2րդ տարիս ապրիլին կլրանա, բայց մի հատ միտք կա, որ մոտս պարբերաբար մնում մնում, մեկ էլ գալիսա: «Ես Հայաստանում եմ»: Միանգամից առօրիայի հոգս ու ցավերը հալվում, վերանում են, մի հատ ապուշ ժպիտա դեմքիս գալիս ու զգացմունք որ ես պատկանում եմ մոլորակի հենց այս հատվածում: Հենց հիմա պետքա այստեղ լինեի ու ամեն ինչ հիանալի է:
Originally posted by
noni_no at
Վերադարձ Էս
(
Read more... )
Comments 4
գիտեի, որ մի պահ եկել էիր, մտածում էի՝ ժամանակավորապես
Reply
Reply
Աստված տա ամեն ինչ շատ լավ դասավորվի, ոնց որ պետքն է:)
Reply
Reply
Leave a comment