Нейкі жахлівы сон уранку: няма дзе жыць і я прашу прытулку ў знаёмай, цудоўнай жанчыны... якая памерла амаль два месяцы таму... Пабудзіў тэлефонны званок. Бабуля пыталася, ці пакласці грошай на тэлефон і ці ўсё ў мяне добра. На абодва пытанні адказала: “Так”. Ёй не раскажаш - будзе занадта клапаціцца. Патэлефанавала Agneshцы: ізноў пра справы. А
(
Read more... )
Comments 2
Reply
Reply
Leave a comment