(Untitled)

[saimmias]

 Размаўляем мы тут пра дзяцінста, першую клясу і г.д. І вось на чым я сябе злавіў: чамусьці мае сябры-аднагодкі-першакляснікі не усплываюць ў памяці як малыя шпэндзікі. Наадварот, іхнія вобразы,канфлікты, перажыванні ўспамінаюцца вельмі сур'ёзна. А глядзіш на сённяшніх шасьцігодак -- шпэндзікі і ўсё тут.
Вядома, можна казаць, тое што мы перажылі

Comments

[chascobal]

I'm always shocked when I see someone I haven't seen since childhood. Sometimes I see them as the children they used to be although I try to look at their factions a lot to see how they have changed.

You're quite right about the power of our own memory, and how it makes us a bit "biased".