У працяг тэмы пра белы дом над Свіслаччу, дзе жыве наша нобелеўская лаўрэатка, - сёння пра Старосцінскую Слабаду. Або Старую Слабаду, як яе пераназвалі ў 19-м стагоддзі (каб лепей для расійскага вуха). Дзе-нідзе яна фігуруе як Набярэжная і Слабодска-Набярэжная, а ў 20-м стагоддзі стае Стараслабадской. Вуліца пачыналася ад Сувораўскага вучылiшча і ( Read more... )

Старажоўскія даваенныя, па бабуліных словах, Дзед Мароз са снягуркай. Папяровая рука Дзеда Мароза адарваная, у ёй вата. Я проста бачу, як калупаю гэтую руку. Дзякуй, Божа, што спыніў мяне на гэтым шляху.

Я заўжды ныла,што мала што са Стражоўкі пабачыла - а аказваецца ўсё жыццё побач з ім жыву. І па адной яшчэ разбівала штогод: то сасулька, то ( Read more... )

Рыхтуючы допіс пра Стараслабадскую, віншую наш цудоўны горад з Новым годам. Пару заўважын пра навагодняе святкаванне на Старажоўцы.

Лішне казаць, як Новы год любілі, і дзеці, і дарослыя - гэта было адзінае свята надзеі ў той краіне.
На Новы год упрыгожвалі ёлку. Ёлачных кірмашоў на Старажоўцы было два: каля гастранома і піўнушак на Крапоткіна, на ( Read more... )

Апошні ў гэтай серыі допіс пра Мінскі фарфоравы завод прысвечаны знакамітаму артэфакту з Нацыянальнага мастацкага музея і яго аўтару Мікалаю Міхалапу - дызайнеру, керамісту, фатографу, першаму дырэктару Нацыянальнага мастацкага музея (1939-1941).

( Read more... )

Працягваючы тэму мінскай "фарфаркі" - некалькі прыватных успамінаў з розных эпох на цёплы вечар.
***
Вообще у меня много приятных воспоминаний связанных с заводом, там я познакомился со своей будущей женой и уже как 14 лет вместе. Жалко предприятие, можно было хотя бы сохранить маленькое сувенирное производство на базе одного из цехов.

( Read more... )

Пра фарфора-фаянсавы завод допіс памятаюць усе старажоўцы і бадай усе мінчукі. Цягам 20 стагоддзя гэта быў адзін з двух (разам з Добрушскім) фарфоравых заводаў, а ў 2009 годзе мінскае прадпрыемства закрылі як нерэнтабельнае. Адкрыўся завод аж у 1883 годзе, прадпрымальнік Поляк, верагодна, купіў у горада пустую зямлю па вуліцы Мікалаеўскай і ( Read more... )

Нечаканыя гісторыі сапраўднага штодзённага гераізму звязаныя са Старажоўкай. Сёння змяшчаю тут некалькі гісторый пра старажоўцаў, якія рызыкавалі жыццём, каб выратаваць яўрэяў у часы вайны. Пакуль пра дзве сям'і праведнікаў, якія атрымалі гэты статус афіцыйна ў апошнія дзесяцігоддзі ( Read more... )

Першы допіс у старажоўскім дзённіку - пра лаўрэатаў Нобелеўскай прэміі з Беларусі. Як выявілася, на Беларусі нарадзіліся пяцёра лаўрэатаў прэміі. Але, падаецца, толькі ад дваіх мы чулі словы пра сувязь з Беларуссю. “Я чалавек беларускай культуры,” - сказала пасля абвяшчэння вынікаў прэміі-2015 Святлана Алексіевіч. "Беларусь як была, так і застаецца ( Read more... )

Гэты ЖЖ створаны для захавання памяці пра мінскую Старажоўку - адзін з самых старажытных раёнаў горада, які страчаем, як і ўвесь Мінск. На захаванне "матэрыяльнага" гораду я паўплываць не магу - і большасць з нас не можа. Але губляць балюча. Каб суцішыць боль мінулых і будучых стратаў, я вырашыла захоўваць успаміны пры месцы, падзеі, людзей роднага ( Read more... )