Скідаю вопратку і нахіляюся да струменю гарачай вады. Нібыта цёпла.
Чытаю новую кнігу пра прывідаў. Нібыта цікава.
Паглыбляюся ў англамоўную парадыгматыку. Нібыта патрэбна.
Размалёўваю шкляны кубак. Нібыта прыгожа.
Іду… Нібыта…
І як ніколі дагэтуль я хачу з’ехаць далёка і ненадоўга. У краіну са шчырымі і разумнымі людзьмі, мяккімі пледамі, маленькімі
(
Read more... )