Заўважыла за сабой, што ненарокам пачала атрымліваць асалоду ад кожнага імгненьня жыцьця. Нават ад таго, што еду на працу, ці ад таго, што сяджу на лекцыі ва ўніверы, ці ад таго, што соплі ў носе замярзаюць ці вочы сьлязяцца ад ветру. І нават ад моманту, калі мы расстаемся ля майго пад'езду. Бо мы ўсё роўна застаемся разам, варта толькі заплюшчыць
(
Read more... )