De jongen uit mijn boek die alles redde en toen als sneeuw voor de zon verdween.

[sayonara___]

want hij verdween in de zomer en hij liet me achter met een handje vol herinneringen.

(hier hoort een foto)en hier onder schrijf ik een bijschrift over het eerste wat ik dacht toen ik zijn naam zag staan in mijn ontwikkelingspsychologieboek

Comments

Je tekstje

[anonymous]

Mensje ik ben gek op dit soort teksten. Dat zou je moeten weten, want ik schrijf ze zelf ook. Dit leest makkelijk weg en is beeldend, het gevoel dat je omschrijft is bijna tastbaar. Het doet me denken aan wat ik altijd wil bij mijn 'hij': ik zou gewoon op zijn schoot in slaap willen vallen.
We willen allebei zoveel en zo weinig tegelijk, is het niet? Nou, ga zo door en succes in de toetsweek!

Dikke kus,
Marijn.

Re: Je tekstje

[sayonara___]

hey lieve marijn,
ik ben soms een beetje bang dat ik niet beeldend genoeg schrijf, dus je berichtje doet me goed.
stiekem hoop ik nog steeds dat jij, cis en ik de nieuwe grote drie worden. of is dat heel erg om te denken?
ik denk dat we allebei een beetje willen?

liefs,
en tot taarts!
sayo