занятак па голаснаму спеву

[vitanne]

На вуліцы не цёпла. Але спяваць у памяшканні - не варыянт.

Comments

[psychakotka]

Жаль, что нет у меня сейчас раскладки беларускай

Спасибо, что написала!!!
Вести за собой это интересно, особенно когда четко знаешь дорогу и место куда хочешь привести))

Мне сложнее бывает быть устойчивой и не сбиваться с пути, когда слышу неуверенных рядом...или когда откровенно "мимо".Теряюсь...в что делать и как с этим быть, опора уходит быстро.

А еще интересно, что было в обратной связи.

Поздравляю, круто что решилась и дала другим возможность попробовать!

Да, в Гэй Ганне слышно очень хорошо потенциал голоса, его чистоту, объем, свободу...но бывает, когда человек осторжничает (материал не знает, или сдерживает себя, чтоб аккуратнее выходило)...уходит эта красота и необычность.
Знаешь как бывает удивительна спонтанность в свободе выражения.

[vitanne]

Сама не падазравала, наколькі важна прапісаць досвед. Так, раней вельмі часта, аддаўшы перавагу спантаннасці, я губляла дарогу ў рабоце з кліентам і сама гэтага не заўважала. Гэты фармат - калі есць форма, узор, гештальт - досыць цікавы і багаты на пошук паралеляў са звычайным працэсам тэрапіі. Вось гэтая "заданнасць" формы мяне крыху бянтэжыла. У водгуках казалі, што узгадваліся нейкія вельмі архаічныя рэчы - продкі, скокі ля вогнішча ў пячоры, проста спеўныя бабуля з дзядулем, пра ліцвінства і лад традыцыі узгадалі, адзначылі, што цудоўна, калі атрымліваецца "зліваць галасы". Што фальклерная песня дазваляе разгарнуцца. Што ў спеве ўдзельнічае ўсе цела, косці. Вельмі важна, што ты напісала пра "ганну". Бо зажымаў у мяне самой багата, і вось акурат псіхалагічнай работы мне і не стае. У абмяркаванні мой "гуру" казаў, што пражыванне траўмы адбываецца праз трэмар. І, уяўляеш, што вось калі дрыжыкі па целе і валаскі дыбком - блізка да траўматычнага досведу. І што трэба назад, і аўтэнтычныя песні ў гэтым плане добра арганізаваныя. Можа,