Ляхавічы навокал і неяк вельмі далёка. І тым больш мы слаба ведаем тамашняю інфраструктуру грамадскага харчавання, хоць і
гонку там рабілі 10 год таму. Апошнім тыдням, на маё пытанне
elgatomarinero7, як там з шавухай, бургерамі ды іншымі карыснасцямі, адказаў адмоўна. Гэта гучала як выклік. Таму першая у маім адпачынку пакатайка хутка вызначыла для сабе маршрут
Што здарылася потым чытаем далей
01. Выязжалі позна, каля 10.00
02. Бетонаўкладчык
03. У Дарава ўсё спакойна
04. Малое Падлессе
05. Дарожкі ў асноўным гравейныя
06. Нарэшце нас дагнаў "праспалец")
07. Кукурузныя лужыны
08. Пасля пажару
09.
10. Сядзіба ў Каранеўшчыне
11. "Нам туда?"
12. Пасля пошуку маста праз рэчку Ведзьма, зразумелі, што шлях наш толькі па асфальце
13. Зазірнулі в Флер'янОва
14. Дуб Ажэшкі
15. І раптоўна нарваліся на экскурсію
16. Партрэты
17. Фоткі розныя
18. Інтэр'еры
19. Столь
20. Спальня
21. Галоўны экспанат
22. Акт адабранай сялянскай зямлі
23. Вось некі такі танны музей. Добра што не зруйнована
24. Лотва самы прыгарад Ляхавіч
25. Зазірнулі да сажалкі
26. Гажэвіцкая сажалка
27. У Ляхаваічах амаль адразу адшукалі піцэрыю, навокал кафейні, у самым цэнтры
28. Піцца дзіўная па форме, але смачная
29. Потым заехалі да аўтастанцыі
30. Дзе знайшлася шаурмячная. На смак - есці можна
Далей мы былі вольныя, таму пакацілі далей па славутасцях
31. Зазірнулі ў Грушаўку
32. Прыгожа там стала
33. Потым шмат асфальтавых і не толькі дарожак на поўдзень
34. У Мядзведзічах
35. Зноў асфальт
36. Запраўка
37. Мосцік праз Свідроўку. За 10 год нічога не зменілася
38. Далей па Ляхавіччыне
39. Н-2 ня доўга засталось быць гравейкай. Да кастрычніка ўсё будзе ў асфальце. Прайшла эпоха..
40. На п.п. Буды
41. Пасьпелі на дызель у 15.54
Усяго за дзень 80 км.
Трэк такі ЗЫ Зусім забыўся. Год таму ў Ляхавічах
наведваў музэй тэхнікі. Раю ўсім там пабываць
Фота ў гугле