Выйшла я ўчора на прыпынку Invalidovna. Цёмна, марасіць дождж. Мне трэба сустрэцца з дзяўчынай, каб забраць перадачку з дома. Азіраюся па баках і думаю як жа тут няўтульна. Панэльныя дамы з аднаго боку, далей голае поле і шаша з другога. З бліжэйшага будынку да мяне далятаюць гукі рытмічнай музыкі і каманды трэнера па зумбе. Я хаджу ( Read more... )

  Увечары чакае цягнік - я зноў еду дахаты. Доўгі шлях так і не атрымалася скараціць. А можа й добра - доўгая вандроўка гэта магчымасьць ўпарадкаваць думкі. Можна падумаць пра тое, на што не хапала часу ў штодзёнай мітусьні. Цягнік Прага-Варшава. Я слухаю музыку, потым урокі ўрыта і ўжо скрозь сон...засынаю і ўжо нічога не ўспрымаю. Цела пачынае ( Read more... )

*Перабрала сёньня ўсе паштоўкі, назьбіраныя за апошні час з вандровак - зь Бельгіі, Галяндыі, Нямеччыны. Паштоўкі з карцінкамі любімых мастакоў з мастацкіх галерэяў, віды Прагі, Хадэльбергу, Гента...Вось, думаю, трэба ўсё разаслаць палітвязьням. А тут Саннікава выпусцілі! Я тут пакуль зьбяруся ім напісаць - усіх павыпускаюць, вось непрыемнасьць! Я ( Read more... )

( Read more... )

Такое адчуваньне, што беларусы не эвалюцыянуюць і пакаленьне з пакаленьня паўтараюць адны і тыя ж памылкі- сварацца між сабой у той час, калі захрапістыя суседзі (а зараз ужо і кітайцы наступаюць:)) спрабуюць ператварыць краіну ў тэрыторыю. Пачытаеш пра эміграцыю 20х-30х гадоў ці нават тых хто будаваў незалежнасьць - усюды абвінавачваньні ў здрадзе ( Read more... )

 У беларускім грамадзтве ўжо даўно ніхто ні за што не адказвае. Ёсьць адна абстрактная сыстэма, якую быццам бы стварыў Лукашэнка. Але яе стварылі мы ўсе і тая большасьць, што ўсе гэтыя гады маўчыць і крычыць "я не ўмешваюся ў палітыку". Тым часам усё меней застаецца тых сфераў, якія па-за палітыкай, бо гэта ўсюдыпранікальная сыстэма, якая кіруецца ( Read more... )

Перачытвала ўчора эканамічныя навіны па Беларусі і сьмяялася ў голас, проста суцэльны камэдзі клаб. Раней чытаць беларускія СМІ было сумна і нават дэпрэсіўна, бо ўвесь час круціліся думкі "ну што яны робяць!". А зараз весела, прам з нецярпеньнем чакаю чаго ж ён яшчэ зарабіроніць. Вельмі трапна Чарняўская (у кнізе "Белорусы:от тутэйшых к націі ") ( Read more... )

Сёньня бачыла Жадана. Нарэшце была прэзентацыя чэскага перакладу ягонага раману "Бігмак". Духотная і маленькая кавярня Фра, набітая людзьмі. Млоснасьць ад аднаго віна з вадой. І сум ад назіраньня за тым, чые кніжкі мне так моцна падабаліся ў мае 19. Не, вершы ў яго сапраўды цудоўныя і кранальныя, што я нават забылася пра тое, што мне не стае ( Read more... )

Здаецца, зусім бытавая сытуацыя- канфлікт з кантралёрам. Але сам факт, што нехта заступіўся за другога, што жанчыны пачалі адбіваць несправядліва затрыманага ўжо радуе. Як быццам недзе зь глыбіны вырастае чалавек, вырастае супольнасьць.
За мужчын адно толькі сумна, за тых, хто стаялі побач і няўмешваліся. Але вядома жачынам прасьцей у такой ( Read more... )

Пасьля 19га ў мяне была адзіная думка - "добра, што зараз не 37мы год, інакш бы нас усіх-нязгодных і сьвядомых- расстралялі." Дарма я так заракалася. Адно што мы не важны так, як важна большасьць. А адзіная магчымасьць утрымаць пад кантролем большасьць - гэта ўвесьці яе ў стан шоку, а не проста страху. І агрэсар мусіць быць як мага болей размыты,  ( Read more... )