Не, галаву паламалі :). Мама сказала, што гэты кот, пакуль мы адпачывалі, часта прыходзіў і тырыў Плюшыну ежу, бо дзверы ў нас заўсёды ўлетку адчынены. Але ЯК можна патрапіць у такое "герметычнае" месца - загадка.
Вось заўседы ўражвае : гэтая здольнасць катоў лазіць, куды не трэба, ды нажываць непрыемнасцей на сваю каціную... галаву :-)
У маей сястры выпадак быў: прапаў увесну іхні кот, нешта каля двух тыдняў адсутнічаў. А ў іхнім сямействе катоў любяць, дык перажывалі, шукалі і, вядома ж, у рэшце рэшт падумалі, што коцік ужо не вернецца. Але ен вярнуўся, худзюшчы і страшны. Высветлілася, што гэты кот залез у хату, гаспадар якой жыве ў горадзе і бывае у весцы толькі на выходных (і то не на кожных). Патрапіў у кладоўку, дзе абярнуў на сябе нейкую скрынку, і, адпаведна, пад ей увесь гэты час і праседзеў. Далейшае развіцце падзей цалкам прадказальнае: прыехаў гаспадар, пабачыў беспарадак, падняў скрынку і вызваліў неспадзяванага вязня, які куляй вылецеў з той кладоўкі.
У іх жа аднойчы маладая кошка дурэла і завалілася за сервант. Прыйшлося сярод ночы(!) даставаць з серванта посуд і іншае дабро (іначай яго немагчыма было адсунуць) і вызваляць дурніцу.
Гэты павёўся на лёгкі стабільны хлеб, відавочна - на Плюшыны паўміскі. А мама не магла нарадавацца, як Плюша добра есці, пакуль мы адпачывалі :). Але як, як можна было залезці пад рабочы стол і зачыніць за сабой цокаль - вось гэта рэальна загадка :).
Мда, гісторыі :). А колькі такіх гісторый заканчвалася трагічна.
Зараз мы рэальна рагочам. У мяне б, пэўна, сардэчны прыступ здарыўся, калі б я дохлага ката на кухні знайшла :).
Дарэчы, мы таксама посуд папавыцягвалі і пліту таксама :).
Ты мяне суцешыла, Тома :)). Ён ашчаслівіў, ашчаслівіў. Калі ён вылез, я была самай шчаслівай жанчынай :)).
Пакуль не прыходзіў, а з моманту гэтай гісторыі ўжо дзён дзесяць мінула. Ды і хатні ён. Бачна, што чысценькі. Але ж так падстаўляе сваю гаспадыню, маўляў, яна яго кепска корміць :).
Comments 77
Reply
Reply
Reply
І да, цяпер ён не прыходзіць. Нагасцяваўся :).
Reply
У маей сястры выпадак быў: прапаў увесну іхні кот, нешта каля двух тыдняў адсутнічаў. А ў іхнім сямействе катоў любяць, дык перажывалі, шукалі і, вядома ж, у рэшце рэшт падумалі, што коцік ужо не вернецца. Але ен вярнуўся, худзюшчы і страшны. Высветлілася, што гэты кот залез у хату, гаспадар якой жыве ў горадзе і бывае у весцы толькі на выходных (і то не на кожных). Патрапіў у кладоўку, дзе абярнуў на сябе нейкую скрынку, і, адпаведна, пад ей увесь гэты час і праседзеў. Далейшае развіцце падзей цалкам прадказальнае: прыехаў гаспадар, пабачыў беспарадак, падняў скрынку і вызваліў неспадзяванага вязня, які куляй вылецеў з той кладоўкі.
У іх жа аднойчы маладая кошка дурэла і завалілася за сервант. Прыйшлося сярод ночы(!) даставаць з серванта посуд і іншае дабро (іначай яго немагчыма было адсунуць) і вызваляць дурніцу.
Reply
Мда, гісторыі :). А колькі такіх гісторый заканчвалася трагічна.
Зараз мы рэальна рагочам. У мяне б, пэўна, сардэчны прыступ здарыўся, калі б я дохлага ката на кухні знайшла :).
Дарэчы, мы таксама посуд папавыцягвалі і пліту таксама :).
Reply
Reply
Хоць ты камеру скрытую замацуй дзе-небудзь у кухні :).
Reply
Добра хоць, што жывы-здаровы )
Reply
Reply
Reply
Пакуль не прыходзіў, а з моманту гэтай гісторыі ўжо дзён дзесяць мінула. Ды і хатні ён. Бачна, што чысценькі. Але ж так падстаўляе сваю гаспадыню, маўляў, яна яго кепска корміць :).
Reply
Reply
Reply
Leave a comment