У прынцыпе, я досыць кансерватыўная. Не вельмі люблю перамены. Але ў той жа ж час з цікавасцю назіраю, як мяняю свае перакананні, погляды. Самае цвёрдае рэчыва ў чалавечым арганізме -- псіхіка. Таму я радая, калі я ўсё ж мяняюся
( Read more... )
Каб аддаць дзяцей у школу ў вёсцы, спачатку такую трэба знайсці, і быць там прапісаным. Насце пашанцавала, што ў іх побач беоарускамоўная школа, а ў нашым сельсавеце з 18 вёсак, няма ні воднай беларускамоўнай школы. А я так спадзявалася. Калі не істотна, каб вучыліся на беларускай, тады прасцей, бо такім школ у Мінску хапае, дзе вучацуа дзеці на індывідуальным плане. Для вернасці можна аддаць у якую секцыю спартовую, каб была пасля паперка пра трэніроўкі і сраборніцтвы.
Верагодна, калі веска малазнаемая, то неяк гэта і можна. Але мне падаецца, што на весцы ціск і актыўнасць адміністрацыі бадай што большая, чым у горадзе - баяцца, як бы чаго не выйшла, ды і на далоні ўсе. Пакуль што лепшая для мяне тактыка ўзаемадзеянне з сістэмнымі праявамі - не трапляцца на вочы. І ў Мінску мне падаецца гэта прасцей здзейсніць, тым больш, што есць людзі, што маюць ужо досвед. Я хутчэй пра сябе - стандартны працоўны дзень мала сумяшчальны з дамашняй адукацыяй, што і азначае пошук іншых шляхоў.
Comments 4
Reply
Reply
Каб аддаць дзяцей у школу ў вёсцы, спачатку такую трэба знайсці, і быць там прапісаным. Насце пашанцавала, што ў іх побач беоарускамоўная школа, а ў нашым сельсавеце з 18 вёсак, няма ні воднай беларускамоўнай школы. А я так спадзявалася.
Калі не істотна, каб вучыліся на беларускай, тады прасцей, бо такім школ у Мінску хапае, дзе вучацуа дзеці на індывідуальным плане. Для вернасці можна аддаць у якую секцыю спартовую, каб была пасля паперка пра трэніроўкі і сраборніцтвы.
Reply
Reply
Leave a comment