูชันของอีกฝ่ายผ่านเนื้อผ้าที่กางกั้น ลิ้นหนาตวัดเลียจนชั้นในสีขาวชุ่มโชกเปียกไปด้วยน้ำลายจนมองเห็นสิ่งที่ซ่อนอยู่ข้างใน
เสียงครางแหบหวานดังขึ้นอีกครั้ง ทำให้ความอดทนทั้งหมดของจินสิ้นสุดลงทันที ชายหนุ่มเกี่ยวชั้นในสีขาวของคนตัวเล็กออกเหวี่ยงลงไปกองที่พื้น ก่อนจะตามด้วยการปลดซิบกางเกงที่สวมอยู่แล้วรูดทั้งกางเกงและชั้นในของตัวเองลงไปแค่เข่าอย่างรวดเร็ว
ความตื่นตัวที่พลุ่งพล่านเต็มที่ ทำให้จินไม่คิดจะเสียเวลารั้งรออีกต่อไป ชายหนุ่มโถมกายเข้าหาคนรักสอดประสานเป็นหนึ่งเดียวอย่างรวดเร็ว เมื่ออีกฝ่ายรุกล้ำเข้ามาคาเมะก็ตวัดขาโอบรัดรอบเอวของจินเอาไว้แน่น ก่อนจะแอ่นเอวรับท่วงทำนองรักของจินอย่างไม่เกี่ยงงอน
ทั้งคู่ต่างช่วยกันขับกล่อมลำนำแห่งเพลงรักให้ดังระงมทั่วห้อง ก่อนที่ทั้งคู่จะพากันไปถึงจุดหมายแห่งสายรุ้งพร้อมๆ กัน
หลังจากทะยานไปเอื้อมสายรุ้ง จินปล่อยร่างที่ชื้นไปด้วยเหงื่อของตนซบลงบนร่างบางที่ชื้นไปด้วยเหงื่อไม่แพ้กัน ลมหายใจของทั้งคู่ยังคงรัวแรงราวกับคนเพิ่งไปออกกำลังกายอย่างหนัก
คาเมะหลับตาพริ้มด้วยความเหนื่อยอ่อน แต่ก็ต้องลืมตาขึ้นมาเมื่อรู้สึกว่าแก้มนวลของตนถูกรุกรานจากคนข้างกายตามมาด้วยเสียงกระซิบเบาๆ ข้างหู
“ขอบคุณสำหรับของขวัญวันเกิดชิ้นนี้ของจิน”
ดวงตาคมกริบของคนรักที่จ้องมองมาด้วยสายตาหวานเชื่อม ทำให้คนตัวเล็กเขินอาย ก่อนจะรวบรวมความกล้าถามอีกฝ่ายกลับไป
“แล้วจินชอบของขวัญจากฉันไหม”
“ชอบที่สุดเลยล่ะ แต่จินยังไม่อิ่มเลย ขอกินอีกนะ”
จากที่นอนหมดเรี่ยวแรงอยู่ คาเมะแทบจะลุกพรวดพราดหนีออกจากเตียงเมื่อได้ยินคำขอของคนรัก เพิ่งผ่านรอบแรกไปไม่ถึงสิบนาที มีการมาร้องขอรอบสองกับเขาเสียแล้ว ใจขอจะไม่ให้เขาได้หยุดพักหายใจบ้างเลยหรือไง
“ไม่เอาแล้วจิน ฉันเหนื่อย” คนตัวเล็กเริ่มโยเยเพราะยังไม่ทันได้หยุดพักหายใจหายคอ
“เหนื่อยอะไร รอบนี้จินออกแรงเอง ให้คาเมะอยู่เฉยๆ ก็ได้” ชายหนุ่มยื่นข้อเสนอให้คนรัก และไม่รอให้อีกฝ่ายปฏิเสธ จินเริ่มลูบไล้ส่วนล่างปลุกเร้าอารมณ์ของร่างบาง
“จิ๊น...” คนตัวเล็กพยายามส่งเสียงสูงปรามคนรัก แต่มันก็ยังไม่ได้ผล มือของจินลูบไล้ไปทั่วร่างของเขาอย่างถือสิทธิ์ จนร่างบางนึกปลงและปล่อยให้เป็นไปตามครรลองของธรรมชาติอีกครั้ง
“นะคาเมะ วันนี้วันเกิดจินนะ ไหนว่าจะทำตามคำขอของจินไง จินขออีกนะ”
เมื่อคนรักทวงสัญญาออกมา ร่างบางรีบเบือนหน้าหนีก่อนพึมพำออกมาในลำคอเบาๆ
“ก็ไม่ได้ห้ามนี่”
ถึงคาเมะจะพูดออกมาเบาๆ แต่จินก็ได้ยินคำอนุญาตนั้น ชายหนุ่มยิ้มกริ่มและเริ่มบรรเลงเพลงรักกันอีกรอบ
ทั้งคู่ช่วยกันขับขานเพลงรักนี้ ให้เป็นท่วงทำนองแห่งเพลงรักที่ไม่รู้จักจบ บทเพลงแห่งรักจะขับกล่อมแผ่วหวานอย่างนี้ตลอดไป ตราบที่คนทั้งคู่ยังรักษาความรักของกันและกันเอาไว้
เมื่อทั้งคู่ทะยานเอื้อมไปจับสายรุ้งอีกครั้ง ร่างบางก็กระซิบออกมา
“จิน...ฉันรักนาย…”
แค่ได้ยินคำนี้ วันเกิดปีนี้ของจินก็เป็นวันเกิดที่วิเศษที่สุดแล้ว เพราะชายหนุ่มไม่ต้องการอะไรอีกแล้ว นอกจากร่างบางในอ้อมแขนของเขา
ขอบคุณโชคชะตาที่ทำให้เขาได้พบ ได้รักกันกับคาเมะแบบนี้
วันเกิดปีนี้ของจิน ถือได้ว่าเป็นวันเกิดที่วิเศษที่สุดแล้ว คุณเห็นด้วยไหมล่ะ?
END
จบแล้วนะคะสำหรับชุดวันเกิดของปี 2008 นะคะ ถึงจะล่าช้าเลยกำหนดจนเกือบถึงสิ้นปี แต่ก็ยังไม่ข้ามปี ยังไงก็ขอบคุณผู้อ่านทั้งหลายที่เป็นกำลังใจและส่งเสียงทวงถามกันเข้ามา
ถ้าไม่ผิดพลาดอะไร พบกันใหม่ในเรื่องหน้าค่ะ