( Read more... )

( Read more... )

Ілюзія

Карціны не ажываюць.

Карціны не паміраюць.

Карціны знікаюць з вачэй.

Карціны скрадаюць.

Карціны губляюцца.

Памяць пра іх жыве.

***

-- Я цябе кахаю, -- сказаў ён і, зазірнуўшы ў ейныя вочы, сумеўся. У іх былі боль, сум, страх, здзіўленне, жыццё, нясмелая радасць, адказ, недавер. Ён не быў вялікім знаўцам жанчын, хоць зацята верыў у адваротнае ( Read more... )

інэтаўскі вецер прынёс да мяне асечныя словы, за якімі былі Аськіны дзеі, Аськін смех і Аськін аптымізм.
мы часам гуляем разам, часам працуем разам, часам сваволім разам ;)))
asya_17 нагадвае мне дзьмухавец, які жоўты, мяккі, прыемны, а раптам -- пасыпаў пульхным насеннем-смехам ( Read more... )

Ты ведаеш, як за некалькі хвілін можна стаць самым шчаслівым і як за той жа прамежак часу можна стаць самым няшчасным. Ты ведаеш, што ёсць сляпая адданасць, а што бясконцы недавер. Ты ведаеш, што ёсць ненаўмысны падман, а што вострая здрада. Ты ведаеш, што такое хвала і ганьба. Ты ведаеш, што такое сяброўства і што такое варожасць. Ты ведаеш, што ( Read more... )

Прыйшла да высновы, што мне неабходна ведаць, што тое, што я раблю патрэбнае не толькі мне адной. (І гэта тычыцца ўсяго.) Неабходна верыць, што гэта патрэбнае камусьці яшчэ. І неабходна, каб мне пра гэта гаварылі. І не проста гаварылі, а паказвалі ўчынкамі (!). Інакш рукі апускаюцца. Інакш я проста не буду рабіць.

Сябры, можа, вашыя каханыя, ( Read more... )

Сябры мае! Запрашаю вас на выставу жывапісу таленавітай студэнткі журфака Анастасіі Дачко. Выстава адкрываецца 29 верасня (у суботу) а 16-й гадзіне па адрасе                     вул. Жукоўскага, 9 (два прыпынкі ад ст. метро “Інстытут культуры”, аўтобусы 24 і 4 да прыпынку “Вуліца Жукоўскага”).

http://trinixy.ru/2007/09/19/chto_takoe_ljubov_11_kartinok.html

-- Вы Беласнежка?

-- Не, я фэя. Можаце загадаць жаданне, толькі адвярніцеся і ідзіце прэч, а то не збудзецца.

-- А калі пажадаю пабачыць вас яшчэ раз?

-- Жаданні, што датычацца фэі, не збываюцца.

-- А чаму храмаеце?

-- Зачапіла страла Амура, калі я ляцела на мятле. Прамазаў…

-- Вы ж фэя! Якая мятла.

-- Крылы абламаныя, пакуль адрастуць, лятаю на мятле.

-- ( Read more... )

Яна пачатак і канец. Яна ява і мара. Яна боль і радасць. Ласкавая, мілая, трапяткая.

Яна старасць і маладосць. Яна слабасць і моц. Яна жыццё і смерць. Смелая, мужная, самастойная.

Я малюю яе на чыстым аркушы лініямі, у паветры - словамі, у памяці - пачуццямі. Самую гожую, самую шчырую, самую пяшчотную.

Пра яе сказана шмат і сказана замала. Яна ( Read more... )